Tomáš Berdych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tomáš Berdych
Ilustracja
Tomáš Berdych podczas French Open 2015
Państwo

 Czechy

Data i miejsce urodzenia

17 września 1985
Valašské Meziříčí

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

2019

Trener

David Vydra (?–2014)
Tomáš Krupa (2009–2014)
Daniel Vallverdu (2014–2016)
Azuz Simcich (2014–2019)
Goran Ivanišević (2016–2017)
Martin Štěpánek (2018–2019)

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

13

Najwyżej w rankingu

4 (18 maja 2015)

Australian Open

SF (2014, 2015)

Roland Garros

SF (2010)

Wimbledon

F (2010)

US Open

SF (2012)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

54 (10 kwietnia 2006)

Australian Open

QF (2005)

Roland Garros

2R (2005)

Wimbledon

2R (2005)

US Open

2R (2004)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tomáš Berdych (ur. 17 września 1985 w Valašskem Meziříčí) – czeski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa 2012 i Pucharu Davisa 2013, olimpijczyk.

W 2015 roku ożenił się z czeską modelką Ester Sátorovą.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Występując jeszcze jako junior Berdych wygrał w roku 2001 wielkoszlemowy US Open w grze podwójnej wspólnie ze Stéphanem Bohlim. Karierę zawodową rozpoczął w 2002 roku. Początkowo Czech startował głównie w rozgrywkach ATP Challenger Tour, gdzie zwyciężał m.in. w 2003 roku w Grazu i Budaörs. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy sukces odniósł w sezonie 2005 wygrywając zawody w Palermo na nawierzchni ziemnej. W drodze po tytuł pokonał m.in. Davida Ferrera, a w finale wynikiem 6:3, 6:3 Filippo Volandriego.

W sezonie 2005 Berdych osiągnął, na początku lipca, finał turnieju w Båstad, jednak w finale nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Pod koniec października wygrał rozgrywki ATP Masters Series w Paryżu, eliminując po drodze m.in. Guillermo Corię, a w finale w pięciosetowym pojedynku zakończonym rezultatem 6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4 pokonał Chorwata Ivana Ljubičicia.

Rok 2006 Berdych zakończył bez wygranego turnieju, ale uzyskał dwa finały, najpierw, w czerwcu, na trawiastych kortach w Halle, gdzie przegrał z Rogerem Federerem i Mumbaju, ulegając Dmitrijowi Tursunowowi.

W 2007 roku Czech zagrał w jednym finale, podczas rywalizacji w Halle. W finale pokonał Cypryjczyka Markosa Pagdatisa 7:5, 6:4. Cały turniej Berdych zakończył nie tracąc seta. Pod koniec maja wystąpił w Drużynowym pucharze świata dochodząc razem z reprezentacją Czech do finału. W rundzie finałowej Czesi zmierzyli się z Argentyną, jednak przegrali rywalizację 1:2. Berdych zdobył jedyny dla drużyny punkt wygrywając w swoim pojedynku z Juanem Ignacio Chelą.

W czerwcu 2008 roku awansował do finału w Båstad, gdzie w półfinale pokonał Fernando Verdasco. Mecz finałowy zakończył się porażką Berdycha z Tommym Robredo. Na początku października wygrał rozgrywki w Tokio. W drodze po tytuł pokonał Tommy’ego Robredo, Fernando Gonzáleza, Andy’ego Roddicka, a w finale Juana Martína del Potro. Ponadto w lutym wygrał deblowe zawody w Rotterdamie, pokonując w meczu o tytuł razem z Dmitrijem Tursunowem, parę Philipp Kohlschreiber-Michaił Jużny.

W maju roku 2009 Berdych wygrał turniej, na ziemnych kortach w Monachium. W finale pokonał Michaiła Jużnego 6:4, 4:6, 7:6(5). Tegoż samego roku doszedł wraz z reprezentacją do finału Pucharu Davisa. W finale Czesi przegrali z Hiszpanią 0:5, a Berdych przegrał w swoich meczach najpierw z Nadalem, a potem w meczu deblowym, wspólnie z Radkiem Štěpánkiem, z duetem Feliciano López-Fernando Verdasco.

