USS Harry S. Truman (CVN-75) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Harry S. Truman (CVN-75)
Klasa	lotniskowiec
Typ	Nimitz
Projekt	SCB-102
	Historia
Stocznia	Newport News
Położenie stępki	29 listopada 1993
Wodowanie	7 września 1996
	US Navy
Wejście do służby	25 lipca 1998
Los okrętu	w służbie
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	81 069 ton, pełna: 103 877 ton
Długość	332,93 metra
Szerokość	40,8 metra
Zanurzenie	11,7 metra
	Napęd
	2 reaktory atomowe o mocy 280 000 KM wytwarzające parę dla turbin parowych napędzających 4 śruby
Prędkość	ponad 30 węzłów
	Sensory
	radary: SPS-48E 3D, SPS-49(V)5, SPS-64(V)9, SPS-67(V)1
	Uzbrojenie
	2 ośmiokomorowe wyrzutnie NATO Sea Sparrow Mark 29; 2 21-komorowe wyrzutnie RAM Mark 49; 2 wielolufowe Vulcan Phalanx Mark 15 20 mm
	Wyposażenie
	4 katapulty parowe Mark 13-2; 4 windy 25,9 × 15,85 metra o udźwigu 58 500 kg
	Wyposażenie lotnicze
	65 samolotów
Załoga	załoga: 3200; personel lotniczy: 2480
	Multimedia w Wikimedia Commons

USS Harry S. Truman (CVN-75) – amerykański lotniskowiec z napędem atomowym, ósmy okręt typu Nimitz^[1].

Zwodowany 7 września 1996 roku w stoczni Newport News, został przyjęty do służby w marynarce amerykańskiej 25 lipca 1998 roku. Portem macierzystym okrętu jest Naval Station Norfolk w Norfolk w stanie Wirginia. Okręt o długości całkowitej 332,93 metra ma 103 877 ton wyporności pełnej. Energię dla okrętu zapewniają dwie siłownie jądrowe z reaktorami PWR, zasilające między innymi cztery turbiny parowe napędzające cztery śruby. Układ napędowy zapewnia jednostce możliwość rejsu z prędkością stałą przekraczającą 30 węzłów, przy teoretycznie nieograniczonym zasięgu. Załoga okrętu składa się z 3200 osób, w tym 160 oficerów i 3040 marynarzy, zaś w skład personelu skrzydła lotniczego okrętu wchodzi 1865 pilotów i obsługi technicznej około 65 statków powietrznych. Okręt wyposażony jest w dwie wyrzutnie rakietowe pocisków NATO Sea Sparrow, dwie wyrzutnie Rolling Airframe Missile oraz dwa wielolufowe działa CIWS^[1].

USS „Harry S. Truman” (CVN-75) otrzymał pierwotnie nazwę „United States” odziedziczoną po pierwszej z sześciu fregat, których budowa została zatwierdzona przez Kongres w 1794 roku, jednak 2 lutego 1995 roku nazwa lotniskowca została zmieniona na cześć 33. prezydenta Stanów Zjednoczonych^[1].

Od 2022 roku, z powodu inwazji Rosji na Ukrainę, operuje na Morzu Śródziemnym i Adriatyku^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (19th ed). Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-159114-687-2.
↑ Gianluca Di Feo: Rosyjska flota kontra amerykański lotniskowiec na Morzu Śródziemnym [LA REP]. wyborcza.pl, 15 sierpnia 2021. [dostęp 2022-08-18].

[:0-1] Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (19th ed). Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-159114-687-2.

[rep-2] Gianluca Di Feo: Rosyjska flota kontra amerykański lotniskowiec na Morzu Śródziemnym [LA REP]. wyborcza.pl, 15 sierpnia 2021. [dostęp 2022-08-18].

[1]

[2]

Podtyp Nimitz	„Nimitz” „Dwight D. Eisenhower” „Carl Vinson”
Podtyp Theodore Roosevelt	„Theodore Roosevelt” „Abraham Lincoln” „George Washington” „John C. Stennis” „Harry S. Truman”
Podtyp Ronald Reagan	„Ronald Reagan” „George H.W. Bush”

Lotniskowce CVN	„Enterprise” „Dwight D. Eisenhower” „Theodore Roosevelt” „George Washington” „Harry S. Truman”
Krążowniki CG	„Leyte Gulf” „San Jacinto” „Normandy” „Monterey” „Anzio” „Cape St. George” „Vella Gulf”
Niszczyciele DDG	„Arleigh Burke” Barry „Stout” „Mitscher” „Laboon” „Ramage” „Gonzalez” „Cole” „Ross” „Mahan” „McFaul” „Donald Cook” „Porter” „Oscar Austin” „Winston S. Churchill” „Bulkeley” „Mason” „Nitze” „James E. Williams” „Bainbridge” „Forrest Sherman”
Fregaty FFG	„Nicholas” „Carr” „Hawes” „Elrod” „Kauffman”
Okręty podwodne 688	„Jacksonville” „Minneapolis-Saint Paul” „Hyman G. Rickover” „Norfolk” „Oklahoma City” „Newport News” „Albany” „Scranton” „Boise” „Montpelier” „Hampton”
Okręty desantowe LHD	„Wasp” „Kearsarge” „Nassau” „Bataan” „Iwo Jima” „Austin” „Nashville” „Trenton” „Ponce” „Antonio” „Mesa Verde”
Okręty dowodzenia LCC	„Mount Whitney”
Statki portowe T-ATF	„Apache” „Arctic” „Big Horn” „Comfort” „Grapple” „Grasp” „Grumman” „Kanawha” „Laramie” „Patuxent” „Sacagawea” „Spica” „Supply” „Zeus”