Tadeusz Czerlunczakiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Czerlunczakiewicz
Data urodzenia

1869

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1936
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)

Tadeusz Czerlunczakiewicz (ur. 1869, zm. 26 listopada 1936 w Krakowie) – prawnik i dyrektor banków.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Seweryna, sędziego; bratanek Józefa i Emila, stryjeczny brat Cyryla, adwokata. Absolwent Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Ukończył studia prawnicze, następnie został urzędnikiem Banku Austro-Węgierskiego; w chwili wybuchu i podczas pierwszej wojny światowej był dyrektorem jego oddziału w Drohobyczu[1][2]. Po 1918 r. dyrektor oddziału Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej w Łodzi[3], następnie, aż do przejścia na emeryturę w 1935[4] - dyrektor oddziału Banku Polskiego w Łodzi[5][6].

Zmarł 26 listopada 1936 w Krakowie w wieku 67 lat. Został pochowany 28 listopada 1936 w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Był żonaty z Marią, miał córkę Olgę. Żona była aktywną działaczką oddziału łódzkiego Polskiego Czerwonego Krzyża[7].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Odznaczenia dyrektorów banków” [w:] „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, 4 grudnia 1917.
  2. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskim, 1900–1913.
  3. „Republika - Kurjer Handlowy”, 26 października 1923.
  4. „Łódź w Ilustracji”, 5 V 1935, nr 18, s. 2 (w gronie urzędników Banku Polskiego podczas uroczystości pożegnania Go jako odchodzącego na emeryturę).
  5. Wspomnienia na czasie. „Codzienna Gazeta Handlowa”, s. 5, Nr 98 z 30 kwietnia 1934. 
  6. Zjazd gospodarczy zrzeszeń pracowników Banku Polskiego. „Codzienna Gazeta Handlowa”, s. 2, Nr 282 z 38-10 grudnia 1934. 
  7. „Łódź w Ilustracji”, 2 II 1935, nr 5, s. 3 (w gronie najwybitniejszych działaczy łódzkiego PCK; zdjęcie wykonane z okazji 15-lecia działalności Oddziału.
  8. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu organizacji i rozwoju bankowości polskiej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]