Tadeusz Poklewski-Koziełł – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Szczepan Poklewski-Koziełł

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1932 Kostyki
Data i miejsce śmierci	26 września 2015 Łódź
profesor nauk archeologicznych
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Doktorat	1961
Habilitacja	1975 Instytut Historii Materialnej PAN
Profesura	28 lutego 1995[1]
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk
Odznaczenia

Tadeusz Szczepan Poklewski-Koziełł (ur. 16 stycznia 1932 w Kostykach, zm. 26 września 2015 w Łodzi^[2]) – polski archeolog, profesor Instytutu Archeologii i Etnologii PAN.

Urodził się w majątku Kostyki w powiecie wilejskim^[3]. Był synem Tadeusza ziemianina, prawnika weterana wojny 1920 odznaczonego Krzyżem Walecznych, w czasie II wojny światowej oficera AK rozstrzelanego 10 lipca 1942 w Wilejce oraz z Magdaleny z Niezabytowskich^[4]. W 1945 znalazł się w Łodzi gdzie w 1949 podjął studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim u profesora Rajmunda Gostowskiego kierunek ten został jednak zlikwidowany i Tadeusz Poklewski przeniósł się na archeologię do profesora Konrada Jażdżewskiego, którego od roku 1950, został współpracownikiem w ramach Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego. Od 1952 zajął się gromadzeniem źródeł do zagadnienia wczesnośredniowiecznych mis brązowych z terenu Europy Temat ten stał się podstawą Jego tezy doktorskiej obronionej w 1961, zakończonej publikacją. Kolejną był artykuł zawierający społeczną analizę pochówków z wczesnośredniowiecznego cmentarzyska w Lutomiersku k. Łodzi (1959 r.) oraz opracowania wyników badań Kolegiaty Tumskiej (1960). Dorobek ten owocował udziałem Tadeusza Poklewskiego w studiach na Uniwersytecie Poitiers w 1961. W latach 1969–1972 prowadził badania i wykopaliska w Spicymierzu, które były podstawą jego pracy habilitacyjnej obronionej w 1975 w Instytucie Historii Materialnej PAN w Warszawie. Głównym przedmiotem zainteresowań i kolejnych badań były założenia obronne, zamki w Besiekierach (1971), Łęczycy (1973–1974), Lutomiersku (1976) i Zamek Królewski w Kaliszu (1980–1987). Wreszcie wieloletnie (1972–1980) badania zamku w Bolesławcu nad Prosną, zakończone stworzeniem rezerwatu archeologiczno-architektonicznego. W latach 1980 oraz 1988–1995 kierował badaniami miasta Dąbrówna, zniszczonego przez pożar przed bitwą grunwaldzką. W 1991 zaproszony został, jako jedyny polski uczony, do podjęcia trzyletnich badań zamku Koenigsbourg w Alzacji.

Tadeusz Poklewski był członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Za swoją prace odznaczony został Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, złotą odznaką „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”^[5]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi. Żoną profesora była Krystyna Poklewska, historyk literatury.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

• Średniowieczne zamki między Prosną i Pilicą. Łódź 1992.
• Rubież Prosny i Baryczy 1333–1401. Fortyfikacje stałe. Łódź 1994.
• Studia o zamkach średniowiecznych
• Łęczyca: Historia i współczesność
• Zamek w Łęczycy
• Kolegiata w Tumie k. Łęczycy
• Zamek w Koźminie. Cz. 1: Dzieje budowlane
• Dzieje Bolesławca nad Prosną
• Misy brązowe z XI, XII i XIII wieku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]