Teleskop Subaru – Wikipedia, wolna encyklopedia

Teleskop Subaru
Ilustracja
Budynek Teleskopu Subaru
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Hawaje

Organizacja

National Astronomical Observatory of Japan

Lokalizacja

Mauna Kea

Wysokość n.p.m.

4139 m[1]

Zakres widma

optyczne, podczerwień

Ukończenie budowy

1998

Typ

Cassegrain

Średnica zwierciadła

całkowita – 8,3 m, użyteczna – 8,2[2] m

Rozdzielczość kątowa

0,23"[2] ''

Powierzchnia zwierciadła

53 m²

Długość ogniskowej

15[3] m

Montaż

azymutalny

Kopuła

cylindryczna

Położenie na mapie Hawajów
Mapa konturowa Hawajów, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Teleskop Subaru”
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego
Mapa konturowa Oceanu Spokojnego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Teleskop Subaru”
Ziemia19°49′32″N 155°28′36″W/19,825556 -155,476667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Teleskop Subaru (jap. すばる望遠鏡) – japoński teleskop pracujący w zakresie światła widzialnego i podczerwieni z tzw. optyką aktywną. Znajduje się w obserwatorium Mauna Kea na Hawajach (Stany Zjednoczone) na wysokości 4139 m n.p.m., nieopodal Teleskopów Kecka. Posiada zwierciadło monolityczne o łącznej średnicy 8,3 metra (z czego do obserwacji używane jest 8,2 m), które powstało przez zgrzanie 55 w większości sześciokątnych segmentów. Wyposażono go w 261 siłowników, które kompensują ewentualne odkształcenia zwierciadła[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pomysł i postępy nad pracami[edytuj | edytuj kod]

Latem 1984 roku pojawił się pomysł, by zbudować wielki teleskop (pierwotnie miał on mieć 7,5 m średnicy) pod nazwą Japan National Large Telescope (JNLT). Tokijskie Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu w Tokio powołało zespół inżynierów, a światowa społeczność astronomów zaoferowała swoją pomoc w projekcie. Protokół ustaleń budowy między Tokijskim Obserwatorium Astronomicznym i Uniwersytetem Hawajskim został podpisany w 1986 roku. W 1989 roku przeprowadzono testy z optyką aktywną, a w 1991 projektowano i testowano m.in. w tunelu aerodynamicznym kształt budynku dla teleskopu. Projekt konstrukcji został publicznie ogłoszony w 1990, jednocześnie zmieniono wielkość teleskopu z planowanych 7,5 m do 8,2 m.

Budowę teleskopu rozpoczęto w kwietniu 1991. Wtedy również pojawiła się propozycja zmiany jego nazwy na Teleskop Subaru na cześć znanej w Japonii pod taką właśnie nazwą gromady Plejad.

Pierwsze światło teleskopu uzyskano 24 grudnia 1998 roku. Uroczyste rozpoczęcie pracy nastąpiło we wrześniu 1999 roku. Prace wykończeniowe trwały jeszcze kilka miesięcy i ostatecznie budowę zakończono w marcu 2000 roku.

Od grudnia 2000 roku teleskop jest dostępny dla międzynarodowej społeczności astronomów[2].

Wypadki podczas budowy[edytuj | edytuj kod]

Podczas budowy teleskopu doszło do dwóch wypadków, w których życie straciło 4 robotników. 13 października 1993 pracownik zginął przygnieciony przez wózek. 16 stycznia 1996 podczas spawania iskry spowodowały zapłon izolacji, a toksyczny dym spowodował śmierć 3 robotników i zatrucie 26 innych[4].

Awaria w 2011[edytuj | edytuj kod]

2 lipca 2011 roku nastąpił wyciek płynu z jednej z części teleskopu[5]. Obserwacje udało się wznowić 22 lipca, a do pełnej sprawności teleskop powrócił 26 sierpnia[6].

Przyrządy teleskopu[edytuj | edytuj kod]

Na Teleskopie Subaru można zamontować w czterech punktach kilka przyrządów. Do najczęściej wykorzystywanych należą:

  • Subaru Prime Focus Camera (Suprime-Cam) – 80-megapikselowy aparat działający w zakresie światła widzialnego
  • Multi-Object Infrared Camera and Spectrograph (MOIRCS) – szerokokątny aparat i spektrograf posiadający możliwość jednoczesnej rejestracji widm kilku badanych obiektów
  • Infrared Camera and Spectrograph (IRCS) – aparat i spektrograf działający w podczerwieni
  • Cooled Mid Infrared Camera and Spectrometer (COMICS) – aparat i spektroskop działający w średniej podczerwieni
  • Faint Object Camera And Spectrograph (FOCAS) – aparat i spektrograf działający w zakresie światła widzialnego z możliwością rejestracji widm 100 obiektów naraz
  • High Dispersion Spectrograph (HDS) – spektrograf działający w zakresie światła widzialnego
  • Fiber Multi Object Spectrograph (FMOS) – spektrograf działający w zakresie podczerwieni z możliwością zbierania danych z 400 obiektów równocześnie
  • High-Contrast Coronographic Imager for Adaptive Optics (HiCIAO) – kamera działająca w podczerwieni używana do wykrywania planet pozasłonecznych
  • Hyper Suprime-Cam – zamontowany na początku 2012 roku, wyprodukowany przez firmę Canon i ważący ok. 3 ton, 900-megapikselowy aparat cyfrowy[7].

Najważniejsze odkrycia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Physical parameters of Subaru Telescope. [dostęp 2012-10-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Praca zbiorowa. Current Performance and On-Going Improvements of the 8.2 m Subaru Telescope. „Publ. Astron. Soc. Japan”. 56, s. 381–397, 2004-04-25. Astronomical Society of Japan. (ang.). 
  3. ↑ Specifications. [dostęp 2012-10-20]. (ang.).
  4. ↑ Ryan Ozawa. The H4 Hawai`i Times – News with Ryan Ozawa!. „The H4 Hawai`i Times”, 1996-01-17. (ang.). 
  5. ↑ Serious Hardware Incident with the Subaru Telescope Interrupts Its Operation. [dostęp 2012-10-20]. (ang.).
  6. ↑ Report 4: Resumption of Open Use Observations at Cassegrain Focus. 2011-09-13. [dostęp 2012-10-20]. (ang.).
  7. ↑ Kavli Institute for the Physics and Mathmatics of the Universe: Subaru Telescope HSC Wide Field Corrector completed. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
  8. ↑ NAOJ: Discovery of the Most Distant Galaxy in the Cosmic Dawn. 2012-07-03. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teleskop_Subaru&oldid=73030787”