Na początku kwietnia 2010 roku czeski tenisista osiągnął finał imprezy ATP World Tour Masters 1000 w Miami. Po drodze pokonał po raz pierwszy w karierze Federera, w ćwierćfinale Verdasco, półfinale Söderlinga, jednak w finale przegrał z Roddickiem. W maju doszedł do półfinału Rolanda Garrosa, lecz w spotkaniu, którego stawką był finał uległ Söderlingowi w pięciosetowym meczu. W czerwcu osiągnął swój najlepszy rezultat w startach wielkoszlemowych, podczas Wimbledonu. Po drodze po raz kolejny wyeliminował Federera oraz Novaka Đokovicia. W finale uległ 3:6, 5:7, 4:6 Rafaelowi Nadalowi. Na początku sierpnia doszedł ze Štěpánkiem do finału gry podwójnej w Waszyngtonie, lecz mecz o mistrzostwo przegrali z Mardym Fishem i Markiem Knowlesem. Na koniec roku Berdych po raz pierwszy w karierze zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour Finals. Czech odpadł z rywalizacji w fazie grupowej, po przegranych z Nadalem i Đokoviciem oraz wygranej z Roddickiem.

W październiku 2011 roku Berdych awansował do finału turnieju w Pekinie. W drodze po tytuł wyeliminował m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę, natomiast w finale wygrał z Marinem Čiliciem.

Siódmy singlowy tytuł Berdych wywalczył na początku lutego 2012 roku w Montpellier, gdzie w finale pokonał Gaëla Monfilsa. W maju wystąpił w finale turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie. Przegrał w nim z Rogerem Federerem 6:3, 5:7, 5:7[1]. W sierpniu odnotował kolejny udział w finale – w Winston-Salem uległ w pojedynku o mistrzostwo Johnowi Isnerowi 6:3, 4:6, 6:7(9), nie wykorzystując w trzecim secie trzech piłek meczowych. W październiku zwyciężył w turnieju w Sztokholmie, pokonując w finale Jo-Wilfrieda Tsongę 4:6, 6:4, 6:4. W tym samym roku brał udział w zwycięskich dla reprezentacji Czech rozgrywkach Pucharu Davisa.

Pod koniec lutego 2013 roku czeski zawodnik osiągnął pierwszy w sezonie finał, w Marsylii, przegrywając ostatni mecz z Jo-Wilfriedem Tsongą 6:3, 6:7(6), 4:6. W tie-breaku drugiego seta Czech nie wykorzystał piłki meczowej. Do kolejnego finału Czech awansował, na początku marca, w Dubaju, po wyeliminowaniu m.in. w półfinale Rogera Federera. W finale nie sprostał Novakowi Đokoviciowi. Pod koniec września Berdych doszedł do finału w Bangkoku, gdzie poniósł porażkę z Milosem Raoniciem.

W 2014 roku pierwszy finał do jakiego Berdych awansował miał miejsce już na początku stycznia, w Dosze w grze podwójnej. Zawody zakończyły się triumfem Czecha, który startował w parze z Janem Hájkiem. W połowie lutego Berdych był najlepszy w rywalizacji singlowej w Rotterdamie po finale z Marinem Čiliciem. Następnie Czech zagrał w Dubaju, gdzie osiągnął finał, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Na początku maja przegrał w meczu mistrzowskim w Oeiras z Carlosem Berlocqem. Kolejny w sezonie finał Beredych osiągnął w Pekinie, jednak decydujący mecz przegrał z Novakiem Đokoviciem. W październiku Berdych odniósł dziesiąte turniejowe zwycięstwo w karierze, w Sztokholmie, gdzie w finale pokonał Grigora Dimitrowa.

W styczniu 2015 roku Berdych doszedł do finału w Dosze, a w lutym w Rotterdamie, ponosząc porażki odpowiednio z Davidem Ferrerem i Stanem Wawrinką. W kwietniu Czech awansował do finału rozgrywek kategorii ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo. Przegrał w nim 5:7, 6:4, 3:6 z Novakiem Đokoviciem. Pół roku później wywalczył pierwsze turniejowe zwycięstwo w sezonie, pokonując Guillermo Garcíę-Lópeza w Shenzhen. Wkrótce Czech zdobył swój 12 tytuł w karierze, wygrywając drugi rok z rzędu w Sztokholmie, gdzie w finałowym meczu okazał się lepszy od Jacka Socka.

W sezonie 2016 Berdych został mistrzem turnieju rozgrywanego jesienią w Shenzhen, po zwycięskim finale z Richardem Gasquetem. W imprezach wielkoszlemowych najlepszym wynikiem Czecha jest półfinał Wimbledonu, gdzie został wyeliminowany przez Andy’ego Murraya. Na Australian Open i French Open dochodził do ćwierćfinałów. Na skutek zapalenia wyrostka robaczkowego wycofał się z US Open, nie uczestnicząc po raz pierwszy w zawodach tej rangi od US Open 2002[2].

