Sylvain Guillaume – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sylvain Guillaume

Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1968 Champagnole
Klub	Skiclub Douanes
Wzrost	171 cm
Debiut w PŚ	17.01 1987, Autrans (27. miejsce - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	25.03 1988, Rovaniemi (12. miejsce - Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	13.03 1992, Oslo (3. miejsce - Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie srebro Albertville 1992 Gundersen brąz Nagano 1998 Sztafeta Mistrzostwa świata brąz Trondheim 1997 Sztafeta

Sylvain Guillaume (ur. 6 lipca 1968 r. w Champagnole) – francuski narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Sylvain Guillaume pojawił się 17 stycznia 1987 roku w zawodach Pucharu Świata w Autrans. Zajął wtedy 27. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Pierwsze pucharowe punkty zdobył rok później, 25 marca 1988 roku w Rovaniemi, zajmując 12. miejsce w Gundersenie. Były to jego jedyne punkty w sezonie 1987/1988 i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 31. miejsce.

Przełom w karierze Francuza nastąpił w sezonie 1991/1992. Czterokrotnie znalazł się wtedy w czołowej dziesiątce zawodów pucharowych, przy czym 13 marca 1992 roku w Oslo po raz pierwszy stanął na podium zajmując trzecie miejsce w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął siódmą pozycję. W lutym 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery. Francuz zajął trzynaste miejsce w skokach do zawodów indywidualnych i do biegu przystąpił ze stratą 2 minut i 16 sekund do prowadzącego Austriaka Klausa Ofnera. Na trasie biegu uzyskał trzeci czas i zdołał awansować aż na trzecią pozycję. Dzięki temu zdobył brązowy medal, wyprzedzili go tylko jego rodak - Fabrice Guy oraz Klaus Sulzenbacher z Austrii. Medale wywalczone przez Guillaume'a i Guya były pierwszymi medalami dla Francji w kombinacji norweskiej. W zawodach drużynowych Francuzi zajmowali po skokach piątą pozycję ze stratą 5:33 minuty. Na trasie biegu zdołali zniwelować stratę do nieco ponad dwóch minut, co jednak wystarczyło do zajęcia czwartego miejsca.

Przez najbliższe trzy sezony rywalizacji w Pucharze Świata Sylvain nie stanął na podium. Najlepiej prezentował się w sezonie 1993/1994, który ukończył na 19. pozycji. W tym czasie jego najlepszym wynikiem w zawodach PŚ było ósme miejsce w Gundersenie wywalczone 11 grudnia 1993 roku w Sankt Moritz. W tym okresie wystartował na trzech dużych imprezach. W 1993 roku zajął wraz z kolegami z reprezentacji dziesiąte w sztafecie podczas mistrzostw świata w Falun, a rok później, na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer był szósty w drużynie i dziewiąty w zawodach indywidualnych. Ponadto pojawił się na mistrzostwach świata w Thunder Bay w 1995 roku, gdzie wywalczył brązowy medal w Gundersenie, ustępując tylko Fredowi Børre Lundbergowi z Norwegii i Jariemu Mantili z Finlandii. Na tych samych mistrzostwach Francuzi z Guillaume'em w składzie zajęli ósme miejsce w sztafecie.

Sezon 1995/1996 Pucharu Świata był jednym z najlepszych w karierze Francuza. Siedem razy znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów, w tym dwukrotnie stanął na podium: 20 stycznia w Libercu zwyciężył, a 4 lutego 1996 roku w Seefeld był drugi w Gundersenie. Zwycięstwo w Czechach było jego pierwszym i zarazem ostatnim w karierze. Sezon ten ukończył na szóstej pozycji. Kolejny sezon był jednak znowu słabszy. Tylko dwa miejsca w czołowej dziesiątce pozwoliły na zajęcie 21. miejsce w klasyfikacji generalnej. Sukcesów nie osiągnął także podczas rozgrywanych w lutym 1997 roku mistrzostw świata w Trondheim. Indywidualnie zajął dziewiętnastą pozycję, a w sztafecie był ponownie ósmy.

Na podium zawodów pucharowych powrócił w sezonie 1997/1998. Dokonał tego dwukrotnie: 3 stycznia w Schonach i 13 marca 1998 roku w Oslo, gdzie zajmował drugie miejsca odpowiednio w Gundersenie i sprincie. Ponadto jeszcze trzykrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów i sezon ten ukończył na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej. Ostatni sukces osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku, gdzie wraz z Fabrice'em Guyem, Nicolasem Balem i Ludovikiem Roux zdobył brązowy medal w sztafecie. Po konkursie skoków Francuzi znajdowali się na szóstym miejscu ze startą nieco ponad jednej minuty do prowadzących reprezentantów Finlandii. Na trasie biegu należeli do najszybszych i zdołali przesunąć się aż na trzecią pozycję, wyprzedzając Czechów i Austriaków. Mimo dobrej postawy biegowej na mecie do zwycięskich Norwegów stracili ponad półtorej minuty. W konkursie indywidualnym Sylvain awansował z szesnastego miejsca po konkursie skoków na dziewiąte na mecie biegu. Do zwycięzcy, Norwega Bjarte Engena Vika stracił ponad trzy minuty.

