Stanislaus Lo Kuang – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanislaus Lo Kuang
ilustracja
Herb duchownego IN LUMINE TUO VIDEMUS LUMEN
Kraj działania

Tajwan

Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1911
Hengyang

Data i miejsce śmierci

28 lutego 2004
Tajpej

Arcybiskup Tajpej
Okres sprawowania

od 1966 do 1978

Biskup Tainan
Okres sprawowania

od 1961 do 1966

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

9 lutego 1936

Nominacja biskupia

21 marca 1961

Sakra biskupia

21 maja 1961

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 maja 1961

Konsekrator

Jan XXIII

Współkonsekratorzy

Fulton Sheen
Edoardo Mason

Stanislaus Lo Kuang (chin. trad. 羅光, chin. upr. 罗光, pinyin Luó Guāng; publikował w językach europejskich (ang., włos., port., i in. pod nazwiskiem Stanislaus Lokuang; ur. 1 stycznia 1911 w Hengyang w prow. Hunan, zm. 28 lutego 2004 w Tajpej) – chiński duchowny katolicki, większą część życia działający na Tajwanie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyjął święcenia kapłańskie 9 lutego 1936. W marcu 1961 został mianowany biskupem Tainan (sakrę biskupią otrzymał 21 maja 1961); w lutym 1966 został promowany na arcybiskupa Tajpej. Złożył rezygnację z rządów metropolią w sierpniu 1978 i używał od tego czasu tytułu arcybiskupa emeryta.

W 1978 został mianowany prezydentem Katolickiego Uniwersytetu Fu Jen, jako następca kardynała Yü Pina; pełnił tę funkcję do 1992, kiedy to zrezygnował ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Otrzymał wówczas tytuł honorowy Rector Emeritus.

Studiował filozofię i teologię w Rzymie, na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana i Papieskim Uniwersytecie Laterańskim; w 1942 otrzymał stopień doktora świętej teologii. Po wielu latach spędzonych w Rzymie przybył na początku lat 60. na Tajwan, gdzie zajął się organizacją i rozwojem nowo powołanej diecezji Tainan. Współtworzył także Regionalną Konferencję Biskupów oraz działał w Konferencji Biskupów Azji.

Położył wielkie zasługi dla rozwoju Katolickiego Uniwersytetu Fu Jen. W okresie jego prezydentury podniósł się poziom kształcenia, wzrosła liczba słuchaczy i wykładowców, ustanowiono kolegium sztuki i kolegium medycyny. Powstały także liczne nowe budynki uczelni.

Był autorem wielu prac, głównie z filozofii, ale także z historii, prawa i religii; ukazały się w 42 tomach jako Dzieła zebrane nakładem uniwersytetu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]