Sezon 2017 Berdych zakończył bez turniejowego zwycięstwa. Został finalistą jednej imprezy, w maju na ziemnych kortach w Lyonie, gdzie poniósł porażkę z Jo-Wilfriedem Tsongą. Awansował także do półfinału Wimbledonu, eliminując m.in. w czwartej rundzie Dominika Thiema (nr 8. ATP) i ćwierćfinale Novaka Đokovicia, poprzez krecz Serba w drugim secie. Sezon Czech zakończył w połowie października przez uraz pleców, z którym zmagał się od Wimbledonu[3].

W lutym 2018 Berdych poinformował o zakończeniu startów w Pucharze Davisa[4].

Na początku sezonu 2019 awansował do finału zawodów w Dosze, w którym przegrał z Roberto Bautistą-Agutem wynikiem 4:6, 6:3, 3:6. Po US Open zakończył karierę zawodową[5].

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w maju 2015 roku.

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (13–19)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 3 października 2004 Palermo Ceglana Włochy Filippo Volandri 6:3, 6:3
Finalista 1. 4 lipca 2005 Båstad Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 6:2, 2:6, 4:6
Zwycięzca 2. 6 listopada 2005 Paryż Dywanowa (hala) Chorwacja Ivan Ljubičić 6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4
Finalista 2. 18 czerwca 2006 Halle Trawiasta Szwajcaria Roger Federer 0:6, 7:6(4), 2:6
Finalista 3. 2 października 2006 Mumbaj Twarda Rosja Dmitrij Tursunow 3:6, 6:4, 6:7(5)
Zwycięzca 3. 17 czerwca 2007 Halle Trawiasta Cypr Markos Pagdatis 7:5, 6:4
Finalista 4. 13 lipca 2008 Båstad Ceglana Hiszpania Tommy Robredo 4:6, 1:6
Zwycięzca 4. 5 października 2008 Tokio Twarda Argentyna Juan Martín del Potro 6:1, 6:4
Zwycięzca 5. 9 maja 2009 Monachium Ceglana Rosja Michaił Jużny 6:4, 4:6, 7:6(5)
Finalista 5. 4 kwietnia 2010 Miami Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 5:7, 4:6
Finalista 6. 4 lipca 2010 Wimbledon, Londyn Trawiasta Hiszpania Rafael Nadal 3:6, 5:7, 4:6
Zwycięzca 6. 9 października 2011 Pekin Twarda Chorwacja Marin Čilić 3:6, 6:4, 6:1
Zwycięzca 7. 5 lutego 2012 Montpellier Twarda (hala) Francja Gaël Monfils 6:2, 4:6, 6:3
Finalista 7. 13 maja 2012 Madryt Ceglana Szwajcaria Roger Federer 6:3, 5:7, 5:7
Finalista 8. 25 sierpnia 2012 Winston-Salem Twarda Stany Zjednoczone John Isner 6:3, 4:6, 6:7(9)
Zwycięzca 8. 21 października 2012 Sztokholm Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 4:6, 6:4, 6:4
Finalista 9. 24 lutego 2013 Marsylia Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:3, 6:7(6), 4:6
Finalista 10. 2 marca 2013 Dubaj Twarda Serbia Novak Đoković 5:7, 3:6
Finalista 11. 29 września 2013 Bangkok Twarda (hala) Kanada Milos Raonic 6:7(4), 3:6
Zwycięzca 9. 16 lutego 2014 Rotterdam Twarda (hala) Chorwacja Marin Čilić 6:4, 6:2
Finalista 12. 1 marca 2014 Dubaj Twarda Szwajcaria Roger Federer 6:3, 4:6, 3:6
Finalista 13. 4 maja 2014 Oeiras Ceglana Argentyna Carlos Berlocq 6:0, 5:7, 1:6
Finalista 14. 5 października 2014 Pekin Twarda Serbia Novak Đoković 0:6, 2:6
Zwycięzca 10. 19 października 2014 Sztokholm Twarda (hala) Bułgaria Grigor Dimitrow 5:7, 6:4, 6:4
Finalista 15. 10 stycznia 2015 Doha Twarda Hiszpania David Ferrer 4:6, 5:7
Finalista 16. 15 lutego 2015 Rotterdam Twarda (hala) Szwajcaria Stan Wawrinka 6:4, 3:6, 4:6
Finalista 17. 19 kwietnia 2015 Monte Carlo Ceglana Serbia Novak Đoković 5:7, 6:4, 3:6
Zwycięzca 11. 5 października 2015 Shenzhen Twarda Hiszpania Guillermo García-López 6:3, 7:6(7)
Zwycięzca 12. 25 października 2015 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jack Sock 7:6(1), 6:2
Zwycięzca 13. 2 października 2016 Shenzhen Twarda Francja Richard Gasquet 7:6(5), 6:7(2), 6:3
Finalista 18. 27 maja 2017 Lyon Ceglana Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:7(2), 5:7
Finalista 19. 5 stycznia 2019 Doha Twarda Hiszpania Roberto Bautista-Agut 4:6, 6:3, 3:6

