Szymon Fabian – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szymon Fabian (ur. 25 listopada 1803 w Poznaniu, zm. 18 kwietnia 1885 w Nowym Dworze Mazowieckim) – polski farmaceuta i filantrop. Autor pierwszego polskiego podręcznika farmacji[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował farmację na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Berlinie, gdzie uzyskał stopień magistra[1]. Kształcił się w Gdańsku. W 1833 założył w Nowym Dworze Mazowieckim aptekę, którą prowadził przez wiele lat[2]. Założył w niej laboratorium. Fundował stypendia dla niezamożnych Polaków studiujących farmację[1]. Napisał pierwszy podręcznik pt: "Farmacja" (2 tomy, 1835, ostatni 3 tom wydany został w 1844) wraz z Teodorem Heinrichem. Zmarł w Nowym Dworze[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ojciec lekarza Aleksandra oraz matematyka i fizyka Oskara[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Gąsiorowski i Topolski 1981 ↓, s. 177.
  2. ↑ a b c Kronika miejscowa i zamiejscowa. † Fabian Szymon. „Gazeta Narodowa”, s. 3, Nr 103 z 6 maja 1885. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • "Encyklopedia Powszechna Orgelbranda" (1898-1904), tom 5, str. 268
  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 177. ISBN 83-01-02722-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szymon_Fabian&oldid=72505035”