Stefan Kuta-Kaliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Paweł Kaliński

Stefan Kuta

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1892 Kraków
Data i miejsce śmierci	8 października 1946 Autun
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	PKU Kraków Powiat
Stanowiska	oficer instrukcyjny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stefan Paweł Kaliński^[1] vel Stefan Kuta (ur. 1 lipca 1892 w Krakowie, zm. 8 października 1946 w Autun) – kapitan Wojska Polskiego, malarz pejzażysta, działacz harcerski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 lipca 1892 roku w Krakowie, w rodzinie Jana Kuty i matki z domu Śliwa^[2] . W 1922 roku zmienił nazwisko rodowe „Kuta” na „Kaliński”. Uczył się w krakowskich gimnazjach św. Jacka i św. Anny. Od 1910 roku działał w ruchu skautowskim, a następnie w Polskim Towarzystwie Sportowym „Sokół”. Po wybuchu działań wojennych w działał w polskiej drużynie Sokoła. Po 15 sierpnia 1914 roku wraz z innymi skautami wyjechał do Lwowa i wstąpił do Legionu Wschodniego. Po rozwiązaniu Legionu Wschodniego 21 września 1914 roku został wcielony do armii austriackiej. Po kilku miesiącach służby udało mu się „wyreklamować”, wstąpił do Legionów Polskich, służył w 2 lub 3 Pułku Piechoty^[3] .

W latach 1918–1934 służył w Wojsku Polskim. W 1921 roku uzyskał eksternistycznie maturę, po czym studiował krótko na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1922–1924 pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Kraków Powiat na stanowisku oficera instrukcyjnego, pozostając oficerem nadetatowym 5 Dywizjonu Taborów w Krakowie^[4][5][6]. Od września 1921 do stycznia 1923 roku obowiązki służbowe łączył z funkcją komendanta Krakowskiej Chorągwi Harcerzy. W 1925 roku pełnił służbę w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów w Poznaniu^[7]. Później został przeniesiony z korpusu oficerów taborowych do korpusu oficerów piechoty. W 1928 roku służył w 2 Pułk Piechoty Legionów w Pińczowie^[8], następnie w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie^[9]. We wrześniu 1933 roku został przeniesiony do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu^[10][11]. W 1936 roku mieszkał w Łowiczu, później w Warszawie, gdzie do wybuchu II wojny światowej pracował w Dyrekcji Kolei Państwowych.

W czasie powstania warszawskiego, w stopniu kapitana, pełnił służbę w 15 Pułku Piechoty AK. 5 października 1944 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Stalagu 344 Lamsdorf, a od 19 października 1944 roku w Oflagu VII A Murnau^[2] .

Po uwolnieniu z niewoli pozostał na emigracji. Uprawiał malarstwo olejne i akwarelowe, malował pejzaże tatrzańskie, widoki okolic Wileńszczyzny i Kielecczyzny. W 1946 roku w Lozannie odbyła się najważniejsza wystawa jego prac malarskich.

Zmarł 8 października 1946 roku w Autun, we Francji. Pochowany na cmentarzu w Lyonie (kwatera D-5-11)^[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[13][14]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Chorągiew Krakowska ZHP

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-20].