Tanganika (kraj) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tanganika
Tanganyika
1919–1964
Flaga
Herb Tanzanii
Flaga Herb
Hymn:
Mungu ibariki Afrika

(Boże, błogosław Afrykę)
Położenie Tanzanii
Język urzędowy

angielski, suahili

Stolica

Dar es Salaam

Ustrój polityczny

monarchia parlamentarna

Typ państwa

królestwo

Pierwszy władca

Jerzy V

Ostatni władca

Elżbieta II

W jego imieniu

Gubernator generalny Richard Gordon Turnbull

Utworzenie

1919

Zjednoczenie z Zanzibarem

1964

Kod samochodowy

EAT

Flaga Tanganiki pod brytyjskim mandatem 1919–1961

Tanganika – nazwa kontynentalnej części Tanzanii, która do I wojny światowej była kolonią Cesarstwa Niemieckiego i znana była pod nazwą Niemiecka Afryka Wschodnia. Po I wojnie światowej terytorium mandatowe Wielkiej Brytanii do 1946 roku, potem terytorium powiernicze ONZ, aż do uzyskania niepodległości w 1961 roku. Prezentowało znaczną jednolitość kulturową, a przez to dojrzałość do osiągnięcia niepodległości. Znany działacz niepodległościowy Julius Nyerere utworzył w 1954 roku Narodowy Związek Afrykański Tanganiki (TANU), który wkrótce uzyskał powszechne poparcie. Po wyborach 1958-1960 niemal wszystkie miejsca w Radzie Ustawodawczej obsadzone były przez TANU, co doprowadziło ostatecznie do przyznania przez Wielką Brytanię niepodległości Tanganice w grudniu 1961 roku, z królową brytyjską jako głową państwa. W 1964 roku doszło do połączenia dość blisko powiązanych kulturowo, gospodarczo i politycznie Tanganiki i Zanzibaru. Powstała Zjednoczona Republika Tanzanii[1][2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Julius Nyerere, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-05] (ang.).
  2. Tanzania. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-06-15].