Tomasz Mathea – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tomasz Mathea
Ilustracja
 admirał floty w st. spocz.  admirał floty w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1955
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1978–2015

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (PRL)
 Marynarka Wojenna

Jednostki

9 FOW, dOP

Stanowiska

Dowódca Marynarki Wojennej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Morski Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Medal „Pro Patria” Odznaka Złota z Gwiazdą "Za szczególne zasługi dla ZŻWP" Złoty Medal "Za Zasługi dla Związku Oficerów Rezerwy RP" Odznaka honorowa "Za zasługi dla Związku Inwalidów Wojennych RP" Odznaka honorowa "Za Zasługi dla Klubów Oficerów Rezerwy LOK" Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży Finlandii Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Tomasz Mathea (ur. 30 kwietnia 1955 w Warszawie) – polski admirał floty w stanie spoczynku i inżynier techniki nawigacji, morski oficer pokładowy okrętów podwodnych, były Dowódca Marynarki Wojennej.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Ukończył XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego na warszawskich Bielanach (1974)[1]. W latach 1974–1978 był podchorążym Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, po ukończeniu której otrzymał stopień podporucznika marynarki i tytuł magistra inżyniera nawigatora[2]. Jest również absolwentem studiów podyplomowych w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie (1988), Królewskiej Akademii Sztabu Marynarki Wojennej Wielkiej Brytanii w Londynie (1995), Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (1996) oraz Narodowym Uniwersytecie Obrony Stanów Zjednoczonych Ameryki w Waszyngtonie (2003).

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Po promocji oficerskiej odbył staż okrętowy i w 1980 skierowano go do dywizjonu Okrętów Podwodnych 3 Flotylli Okrętów w Gdyni, gdzie służył na okrętach podwodnych projektu 613, początkowo jako dowódca działu broni podwodnej ORP „Sokół”, a od 1984 zastępca dowódcy ORP „Bielik”, a rok później jego dowódcą. W 1988 został szefem Sztabu dywizjonu Okrętów Podwodnych. Od 1991 do 1994 dowodził dywizjonem Okrętów Podwodnych, a od 1995 był starszym specjalistą w Oddziale Organizacyjnym Sztabu Marynarki Wojennej. W 1996 został zastępcą dowódcy ds. szkolenia w 3 Flotylli Okrętów. W latach 1998-2000 pełnił funkcję szefa Szefostwa Szkolenia Morskiego – zastępcy szefa Szkolenia Marynarki Wojennej. Od połowy 2000 dowodził 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża w Helu, a w 2003 objął posadę szefa Generalnego Zarządu Planowania Strategicznego P-5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie. Od 2004 do 2006 był szefem Logistyki Marynarki Wojennej, po czym wyznaczono go zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

24 czerwca 2010 Marszałek Sejmu wykonujący obowiązki Prezydenta RP, Bronisław Komorowski mianował go z dniem 25 czerwca 2010 na stanowisko dowódcy Marynarki Wojennej[3][4][5][6]. Na stanowisku dowódcy MW zastąpił wiceadmirała Andrzeja Karwetę, który zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie smoleńskiej.

17 grudnia 2013 roku w Belwederze Prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył mu akt zwolnienia ze stanowiska Dowódcy Marynarki Wojennej[7][8][9]. W 2015 roku zakończył zawodową służbę wojskową, przechodząc w stan spoczynku.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alina Kielarska, Danuta Walksberg, Henryka Kapuśniak, Grażyna Goss, Zbigniew Zemka, Sławomir Ignasiak: 40 lat mojego „DWL-otu”. Warszawa: 2003, s. 128. ISBN 83-11-0967-5.
  2. Komorowski, Nawrot, Zalewski, Księga absolwentów uczelni polskiej marynarki wojennej, wyd. Adam Marszałek, Toruń 2007
  3. M.P. z 2010 r. nr 53, poz. 726
  4. Nominacja Dowódcy Marynarki Wojennej. mw.mil.pl, 25 czerwca 2010. [dostęp 2010-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 marca 2016)].
  5. Nowy Dowódca Marynarki Wojennej. wp.mil.pl, 25 czerwca 2010.
  6. Adm. Tomasz Mathea nowym dowódcą Marynarki Wojennej. gazeta.pl, 25 czerwca 2010. [dostęp 2018-01-25].
  7. Nominacje dla nowych dowódców. polska-zbrojna.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  8. Uroczystość wręczenia aktu mianowania Dowódcy Generalnemu RSZ. prezydent.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  9. Prezydent RP wręczył akt mianowania Dowódcy Generalnemu RSZ. bbn.gov.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  10. M.P. z 2001 r. nr 28, poz. 471
  11. M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 610 – pkt 15.
  12. M.P. z 2009 r. nr 30, poz. 423 – pkt I.
  13. M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 195 – pkt 1.
  14. M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 117 – pkt 2.
  15. M.P. z 2012 r. poz. 975 – pkt 36.
  16. Nominacje i odznaczenia na dziedzińcu Pałacu. prezydent.pl, 15 sierpnia 2012. [dostęp 2012-08-15].
  17. IX Zjazd Delegatów Związku Żołnierzy Wojska Polskiego woj. pomorskiego. 22blot.wp.mil.pl, 18 maja 2013. [dostęp 2013-12-03].
  18. IX ZJAZD DELEGATÓW ZWIĄZKU ŻOŁNIERZY WOJSKA POLSKIEGO WOJEWÓDZTWA POMORSKIEGO. amw.gdynia.pl, 28 maja 2013. [dostęp 2013-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 grudnia 2013)].
  19. Medal „Pro Patria” dla Dowódcy Marynarki Wojennej. mw.mil.pl, 21 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2016)].
  20. Order Białej Róży dla Dowódcy MW. mw.mil.pl, 27 maja 2013. [dostęp 2013-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2016)].
  21. Legia Honorowa dla polskiego admirała. polska-zbrojna.pl, 9 lipca 2013. [dostęp 2013-07-09].