Tabor kolejowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tabor kolejowy

Tabor kolejowypojazdy kolejowe przystosowane do kursowania samodzielnie lub w składzie pociągu, przeznaczone do przewozu osób i rzeczy lub służące do prac remontowo-budowlanych i ratunkowych[1].

Tabor kolejowy dzieli się na tabor zwykły i tabor specjalny[2].

  • Tabor zwykły stanowią pojazdy kolejowe przystosowane do kursowania w składzie pociągu na ogólnych zasadach, przeznaczone do przewozu osób i rzeczy. W szczególności są to:
  • Tabor specjalny są to pojazdy kolejowe przeznaczone w szczególności do prac remontowo-budowlanych lub ratunkowych, których budowa pozwala na kursowanie samodzielne lub w składzie pociągu, przy zachowaniu określonych warunków dotyczących w szczególności miejsca ustawienia w składzie pociągu i prędkości jazdy. Do taboru specjalnego zalicza się w szczególności: maszyny do kolejowych robót budowlanych, pojazdy do utrzymania i naprawy sieci trakcyjnej, żurawie kolejowe, wózki motorowe[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Instrukcja o technice pracy manewrowej. Urząd Transportu Kolejowego. s. 6. [dostęp 2013-08-08].
  2. Tabor kolejowy. W: Leksykon Terminów Kolejowych. Warszawa: KOW sp. z o.o., 2011, s. 383-384. ISBN 978-83-933737-0-3. [dostęp 2015-09-04].
  3. Dz.U. z 2015 r. poz. 360.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bronisław Gajda: Technika ruchu kolejowego cz. I: Prowadzenie ruchu pociągów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985. ISBN 83-206-0290-4.