Ugoda zborowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ugoda zborowska została zawarta między Rzeczpospolitą i Kozakami 17 sierpnia 1649[1], po stoczeniu bitwy pod Zborowem, gdy wojskom koronnym nie udało się przyjść z odsieczą oblężonemu przez Kozaków i Tatarów Zbarażowi w czasie powstania Chmielnickiego na Ukrainie.

Na mocy zawartego porozumienia z Rzecząpospolitą

W listopadzie 1649 sejm ratyfikował tę ugodę[3], jednak niezaakceptowana przez polskich senatorów duchownych, magnatów, a także poruszoną powstaniem ludność ruską, nigdy nie weszła w życie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bartłomiej Kaczorowski (red.), Historia, Wyd. 2, Encyklopedia Szkolna PWN, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 675, ISBN 978-83-01-15893-4 [dostęp 2023-09-26].
  2. Adam Tatomir, Tysiąc lat dziejów Polski, Warszawa 1962, s.133.
  3. Volumina legum t.4 s.130 "Aprobacja deklaracji łaski naszej Wojsku Zaporoskiemu danej"

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]