Stefano Accorsi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefano Accorsi
ilustracja
Imię i nazwisko

Stefano Lelio Beniamino Accorsi

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1971
Bolonia

Zawód

aktor

Stefano Lelio Beniamino Accorsi (ur. 2 marca 1971 w Bolonii) – włoski aktor filmowy i telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1993 ukończył szkołę teatralną w Bolonii i rozpoczął karierę sceniczną. Debiutował na kinowym ekranie jako Matteo w dramacie Pupi Avatiego Bracia i siostry (Fratelli e sorelle, 1991) z Franco Nero. W 1994 dał się poznać dzięki spotowi reklamowemu marki lodów[1]. Zwrócił na siebie uwagę pierwszoplanową rolą w dramacie Jack Frusciante opuszcza grupę (Jack Frusciante è uscito dal gruppo, 1995). Pojawił się w teledyskach grupy 883 do dwóch piosenek: „Una canzone d’amore” (1995) i „Senza averti qui” (1995).

W 1997 ukończył kurs przeprowadzony przez Nikolaia Karpova – Intensywne Seminarium Ruchu Scenicznego i Zastosowania Biomechaniki w Dramacie. Za postać Ivana 'Freccii' Benassiego w dramacie Radiofreccia (1998) odebrał włoską nagrodę filmową David di Donatello. Rola poety Dina Campany w romansie Michele Placido Podróż zwana miłością (Un viaggio chiamato amore, 2002) przyniosła mu Puchar Volpiego dla najlepszego aktora na 59. MFF w Wenecji, a krytycy nazwali go „nowym Mastroiannim”.

Kolejna rola mieszkającego wraz z barwną grupą przyjaciół w dzielnicy robotniczej homoseksualisty w dramacie On, ona i on (Le fate ignoranti, 2001), prezentowanym podczas 51. MFF w Berlinie, odniosła wielki sukces we Włoszech i w Turcji. Przyniosła ona Accorsiemu Srebrną Taśmę na MFF w Taorminie. W 2004 na 61. MFF w Wenecji, w ramach konkursu o nagrodę Złotego Lwa, publiczność wygwizdała film włoski Gdziekolwiek jesteś (Ovunque sei, 2004) w reżyserii Michele Placido, gdzie Accorsi zagrał postać rozczarowanego lekarza.

Był na okładkach magazynów takich jak „D” (w październiku 2005), „Vanity Fair” (w styczniu 2010 i w maju 2017)[2], „OK!” (w marcu 2011), „L’Uomo Vogue” (w marcu 2011)[3], „Grazia” (w listopadzie 2016 i w kwietniu 2019), „GQ” (w marcu 2016)[4] i „Maxim” (w grudniu 2019).

W 2003 był członkiem jury konkursu głównego na 60. MFF w Wenecji.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1997-2002 był związany z aktorką Giovanną Mezzogiorno[5]. W latach 2003-2013 był w związku z francuską modelką i aktorką Laetitią Castą ma syna Orlanda (ur. 21 września 2006) i córkę Athenę (ur. 29 sierpnia 2009)[6].

Jest agnostykiem[7].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

  • 1992: Un Posto
  • 1992: Bracia i siostry (Fratelli e sorelle) jako Matteo
  • 1995: Nocne głosy (Voci notturne)
  • 1996: Moje pokolenie (La Mia generazione)
  • 1996: Vesna va veloce
  • 1996: Jack Frusciante opuszcza grupę (Jack Frusciante è uscito dal gruppo) jako Alex
  • 1998: Radiofreccia jako Ivan 'Freccia' Benassi
  • 1998: Mali nauczyciele (I Piccoli maestri) jako Gigi
  • 1998: Naja jako Tonino
  • 1999: Poza prawem: Historia Horsta Fantazzininiego (Ormai è fatta!) jako Horst Fantazzini
  • 1999: Un Uomo perbene jako adwokat Raffaele Della Valle
  • 2000: Kapitanowie kwietnia (Capitães de Abril) jako Maia
  • 2001: Tabloid
  • 2001: Ostatni pocałunek (L’Ultimo bacio) jako Carlo
  • 2001: On, ona i on (Le Fate ignoranti) jako Michele
  • 2001: Santa Maradona jako Andrea
  • 2001: Pokój syna (La Stanza del figlio) jako pacjent
  • 2002: Podróż zwana miłością (Un Viaggio chiamato amore) jako Dino Campana
  • 2004: Włoski romans (L’Amore ritrovato) jako Giovanni
  • 2004: Gdziekolwiek jesteś (Ovunque sei) jako Matteo
  • 2005: Kryminalna powieść (Romanzo criminale) jako komisarz Scialoja
  • 2005: Provincia meccanica jako Marco
  • 2006: To przez Fidela (La Faute à Fidel) jako Fernando de la Mesa
  • 2006: Brygady tygrysa (Les Brigades du tigre) jako Achille Bianci
  • 2007: Pod dobrą gwiazdą (Saturno contro) jako Antonio
  • 2008: Un baiser s'il vous plaît

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1999: Più leggero non basta jako Marco
  • 2002: Młody Casanova (Il Giovane Casanova) jako Giacomo Casanova

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 2000: Wielka wygrana (Come quando fuori piove)
  • 2002: Le Ragioni del cuore

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefano Accorsi Factsheet. AllMovie. [dostęp 2020-08-15]. (ang.).
  2. Top 10 Hottest Italian Actors. I Love Italian Movies. [dostęp 2017-06-28]. (ang.).
  3. Sabrina Ferri (2011-09-11): Stefano Accorsi. „L’Uomo Vogue”. [dostęp 2020-08-15]. (wł.).
  4. Stefano Accorsi Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-08-15]. (ang.).
  5. Stefano Accorsi Dating. FamousFix. [dostęp 2020-08-15]. (ang.).
  6. Stefano Accorsi Trivia. FamousFix. [dostęp 2020-08-15]. (ang.).
  7. Stefano Accorsi. Aforismi.meglio.it. [dostęp 2017-08-19]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]