Szata spoczynkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nur białodzioby w szacie spoczynkowej

Szata spoczynkowa – jedno z kilku rodzajów charakterystycznego upierzenia, przyjmowanego przez dorosłe ptaki poza okresem toków i lęgów. Ze względu na funkcję ochronną ma przeważnie stonowane barwy. W przypadku ptaków występujących w określonych rejonach geograficznych funkcjonuje również nazwa „szata zimowa”[1]. U niektórych gatunków ptaków podział na szatę spoczynkową i szatę godową nie występuje lub jest bardziej skomplikowany, niż prosty podział na szatę spoczynkową i szatę godową. W anglojęzycznym systemie Humphreya-Parkesa występuje podział na „szatę podstawową” (ang. basic plumage) i „szatę alternatywną” (ang. alternate plumage), która w przypadku ptaków strefy umiarkowanej może być kojarzona z „szatą godową”[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, Phil Benstead: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 493. ISBN 978-83-01-15733-3.
  2. Irby J. Lovette, John W. Fitzpatrick: Handbook of Bird Biology. John Wiley & Sons, 2016, s. 126. ISBN 978-1-118-29104-7.