Stefan Balicki (pisarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Balicki
„Raptus”
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1899
Czukiew

Data i miejsce śmierci

29 marca 1943
Poznań

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Srebrny Wawrzyn Akademicki

Stefan Balicki ps. „Raptus” (ur. 17 maja 1899[1] w Czukwi, zm. 29 marca 1943 w Poznaniu[2]) – polski nauczyciel, pisarz powieści i nowel.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 maja w Czukwi koło Sambora w rodzinie nauczycieli Wiktora i Zofii z domu Arbesbauer[3]. Ukończył I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Samborze. Po I wojnie światowej zamieszkał w Poznaniu, gdzie ukończył filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim[3]. Był nauczycielem, uczestniczył w życiu literackim. Nauczyciel–polonista w poznańskim gimnazjum i liceum Adama Mickiewicza do września 1939 oraz kierownik Ogniska Metodycznego Języka Polskiego na województwo poznańskie i autor kilku komentarzy analitycznych do lektur szkolnych – powieści Prusa i Reymonta[3]. Publikował od 1921 w prasie literackiej, głównie poznańskiej i warszawskiej recenzje i opowiadania. W roku 1926 był redaktorem pisma „Nowe Wici”, a później współtwórca i uczestnik różnych poznańskich kabaretów i szopek literackich oraz autor licznych audycji literackich i słuchowisk w poznańskiej rozgłośni radiowej. W 1927/28 należał do grupy literackiej „Loża”. W 1932/33 był jednym z twórców kabaretu „Klub Szyderców” i „Czwartków Literackich”[3].

Podczas okupacji hitlerowskiej i wkroczeniu Niemców do Poznania został aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu. Po ciężkich torturach i długim przesłuchaniu odebrał sobie życie. Zmarł 29 marca 1943 w obozie zagłady Fort VII w Poznaniu[3][4][5][6].

Był żonaty z Marią Ułaszyn i miał syna Andrzeja.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • 1930 – „Dziewiąta fala”[3][8]
  • 1933 – „Chłopcy. Szkice z życia szkoły”[9]
  • 1937 – „Ludzie na zakręcie”
  • 1938 – „Czerw”
  • 1939 – „Dom wróżki”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Urząd Stanu Cywilnego Poznań – akt zgonu P 1021/1943 za: Olszewski Marian, Fort VII w Poznaniu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1971, s. 90
  2. ↑ tamże, s. 90
  3. ↑ a b c d e f Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 33.
  4. ↑ Od połowy 1941 r. obóz nosił nazwę „Areszt Policyjny i Obóz Pracy Wychowawczej” - „Polizeigefängnis der Sicherheitspolizei und Arbeitserziehungslager” (Olszewski M., Fort..., s. 17)'
  5. ↑ „Przewodnik Encyklopedyczny Literatury Polskiej”. wyd. PWN Warszawa 1984, pod redakcją Juliana Krzyżanowskiego
  6. ↑ Olszewski M., „Fort” ...
  7. ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.
  8. ↑ Stefan Balicki, Dziewiąta fala : opowieść morska, wyd. 1930 [online], polona.pl [dostęp 2018-08-29].
  9. ↑ Stefan Balicki, Chłopcy : szkice z życia szkoły, 1933 [online], zawiera: Nienasycony Kleik ; Władek ; Kazinek atleta ; Józik ; Siekierka ; Dyscyplina ; Opis przedmiotu ; Skrzat ; Historja o Mężyńskim ; Złodziej ; Poeta ; Przyrodnik., polona.pl [dostęp 2018-08-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 33. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Balicki_(pisarz)&oldid=72623504”