Sztych (sztuka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lublin na czarno-białym sztychu J. Maszewskiego z 1774 roku

Sztychrycina wykonana w metalowej płycie uzyskana jedną z wielu technik graficznych, najczęściej poprzez rycie stalowym rylcem w metalowej płycie, np. miedzianej, następnie wcieranie farby w powstałe rowki, a po starciu farby z gładkiej powierzchni, odbicie rysunku na papierze.

Osoba posługująca się opisaną techniką zwana bywa sztycharzem.

W przeszłości określenia sztych używano także w odniesieniu do ilustracji książkowych i rycin[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. sztych, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-04-06].