Transport w Namibii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy systemu transportu w Namibii, zarówno publicznego, jak i prywatnego.

Ważne informacje[edytuj | edytuj kod]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki zorganizowanych podróży i tras przez nich uczęszczanych na terenie południowo-zachodniej Afryki, czyli dzisiejszej Namibii, nie zostały jeszcze ustalone. Wynika to z braku pisemnych zapisów dotyczących dróg sprzed schyłku XIX wieku^[1]. Prace archeologiczne datują jeden ze szlaków w południowo-zachodnim masywie Brandberg na 1250 n.e. Chociaż nie znaleziono innych tak wczesnych przykładów dróg, jest pewne, że trasa ta nie była jedyna w swoim rodzaju^[2].

Pierwsza stała droga, zbudowana w celu przejazdu wozów ciągniętych przez woły, powstała z inicjatywy Heinricha Schmelena, nadreńskiego misjonarza w Bethanie na początku XIX wieku. Droga ta prowadziła z Bethanie do Angra Pequeña, dzisiejszego miasta Lüderitz, i miała służyć jako naturalny port, powstały w celu uniezależnienia się od Kolonii Przylądkowej^[2].

Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]

Sieć drogowa Namibii jest uważana za jedną z najlepszych na kontynencie; budowa i konserwacja dróg spełnia międzynarodowe standardy. W kraju 48 875,27 km dróg (2017 r.) jest zarządzanych przez Zarząd Dróg, przedsiębiorstwo państwowe utworzone na mocy ustawy nr 17 z 1999 r. Ze względu na małe natężenie ruchu większość dróg nie jest asfaltowana. Rozkład nawierzchni dróg jest następujący:

• 6664 km standardowe bitumowe drogi
• 412 km dróg z przeważającą ilością żwiru, ale pokryte cienką warstwą bitumu, aby zmniejszyć koszty utrzymania i tworzenia się pyłu.
• 25 710 km dróg żwirowych, pokrytych żwirem importowanym.
• 11 460 km dróg gruntowych. Drogi te są budowane poprzez usuwanie roślinności. Ubijanie odbywa się poprzez ruch drogowy. Niektóre z tych dróg są w ogóle nie klasyfikowane, składają się po prostu z ziemnych lub piaszczystych ścieżek oddzielonych roślinnością. Tory te są używane tam, gdzie spodziewane jest codzienne użytkowanie mniej niż pięciu pojazdów.
• 288 km dróg solnych. Drogi te w większości składają się ze słonej wody i materiałów bogatych w gips. Są budowane tylko w pobliżu wybrzeża Atlantyku.

Drogi według regionów (2017)[edytuj | edytuj kod]

Główne autostrady w Namibii to:

• A1 (autostrada) z Windhuk do Okahandja 74 km (45,98 mi).
• B1 w dwóch nieciągłych częściach, najpierw 802 km (498,34 mi) od Noordoewer (granica południowoafrykańska) do południowego końca autostrady A1 w Windhuk, a następnie wznowienie na północnym końcu autostrady A1 w Okahandja i kurs 665 km (413,21 mi) do Oshikango (granica angolska). Łącznie obie sekcje mają długość 1467 km (911,55 mi).
• B2 z Walvis Bay do Okahandja, 320 km (198,84 mi).
• B3 od Ariamsvlei (granica RPA) do Grünau, 179 km (111,23 mi).
• B4 z Lüderitz do Keetmanshoop, 334 km (207,54 mi).
• B6 od Windhuk do Buitepos (granica Botswany), 318 km (197,6 mi).
• B8 z Otavi przez Katima Mulilo do Ngoma (granica Botswany), 929 km (577,25 mi).
  • 4 km (2,49 mi) odcinek ostrogi, również oznaczony B8, przebiega między Katima Mulilo a mostem Katima Mulilo (granica Zambii).
• B8 z regionu Ohangwena do Rundu, 439 km (272,78 mi).
• B10 z Nkurenkuru do Katwitwi (granica z Angolą), 14 km (8,7 mi).
• B14 od Grootfontein do Gobabis, 389 km (241,71 mi).
• B15 od Tsumeb do Mpungu, 133 km (82,64 mi).

