Tsai Ing-wen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tsai Ing-wen
蔡英文
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1956
Tajpej

Prezydent Republiki Chińskiej
Okres

od 20 maja 2016
do 13 stycznia 2024

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Postępowa

Wiceprezydent

Chen Chien-jen

Poprzednik

Ma Ying-jeou

Następca

Lai Ching‑te

Przewodnicząca Demokratycznej Partii Postępowej
Okres

od 28 maja 2014
do 24 listopada 2018

Poprzednik

Su Tseng-chang

Przewodnicząca Demokratycznej Partii Postępowej
Okres

od 20 maja 2008
do 14 stycznia 2012

Poprzednik

Chen Shui-bian

Następca

Chen Chu (tymczasowo)

Wicepremier Republiki Chińskiej
Okres

od 26 stycznia 2006
do 17 maja 2007

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Postępowa

Poprzednik

Wu Rong-i

Następca

Chiou I-jen

podpis

Tsai Ing-wen (chiń. 蔡英文; pinyin Cài Yīngwén; pe̍h-ōe-jī Chhoà Eng-bûn; ur. 31 sierpnia 1956 w Tajpej) – tajwańska polityczka, wicepremier Republiki Chińskiej w latach 2006–2007. Od maja 2008 do lutego 2012 i ponownie od maja 2014 przewodnicząca Demokratycznej Partii Postępowej (DPP). Prezydent Republiki Chińskiej w latach 2016-2024.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tsai Ing-wen urodziła się w 1956 na Tajwanie. W 1978 ukończyła studia licencjackie w dziedzinie prawa na Narodowym Uniwersytecie Tajwańskim (National Taiwan University), a dwa lata później studia magisterskie z zakresu nauk prawnych na Cornell University w Stanach Zjednoczonych. W 1984 doktoryzowała się na London School of Economics w Wielkiej Brytanii[1][2].

Po powrocie do kraju wykładała prawo na Uniwersytecie Soochow (Soochow University) oraz Narodowym Uniwersytecie Chengchi (National Chengchi University) w Tajpej. Wchodziła również w skład kilku agencji rządowych. Zajmowała stanowisko doradcy prawnego ds. międzynarodowych organizacji gospodarczych w Ministerstwie Spraw Gospodarczych. Była członkinią komitetu doradczego Rady ds. Chin kontynentalnych (Mainland Affairs Council), komisarzem w Komisji ds. Uczciwego Handlu (Fair Trade Commission) Yuanu Wykonawczego (rządu) oraz doradcą w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego i doradcą prezydenta ds. polityki krajowej[1][2]. W latach 2000–2004 zajmowała stanowisko przewodniczącej Rady ds. Chin kontynentalnych[3].

W 2004 wstąpiła do Demokratycznej Partii Postępowej (DPP). W tym samym roku z jej ramienia weszła w skład Yuanu Ustawodawczego (parlamentu). 26 stycznia 2006 została mianowana wiceprzewodniczącą Yuanu Wykonawczego (wicepremierem rządu)[1][2]. Funkcję tę pełniła do czasu dymisji rządu premiera Su Tseng-changa 17 maja 2007[4].

18 maja 2008 Tsai została wybrana przewodniczącą DPP, zdobywając ponad 61% głosów poparcia. Na stanowisku zastąpiła Franka Hsieh, który ustąpił z funkcji po przegranej w wyborach prezydenckich i znalezieniu się DPP w opozycji[3]. Została kandydatką DPP w wyborach prezydenckich w 2012 roku, ubiegała się o to stanowisko jako pierwsza kobieta w historii Republiki Chińskiej[5]. 14 stycznia 2012 roku poniosła porażkę w starciu z ubiegającym się o reelekcję prezydentem Ma Ying-jeou i zapowiedziała rezygnację z kierowania DPP[6]. Pod koniec lutego 2012 ustąpiła ze stanowiska przewodniczącego partii, na którym zastąpiła ją tymczasowo burmistrz Kaohsiungu Chen Chu[7]. W maju 2012 na nowego szefa DPP wybrany został były premier Su Tseng-chang[8].

W maju 2014 ponownie została wybrana przewodniczącą DPP[9].

W styczniu 2016 Tsai zdecydowanie wygrała wybory prezydenckie i z wynikiem 56,3% pokonała Erica Chu z Kuomintangu (31%), stając się pierwszą kobietą na stanowisku prezydenta. Jeszcze przed zamknięciem lokali wyborczych Chiny potwierdziły swój sprzeciw wobec niepodległości wyspy, za którą opowiadała się Demokratyczna Partia Postępowa i wyraziły zaniepokojenie stanem relacji dwustronnych[10].

W styczniu 2020 uzyskała reelekcję, zdobywając 57% głosów (8,17 mln osób), co stanowiło najlepszy wynik od czasów, kiedy kraj rozpoczął organizowanie wyborów prezydenckich[11]. W kampanii podkreślała demokratyczne wartości Republiki Chińskiej i wyrażała solidarność z protestującymi w Hongkongu[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Legislators: Tsai, Ing-Wen. The Legislative Yuan of Republic of China. [dostęp 2010-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-14)]. (ang.).
  2. a b c The Team – Chairperson: Dr. Tsai, Ing-wen. Democratic Progressive Party. [dostęp 2010-02-01]. (ang.).
  3. a b Tsai elected as new DPP head. The China Post, 19 maja 2008. [dostęp 2010-02-01]. (ang.).
  4. Taiwan's new premier picks tough strategist as deputy in limited Cabinet reshuffle. The China Post, 17 maja 2007. [dostęp 2010-02-01]. (ang.).
  5. Taiwan's first female presidential candidate picked. BBC News, 27 kwietnia 2011. [dostęp 2012-01-12]. (ang.).
  6. Tsai steps down as DPP chair after election defeat. Focus Taiwan, 14 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-14]. (ang.).
  7. Chen Chu to take the helm at DPP. Taipei Times, 23 lutego 2012. [dostęp 2012-03-26]. (ang.).
  8. Rich Chang: Su takes over DPP, pledges promotion of social justice. Taipei Times, 31 maja 2012. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
  9. Rich Chang: Tsai Ing-wen elected to former DPP chairwoman post by landslide. The China Post, 26 maja 2014. [dostęp 2014-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)]. (ang.).
  10. Maria Kruczkowska: Opozycja wygrała wybory na Tajwanie. Tsai Ing-wen pierwszą w historii kraju kobietą-prezydentem. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2016-01-16. [dostęp 2016-01-16]. (pol.).
  11. a b Emily Feng: Rebuking China, Taiwan Votes To Reelect President Tsai Ing-wen. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]