Stefan Gołębiowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Gołębiowski

Batik autorstwa Tomasza Jakubowskiego przedstawiający Stefana Gołębiowskiego
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1900 Bieżuń
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1991 Bieżuń
Zawód, zajęcie	poeta, poseł, działacz społeczny
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Stefan Gołębiowski, ps. Jan Smutek (ur. 25 listopada 1900 w Bieżuniu, zm. 13 czerwca 1991 tamże) – polski poeta, działacz społeczny, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracował jako nauczyciel w gimnazjum koedukacyjnym (1925–1939) i niższym seminarium zakonnym pasjonistów w Przasnyszu. Organizował tajne nauczanie w Bieżuniu w latach 1939–1945. Po zakończeniu wojny był nauczycielem i dyrektoren Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Orkana w Bieżuniu(1945–1965).

Pełnił mandat radnego Gromadzkiej Rady Narodowej w Bieżuniu (od 1947), następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie (1955–1961). W latach 1957–1965 pełnił mandat posła na Sejm PRL II i III kadencji z okręgu Ciechanów, zasiadał w Komisji Kultury i Sztuki (II kadencja) oraz Komisji Komunikacji i Łączności (kadencje II i III). Prowadził aktywną działalność społeczną (budowa dróg, regulacja rzeki Wkry, organizowanie placówek oświaty, kultury i służby zdrowia). Należał do Związku Literatów Polskich (od 1953), był członkiem honorowym Towarzystwa Naukowego Płockiego i Mazowieckiego Towarzystwa Kultury. Podarował społeczeństwu Bieżunia swój dom z wyposażeniem i ogrodem (dziś część Muzeum Małego Miasta) oraz bogaty księgozbiór.

Został pochowany na cmentarzu w Bieżuniu^[1].

Zbiory wierszy[edytuj | edytuj kod]

Kłos słońca (1937), Trud (1953), Gwiazdy kwitną (1956), Ziarno życia (1960),Zamysły (1963), Alter ego (1964), Owoc światła (1965), Obraz głosu (1967), Bez opamiętania (1969), Do dnia białego (1971), Małe poematy (1973), Wilgotna gwiazda (1974), Utwory poetyckie (1975), Poezje wybrane (1976), Do Ariadny (1979), Powołanie (1979), Sierpienie (1979), Na odwiecznym wzgórzu (1980), Do nieznajomej (1981), Fraszki na wety (1982), Daję słowo (1985), Drzewieniec (1986); tom prozy Stworzenie (1972); tłumacz i edytor utworów Horacego: Wiersze wybrane (1971), Pieśni (1973), Dzieła, t. 1–2 (1980), Dzieła (1986).

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie (1960), nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1973), Nagroda Honorowa Warmii i Mazur (1980), nagroda im. Józefa Chałasińskiego Tygodnika Kulturalnego (1982), Krzyż Oficerski (1959) i Krzyż Komandorski z Gwiazdą (1985) Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy II (1974) i I klasy (1980), Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (1963).

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 2023 z okazji stulecia Liceum Ogólnoształcącego im. KEN w Przasnyszu, w którym Gołębiowski pracował, odsłonięto tablicę go upamiętniającą^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
• Gołębiowski Stefan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-06-04] .