Podium wywalczone w Oslo było ostatnim w jego karierze. Od 1998 roku osiągał coraz słabsze wyniki w Pucharze Świata. W sezonie 2001/2002 częściej startował w zawodach Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny). Osiągał tam lepsze wyniki, między innymi czterokrotnie plasując się w czołowej dziesiątce, ale na podium nie stanął. W klasyfikacji generalnej był szósty. W zawodach tego cyklu pięciokrotnie stawał na podium, w tym 14 marca 1993 roku w Chaux-Neuve był pierwszy w Gundersenie. Sezon 1992/1993 Pucharu Świata B ukończył na siódmym miejscu.

W 1999 roku Guillaume brał udział w mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie indywidualnie był dziewiąty w Gundersenie, a w sprincie zajął 28. miejsce. W sztafecie Francuzi zajęli czwartą pozycję, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Rosji o zaledwie 0,1 sekundy. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Lahti w 2001 roku. Osiągnął tam jednak słabe wyniki: indywidualnie plasował się poza czołową trzydziestką, a wraz z kolegami zajął dziewiątą pozycję w sztafecie. Ostatni oficjalny występ zanotował 19 stycznia 2002 roku w Saalfelden am Steinernen Meer, gdzie był ósmy w zawodach Pucharu Świata B rozegranych metodą Gundersena. W 2002 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska Olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
2.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+48,4	Fabrice Guy
4.	17 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3x5 km[1]	1:23:36,6	+2:15,5	Japonia
6.	17 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3x5 km[2]	1:21.51,8	+12:41,2	Japonia
9.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	+4:10,5	Fred Børre Lundberg
9.	14 lutego	1998	Nagano	Gundersen K-90/15 km	41:21,1	+2:21,4	Bjarte Engen Vik
3.	20 lutego	1998	Nagano	Sztafeta K-90/4x5 km[3]	54:11,5	+1:41,9	Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
8.	19 lutego	1993	Falun	Sztafeta K-90/3x5 km[4]	1:19:25,7	+8:55,3	Japonia
3.	22 lutego	1995	Thunder Bay	Gundersen K-90/15 km	41:16,9	+39,7	Fred Børre Lundberg
8.	10 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta K-90/4x5 km	56:20,2	+8:50,8	Japonia
19.	22 lutego	1997	Trondheim	Gundersen K-90/15 km	43:43,1	+4:08,2	Kenji Ogiwara
8.	23 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta K-90/4x5 km[5]	52:18,0	+3:50,9	Norwegia
9.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	+3:16,1	Bjarte Engen Vik
4.	25 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta K-90/4x5 km[6]	49:34,2	+1:53,3	Finlandia
28.	27 lutego	1999	Ramsau	Sprint K-90/7,5 km	17:48,4	+2:11,1	Bjarte Engen Vik
39.	15 lutego	2001	Lahti	Gundersen K-90/15 km	39:26,7	?	Bjarte Engen Vik
9.	20 lutego	2001	Lahti	Sztafeta K-90/4x5 km[7]	48:54,1	+4:49,9	Norwegia
31.	24 lutego	2001	Lahti	Sprint K-116/7,5 km	19:40,3	?	Marko Baacke

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 1987/1988: 31.
• sezon 1988/1989: 19.
• sezon 1989/1990: 22.
• sezon 1990/1991: 35.
• sezon 1991/1992: 7.
• sezon 1992/1993: 31.
• sezon 1993/1994: 19.
• sezon 1994/1995: 23.
• sezon 1995/1996: 6.
• sezon 1996/1997: 21.
• sezon 1997/1998: 6.
• sezon 1998/1999: 30.
• sezon 1999/2000: 35.
• sezon 2000/2001: 35.
• sezon 2001/2002: -

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	13 marca 1992	Oslo	Gundersen K115/15 km	?	3.	+3:28.5 min	Fabrice Guy
2.	20 stycznia 1996	Liberec	Gundersen K120/15 km	?	1.	-	-
3.	4 lutego 1996	Seefeld	Gundersen K90/15 km	?	2.	+10.2 s	Knut Tore Apeland
4.	3 stycznia 1998	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	2.	+1.7 s	Todd Lodwick
5.	13 marca 1998	Oslo	Sprint K115/7.5 km	?	2.	+0.1 s	Todd Lodwick

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 1990/1991: 23.
• sezon 1992/1993: 7.
• sezon 2001/2002: 6.

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	7 marca 1993	Hinterzarten	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Thomas Abratis
2.	14 marca 1993	Chaux-Neuve	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
3.	8 stycznia 1996	Schwarzach im Pongau	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Knut Borge Andersen
4.	15 stycznia 2001	Val di Fiemme	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Marc Frey
5.	27 stycznia 2001	Liberec	Gundersen K120/15 km	?	2.	?	Marcel Höhlig

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-21)]. (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]