Teresa Kodelska-Łaszek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Teresa Kodelska-Łaszek
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1929
Warszawa

Data i miejsce śmierci

17 listopada 2021
Warszawa

Informacje klubowe
Klub

AZS Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Armii Krajowej
Grób Teresy Kodelskiej-Łaszek na Cmentarzu wojskowym na Powązkach

Teresa Aleksandra Kodelska-Łaszek (ur. 13 stycznia 1929 w Warszawie[1][2][3], zm. 17 listopada 2021 tamże[4]) – polska narciarka, pracownik naukowy SGH, olimpijka z Oslo 1952, powstaniec warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzice, Anna i Aleksander Kodelscy byli architektami[5]. W okresie okupacji niemieckiej była członkiem Szarych Szeregów, brała udział w akcjach małego sabotażu[5]. W konspiracji używała pseudonimu "Kinga". Uczestniczka jako sanitariuszka i łączniczka w powstaniu warszawskim, służyła w rejonie tzw. Reduty Wawelskiej. Po upadku Reduty w dniu 11 sierpnia 1944 przedostała się kanałami w rejon Alei Ujazdowskich, w dalszych walkach nie uczestniczyła, ukrywała się w ruinach miasta, jako tzw. robinson warszawski. Warszawę opuściła razem z ludnością cywilną 2 października 1944. Powstania nie przeżyła jej matka[5][6].

Ukończyła Liceum Administracyjno-Handlowe w Krakowie[2], następnie rozpoczęła studia w Szkole Głównej Handlowej (od 1949 Szkole Głównej Planowania i Statystyki) w Warszawie, studia ukończyła w 1951[2].

Od 1946 do 1956 była członkiem AZS Warszawa[2]. Uprawiała narciarstwo alpejskie, na mistrzostwach Polski seniorów wywalczyła trzy złote medale (slalom specjalny – 1948, 1952, slalom gigant – 1952), dwa medale srebrne (zjazd – 1948, kombinacja alpejska – 1948) i trzy medale brązowe (zjazd – 1951, kombinacja alpejska – 1951, slalom specjalny – 1954)[7] W 1947 wygrała bieg zjazdowy podczas Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny[2]. Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Oslo (1952), zajmując 32. miejsce w slalomie specjalnym, 34. miejsce w slalomie gigancie i nie kończąc biegu zjazdowego[2].

Przez większość kariery zawodowej była związana ze Szkołą Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (od 1991 ponownie Szkołą Główną Handlową). Pracowała na Wydziale Ekonomiki Produkcji[2], przez dwie kadencje pełniła funkcję prodziekana ds. spraw studenckich[3]. W 1964 uzyskała stopień doktora na podstawie pracy Planowanie inwestycji dla mechanizacji uspołecznionych gospodarstw rolnych napisaną pod kierunkiem Kazimierza Secomskiego[8], w 1974 stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Potrzeby w zakresie budownictwa inwestycyjnego szkolnictwa wyższego w Polsce (stan istniejący i elementy prognozy)[9]. Zajmowała się ekonomiką inwestycji budowlanych[3]. Była zatrudniona jako docent, następnie profesor nadzwyczajny. Przeszła na emeryturę w 1999[10], w kolejnych latach pracowała jeszcze w Wyższej Szkole Działalności Gospodarczej w Warszawie, przekształconej później w Uczelnię Warszawską im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie[3].

Z małżeństwa z botanikiem Czesławem Łaszkiem[2] (1930-2000) miała syna Jacka (ur. 1954), który również został pracownikiem SGH[2]. Jej wnukiem jest ekonomista, Aleksander Łaszek[11].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Władysław Zieleśkiewicz Encyklopedia sportów zimowych, wyd. PWN, Warszawa 2002, s. 108
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924–2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 640
  3. ↑ a b c d e f g h i Złota księga nauk ekonomicznych, prawnych i ścisłych 2005, wyd. Mastermedia i Helion, Gliwice 2005, s. 143-144
  4. ↑ Nie żyje Teresa Kodelska-Łaszek. Uczestniczka PW miała 92 lata
  5. ↑ a b c Agnieszka Cubała, Igrzyska życia i śmierci. Sportowcy w powstaniu warszawskim wyd. Napoleon V, Oświęcim 2018, s. 262-271
  6. ↑ Powstańcze Biogramy - Teresa Kodelska [online], 1944.pl [dostęp 2011-04-15] (pol.).
  7. ↑ Andrzej Więcek, Zbigniew Łojewski, Henryk Kurzyński, Adam Parczewski, Maciej Rychwalski, Janusz Waśko Mistrzostwa Polski w narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013, wyd. Nowy Sącz-Warszawa-Zamość 2014, s.215
  8. ↑ SGH: Doktorzy
  9. ↑ SGH: Doktorzy habilitowani
  10. ↑ SGH: Profesorowie
  11. ↑ Teresa Kodelska-Łaszek

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie Polski w narciarstwie alpejskim (slalom)
Mistrzynie Polski w narciarstwie alpejskim (gigant)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teresa_Kodelska-Łaszek&oldid=71471689”