Wypadki drogowe[edytuj | edytuj kod]

W 2018 roku w Namibii zarejestrowano około 393 062 samochody (169 911 w stolicy Windhoek)^[3]. Namibia charakteryzuje się stosunkowo wysoką częstością wypadków drogowych w porównaniu z nieliczną populacją. W 2011 roku w 2846 wypadkach zginęło 491 osób. Przyczynami są często nadmierna prędkość i lekkomyślność podczas jazdy, a także ogólne nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego. Bezpańskie zwierzęta są również częstą przyczyną wypadków, szczególnie w regionie Kavango.

Transport kolejowy[edytuj | edytuj kod]

Transport kolejowy w Namibii ma długość 2687 kilometrów i jest obsługiwany przez TransNamib.

Połączenia kolejowe z sąsiednimi krajami[edytuj | edytuj kod]

• Angola – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Angolą, chociaż podpisano umowę na budowę połączenia między nimi.
• Botswana – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Botswaną, chociaż oba kraje używają tej samej szerokości toru. Od lutego 2011 r. trwa budowa połączenia kolejowego Trans-Kalahari między polami węglowymi Botswany i Walvis Bay (Transport kolejowy w Botswanie)
• Republika Południowej Afryki – istnieje połączenie kolejowe z RPA; oba kraje używają tej samej szerokości toru miernik. (Transport kolejowy w RPA)
• Zambia – obecnie nie ma połączenia kolejowego z Zambią, chociaż oba kraje używają tej samej szerokości toru. Od lutego 2011 roku mówi się o przedłużeniu linii kolejowej do granicy z Zambią^[4]. (Transport kolejowy w Zambii)

Oś czasu[edytuj | edytuj kod]

1899[edytuj | edytuj kod]

• Przedsiębiorstwo Górniczo-Kolejowe Otavi

2002[edytuj | edytuj kod]

• Namibia staje się ośrodkiem regionalnym

2007[edytuj | edytuj kod]

• Grudzień – postęp
• 26 października – Rozmowy między Namibią a Angolą dotyczące połączenia z Namibią a Chamutete w Angoli.
• 18 października – Według raportu Engineering News, planowana jest rozbudowa trasy z Grootfontein do Katima Mulilo na granicy z Zambią o 700 km. Studium wykonalności do marca 2008 r. wg Grupy Walvis Bay Corridor: „Skupiamy się na ułatwieniu handlu, aby skrócić czas dojazdu i zmniejszyć koszty jazdy. Naszym celem są kopalnie miedzi w Zambii. Katima Mulilo po wybudowaniu motu na Zambesi, ma około 130 km do najbliższej linii kolejowej w Zambii w linii prostej. Jednym z pomysłów jest zmodernizowanie linii z Mulobezi do Livingstone (80 km), chociaż są rozważane krótsze i prostsze trasy.

2008[edytuj | edytuj kod]

• Propozycja budowy linii elektrycznej prowadzącą przez Pustynię Kalahari do Palapye w Botswanie.

Porty i przystanie[edytuj | edytuj kod]

• Walvis Bay – końcowy przystanek jednej z linii kolejowej,
• Lüderitz – końcowy przystanek jednej z linii kolejowej.

Lotniska[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowy port lotniczy Windhuk Hosea Kutako jest głównym międzynarodowym portem lotniczym w kraju. Dwa inne międzynarodowe lotniska to Walvis Bay Airport i Eros Airport w Windhoek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Dierks, Klaus (2001). Namibian Roads in History from the 13th Century till Today. Institut für Wirtlschafts- und Sozialgeographie, Johann Wolfgang Goethe Universität Frankfurt/Main.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• TransNamib. transnamib.com.na. [zarchiwizowane z tego adresu (1998-12-12)].
• Lotniska w Namibii. africa.cwsurf.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-28)]. – historia, dane, linie lotnicze, parking, wynajem samochodów, zdjęcia, planespotting,...