Strzałka naprzemiennego posiadania piłki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł opisuje zagadnienie koszykarskie zgodne z normami FIBA. Zasady w ligach NBA, NCAA lub innych mogą różnić się od tutaj przedstawionych.

Strzałka naprzemiennego posiadania piłki – element wyposażenia boiska do koszykówki^[1], urządzenie ze strzałką pomagające w realizowaniu zasady naprzemiennego posiadania piłki w sytuacjach rzutu sędziowskiego. Urządzenie to jest ustawiane na środku stolika sędziowskiego^[2], tak by było dobrze widoczne dla wszystkich uczestników meczu (w tym widzów)^[3].

Najważniejszym elementem urządzenia jest strzałka. Przepisy dokładnie określają jej wymiary - co najmniej 100 na 100 milimetrów^[2].

Dawniej często spotykane były strzałki drewniane. Przed rokiem 2004 strzałki naprzemiennego posiadania piłki nie były używane (nie istniała również zasada naprzemiennego posiadania piłki w sytuacjach rzutu sędziowskiego)^[4]. Obecnie stosuje się głównie strzałki elektryczne. Włączona strzałka powinna świecić się na kolor jasnoczerwony, wskazując odpowiedni kierunek naprzemiennego posiadania piłki^[2].

Przełącznik, którym obsługiwana jest strzałka, powinien posiadać trzy możliwe ustawienia:

• świeci się grot strzałki skierowany w lewo
• świeci się grot strzałki skierowany w prawo
• strzałka nie świeci się - nie wskazuje żadnego kierunku (pozycja neutralna)^[2].

Obsługą urządzenia zajmuje się sekretarz^[5].

Strzałka wskazuje drużynę, która posiada aktualnie prawo do kolejnego wprowadzenia piłki w ramach ww. zasady^[6]. Przestawienie kierunku strzałki odbywa się w momencie zakończenia sytuacji rzutu sędziowskiego^[6] oraz tuż po zakończeniu pierwszej połowy meczu^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]