French
DeutschStefan Janusz Bratkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 listopada 1941 |
| p.o. Kierownika Konsulatu Generalnego RP w Monachium | |
| Okres | od 1926 |
| Poprzednik | |
| Kierownik Konsulatu RP we Wrocławiu | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   | |
Stefan Janusz Bratkowski (ur. 25 lipca 1890 w Warszawie, zm. 25 listopada 1941 w Wilnie) – oficer Wojska Polskiego, dyplomata, urzędnik konsularny, oficer Związku Walki Zbrojnej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie oraz Politechniki Praskiej (Pražská polytechnica).
W lipcu 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich. Pod koniec miesiąca został przydzielony do 1. kompanii III baonu 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich. 20 września 1914 został ranny pod Nowym Korczynem[1]. W grudniu 1914 leczył się w szpitalu w Wiedniu. Na froncie służył do połowy maja 1915. Następnie był w oddziałach intendentury I Brygady Legionów Polskich. Jesienią 1915 wrócił na front i został przydzielony do Parku Amunicyjnego 1 Pułku Artylerii jako podoficer. W lipcu 1917 zwolniony z LP[1].
Wstąpił do polskiej służby zagranicznej pełniąc m.in. funkcje: urzędnika MSZ (1919–1921), konsula w Ostrawie (1921), urzędnika w MSZ (1921–1927), w międzyczasie kons. p.o. kier. konsulatu generalnego w Monachium (1926)[2], członka Górnośląskiej Komisji Mieszanej (Gemischte Kommission für Oberschlesien) w Katowicach (1927–1929), radcy MSZ (1929–1931) i delegata na rozmowy polsko-niemieckie (1929–1930), urzędnika w Komisariacie Generalnym RP w Gdańsku (1931–1932), kier. konsulatu we Wrocławiu (1932–1936), zastępcy kier. konsulatu generalnego w Monachium (1936). W składzie redakcji wydawanej w Wilnie podziemnej gazetki „Polska w Walce” (1940–1941).
W czasie pełnienia funkcji konsula we Wrocławiu uratował 150 rodzin niemieckich Żydów o polskich nazwiskach przed hitlerowskim pogromem i pomógł im wyjechać z Niemiec do Polski, skąd udali się na Zachód. Informacje o planach pogromu uzyskał, gdyż pracował również jako oficer wywiadu RP[3][4].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów rezerwy taborowych[5][6]. Posiadał przydział w rezerwie do 2 Dywizjonu Taborów w Lublinie[7][8][9]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”[10].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 105-3-28)[11].
Ojciec dziennikarza Stefana Bratkowskiego i ekonomisty Andrzeja Bratkowskiego.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[12][13]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)[14]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020
- ↑ Stefan Bratkowski [online], Archiwum Historii Mówionej [dostęp 2021-04-19].
- ↑ Rzeczpospolita z 13 stycznia 2001
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1046.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 956.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 26.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1029.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 187, 1004.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Bratkowscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-31].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r. Klub Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, Warszawa – 1933.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest ?, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, Warszawa 1938, s. 69–70.
- Żołnierze Niepodległości : Bratkowski Stefan Janusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-04-20].