USS Cape St. George (CG-71) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS „Cape St. George”
Ilustracja
Klasa

krążownik rakietowy

Typ

Ticonderoga

Historia
Stocznia

Ingalls Shipbuilding

Położenie stępki

19 listopada 1990

Wodowanie

10 stycznia 1992

 US Navy
Wejście do służby

13 czerwca 1993

Los okrętu

w służbie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

9600 t

Długość

173 m

Szerokość

17 m

Zanurzenie

10 m

Napęd
4 turbiny gazowe General Electric LM2500 o mocy 80 000 KM napędzające 2 śruby
Prędkość

32 węzły

Uzbrojenie
2 x 61-prowadnicowe wyrzutnie MK 41 systemu VLS wyposażonych w pociski przeciwlotnicze typu Standard, BGM-109 Tomahawk lub rakietotorpedy RUM-139 VL ASROC
8 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Harpoon
2 działa kaliber 127 mm
2 x zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm
2 x działko 25 mm
dwie potrójne wyrzutnie torped Mk 46
Wyposażenie lotnicze
dwa śmigłowce SH-60 Sea Hawk
Załoga

360

USS Cape St. George (CG-71)amerykański krążownik rakietowy typu Ticonderoga. Dwudziesta piąta jednostka typu. Okrętowi nadano imię dla upamiętnienia bitwy morskiej stoczonej 26 listopada 1943 roku w rejonie wysp Salomona.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamówienie na okręt zostało złożone 25 lutego 1988 roku. Stępkę pod „Cape St. George” położono 19 listopada 1990 roku w stoczni Ingalls Shipbuilding w Pascagoula w stanie Missisipi. Wodowanie okrętu miało miejsce 10 stycznia 1992 roku, wejście do służby 13 czerwca 1993 roku.

14 lipca 1995 roku działając w ramach operacji antynarkotykowych w rejonie Karaibów zajął 12 ton kokainy, którą zamierzano przemycić do Stanów Zjednoczonych.

W czerwcu 1997 roku okręt wziął udział w mających miejsce na Bałtyku manewrach morskich BALTOPS, w ramach których przez trzy dni gościł w gdyńskim porcie. W lutym 1999 roku okręt rozpoczął trzymiesięczny pobyt w stoczni w celu dokonania drobnych napraw i modernizacji. 1 czerwca 2001 roku rozpoczął kolejną trzydniową wizytę w porcie Gdynia w ramach manewrów BALTOPS. Wziął udział także w manewrach BALTOPS 2002. 23 marca z jego pokładu odpalono pociski Tomahawk w ramach wsparcia operacji Iraqi Freedom[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]