Gra podwójna (2–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 24 lutego 2008 Rotterdam Twarda (hala) Rosja Dmitrij Tursunow Niemcy Philipp Kohlschreiber
Rosja Michaił Jużny 		7:5, 3:6, 10-7
Finalista 1. 8 sierpnia 2010 Waszyngton Twarda Czechy Radek Štěpánek Stany Zjednoczone Mardy Fish
Bahamy Mark Knowles 		6:4, 6:7(7), 7-10
Zwycięzca 2. 4 stycznia 2014 Doha Twarda Czechy Jan Hájek Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares 		6:2, 6:4

Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 Z – P
Wielki Szlem
Australian Open – 2R 1R 2R 4R 4R 4R 2R QF QF QF SF SF QF 3R QF 4R 47–16
French Open – 1R 2R 4R 1R 2R 1R SF 1R 4R 1R QF 4R QF 2R 1R – 25–15
Wimbledon – 1R 3R 4R QF 3R 4R F 4R 1R QF 3R 4R SF SF – 1R 42–15
US Open 2R 4R 3R 4R 4R 1R 3R 1R 3R SF 4R QF 4R – 2R – 1R 32–15
Wielki Szlem – bilans 1–1 4–4 5–4 10–4 10–4 6–4 8–4 12–4 9–4 12–4 11–4 15–4 14–4 13–3 9–4 4–2 3–3 146–61
ATP Finals
ATP Finals – – – – – – – RR SF RR RR RR RR – – – – 6–13
Igrzyska olimpijskie
Igrzyska olimpijskie NR QF nie rozgrywano 3R nie rozgrywano 1R nie rozgrywano – NR 5–3
ATP Tour Masters 1000
Indian Wells – – 3R 4R 2R 2R 2R QF 4R 4R SF 2R QF 4R 3R 3R 1R 22–15
Miami – – 1R 3R 3R SF 4R F QF 3R QF SF SF QF QF 3R – 34–13
Monte Carlo – 1R 2R 2R SF – 1R 3R 3R SF 3R 3R F 2R 3R 1R – 19–14
Madryt – 1R 1R SF 2R 2R 2R – QF F SF QF SF QF 3R 1R – 24–14
Rzym – – 1R 3R QF – 1R 2R QF QF SF 3R QF 3R 3R 1R – 19–13
Montreal / Toronto – – 2R QF 1R 2R 1R QF QF 3R 3R 3R 2R QF – – – 14–12
Cincinnati – – 2R 1R 3R 2R QF 3R SF 3R SF 2R QF 3R 1R – – 18–13
Szanghaj nie rozgrywano nie ATP Masters Series 3R 3R 3R SF 3R QF QF 2R – – – 12–8
Paryż – – W QF 3R 3R 2R 3R SF QF QF SF QF QF – – – 27–11
Hamburg – – 2R 1R 2R 2R Nie ATP Tour Masters 1000 2–4

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ PAP, ks: Turniej ATP w Madrycie. Federer wygrał i wyrównał rekord Nadala. sport.pl, 2012-05-13. [dostęp 2012-05-13]. (pol.).
  2. ↑ Wirtualna Polska Media, Tomas Berdych nie zagra w US Open – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 20 sierpnia 2016 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
  3. ↑ Wirtualna Polska Media, Szpital w ATP World Tour powiększył się. Tomas Berdych także zakończył sezon – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 19 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
  4. ↑ Wirtualna Polska Media, Tomas Berdych zakończył reprezentacyjną karierę – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 12 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27] (pol.).
  5. ↑ Retired players since 2015. itftennis.com, 2019-12-12. [dostęp 2020-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-22)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomáš_Berdych&oldid=71828389”