Stephen Colbert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stephen Colbert
Ilustracja
Stephen Colbert (2017)
Imię i nazwisko

Stephen Tyrone Colbert

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1964
Waszyngton

podpis

Stephen Tyrone Colbert (ur. 13 maja 1964 w Waszyngtonie) – amerykański komik, satyryk i aktor.

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Dorastał w Charleston, w Karolinie Południowej jako najmłodszy z jedenaściorga dzieci w katolickiej rodzinie jako syn Lorny Elizabeth (z domu Tuck) i Jamesa Williama Colberta[1]. Drugie imię, Tyrone, wskazuje na irlandzkie pochodzenie. Jego ojciec był lekarzem i pierwszym wiceprezesem do spraw akademickich na Uniwersytecie Medycznym Karoliny Południowej (MUSC)[1]. Jego siostra Elizabeth Colbert-Busch „Lulu” jest ekonomistką i polityczką. Gdy miał 10 lat, 11 września 1974 jego ojciec i dwóch braci – Paul i Peter – zginęli w katastrofie lotniczej[2]. Bardzo wcześnie pozbył się południowego akcentu, by „uchodzić za mądrego”.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów aktorskich na uniwersytecie Northwestern w 1987 r., razem ze znajomymi: Amy Sedaris i Paulem Dinello tworzył program komediowy Exit 57 dla HBO, który został wyróżniony w 1995 pięcioma nagrodami Cable ACE. Trio Colbert, Sedaris i Dinello spotkało się ponownie w 1999 r. przy produkcji serialu Strangers With Candy, w którym Colbert wcielił się w rolę nauczyciela historii, Chucka Nobleta .

The Daily Show[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: The Daily Show.

Od 1997 r. pracował jako „fake newsman” dla kanału Comedy Central w programie The Daily Show kiedy prowadzącym był Craig Kilborn. Pracował jako korespondent głównie na zielonym ekranie, udając że jest w samym sercu wydarzeń[3]. Po zmianie prowadzącego na Jona Stewarta w roku 1998 dużo więcej czasu spędzał przed kamerami w studiu wchodząc w interakcje z prowadzącym i innymi korespondentami[4].

The Colbert Report[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: The Colbert Report.

W 2005 r. odszedł z Daily Show i stworzył swój autorski program The Colbert Report [nie wymawia się litery T w obu wyrazach]. W krzywym zwierciadle przedstawia pustkę, jaka kryje się za górnolotnymi komentarzami i napuszoną pozą dziennikarzy znanych stacji jak CNN i Fox News Channel[5].

Ostatni odcinek The Colbert Report został wyemitowany w grudniu 2014 roku[6]

The Late Show with Stephen Colbert[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku został gospodarzem The Late Show sieci CBS przejmując program od Davida Lettermana, pierwszy odcinek został wyemitowany 8 września 2015 roku[7].

Pozostałe projekty i ważne wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

29 kwietnia 2006 nastąpił przełom w jego karierze, kiedy to podczas dorocznej kolacji gromadzącej przedstawicieli mediów i polityki w Białym Domu, wyśmiewał prezydenta Busha. Nagranie z White House Correspondents' Association Dinner stało się internetowym hitem i przyniosło Colbertowi wielką popularność i wzrost oglądalności nawet o 37%[8]. Jest laureatem licznych nagród, w tym trzech Nagród Emmy za pracę w Daily Show. W styczniu 2006 American Dialect Society uznało wymyślone i zaprezentowane w pierwszym odcinku The Colbert Report słowo truthiness za Słowo Roku 2005, a w grudniu 2006 wydawnictwo Merriam-Webster ogłosiło je Słowem Roku 2006. Colbert został uznany przez magazyn Time za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób w latach 2006[9] oraz 2012[10], a przez tygodnik People w listopadzie 2006 r. za jednego ze 100 najseksowniejszych mężczyzn świata co podsumował w swoim programie The Colbert Report „Udław się James Dean! Nie jesteś żywy!” (oryginalna nazwa konkursu to Sexiest Man Alive czyli w dosłownym tłumaczeniu Najseksowniejszy Żywy Mężczyzna)[11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ma żonę (Evelyn McGee-Colbert) oraz trójkę dzieci (Madeline, Peter, John).

Jest katolikiem[12].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Produkcje telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stephen Colbert What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs, 16 czerwca 2010. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  2. Ian Phillips: How Stephen Colbert endured tragedy and became one of the greatest political satirists of our time. businessinsider.com, 2015-10-16. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  3. An Interview with Stephen Colbert. ign.com, 2003-08-11. s. 6. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-08)]. (ang.).
  4. An Interview with Stephen Colbert. ign.com, 2003-08-11. s. 7. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-08)]. (ang.).
  5. Robert Siegel: 'Daily Show' Correspondent Readies 'The Colbert Report'. npr.org, 2005-05-04. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  6. Lisa de Moraes: Stephen Colbert Immortalized In Final Episode Of ‘The Colbert Report’ – Video. deadline.com, 2014-12-19. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  7. Scott Collins: 'Late Show with Stephen Colbert' will premiera Sept. 8, CBS says. latimes.com, 2015-01-12. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-13)].
  8. PETER LAURIA: COLBERT SOARS. nypost.com, 2006-05-07. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-13)]. (ang.).
  9. Brian Williams: The 2006 TIME 100: Stephen Colbert. time.com, 2006-05-08. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-24)]. (ang.).
  10. Garry Trudeau: The 100 Most Influential People in the World 2012. time.com, 2012-04-18. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-25)]. (ang.).
  11. Colbert On Being Named To People ‘s Sexiest Men Alive List: “Eat It, James Dean! You Are Not Alive”.... huffingtonpost.com, 2008-08-23. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  12. Midnight Confessions [online], youtube.com, 14 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-20] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]