Ulf Carlsson – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulf Carlsson

Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1961 Falkenberg
Uchwyt	klasyczny, praworęczny[1]
Kariera seniorska
Lata Klub 1976–1980 Falkenbergs BTK 1980–1985 TTC Jülich 1985–1988 Falkenbergs BTK 1988–1992 Lyckeby BTK 1992–1996 Halmstad BTK
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja Mistrzostwa świata złoto Göteborg 1985 (gra podwójna) srebro Göteborg 1985 (drużynowo) srebro New Delhi 1987 (drużynowo) Mistrzostwa Europy złoto Berno 1980 (drużynowo) złoto Praga 1986 (drużynowo) srebro Praga 1986 (gra podwójna) brąz Moskwa 1984 (gra podwójna) brąz Praga 1986 (gra pojedyncza) brąz Paryż 1988 (gra podwójna mieszana)

Ulf Carlsson (ur. 2 kwietnia 1961 w Falkenberg) – szwedzki tenisista stołowy, mistrz świata, dwukrotny drużynowy mistrz Europy.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Karierę profesjonalną rozpoczął w 1976, kiedy to zadebiutował w szwedzkiej ekstraklasie. Zdobywał wówczas także medale mistrzostw Europy juniorów. Od 1978 do 1994 zdobył piętnaście medali seniorskich mistrzostw Szwecji. Był członkiem kadry narodowej Szwecji, z którą zdobył dwa srebrne medale mistrzostw świata (1985 i 1987) oraz dwa złote medale mistrzostw Europy (1980 i 1986). W 1985 został mistrzem świata w grze podwójnej, a w 1986 brązowym medalistą mistrzostw Europy w grze pojedynczej. Był to zarazem jego jedyny medal w grze pojedynczej w międzynarodowych turniejach.

Czterokrotnie zdobywał klubowe mistrzostwo Szwecji.

Nosił pseudonim „Tickan”^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera turniejowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera juniorska[edytuj | edytuj kod]

W 1976 został brązowym medalistą Mistrzostw Szwecji Juniorów w grze pojedynczej w kategorii wiekowej do 15 lat^[1]. Również w grze pojedynczej, lecz w kategorii wiekowej do 17 lat zdobył w 1978 srebrny, a w 1979 złoty medal^[1]. W grze podwójnej zaś w 1977 brązowy, w 1978 złoty, a w 1979 srebrny medal^[1].

Kariera seniorska[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Szwecji[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy w seniorskiej karierze odnosił w mistrzostwach Szwecji w grze podwójnej w parze z Stellanem Bengtssonem, wygrywając w 1978^[3] i 1979^[3] złoty, w 1983 srebrny^[4], a w 1980^[5] i 1982 brązowy medal^[6]. W 1985 wygrał dwa medale w grze podwójnej – srebrny w parze z Ulfem Bengtssonem^[7] oraz brązowy w parze z Evą Noaksson (gra podwójna mieszana)^[8]. W dwóch kolejnych latach występował w parze z Mikaelem Appelgrenem, wygrywając w 1986 brązowy medal^[9], a w 1987 mistrzostwo Szwecji^[10]. Rok później ponownie wystąpił w parze z Ulfem Bengtssonem, zdobywając brązowy medal^[11]. Ostatni sukces w mistrzostwach Szwecji odniósł w 1994 roku, kiedy to w parze z Åsą Svensson zdobyli mistrzostwo Szwecji w grze podwójnej mieszanej^[12].

Zdobywał on także medale w grze pojedynczej: w 1980^[13], 1981^[14] oraz 1993 srebrny^[15], a w 1984 brązowy medal mistrzostw Szwecji^[16].

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Na mistrzostwach Europy pierwszy sukces osiągnął w 1980, kiedy to jako członek reprezentacji Szwecji zdobył złoty medal w rywalizacji drużyn narodowych^[17]. Sześć lat później również był w składzie szwedzkiej kadry, która sięgała po tytuł mistrzów Europy^[18].

W 1984 zaś zdobył brązowy medal w grze podwójnej w parze z Ulfem Bengtssonem^[19], a w 1986 srebrny w parze z Mikaelem Appelgrenem^[20]. Również w 1986 zdobył swój jedyny medal mistrzostw Europy w grze pojedynczej – medal brązowy^[21]. W 1988 w Paryżu zdobył jeszcze brązowy medal w grze podwójnej mieszanej w parze z Edit Urban z Węgier^[22].

Mistrzostwa Świata[edytuj | edytuj kod]

Był on także członkiem reprezentacji Szwecji, która w 1985^[23] i 1987 sięgała po srebrny medal mistrzostw świata^[24]. Największy sukces w mistrzostwach świata odniósł zaś w 1985 roku. Grając w parze z Mikaelem Appelgrenem zdobył tytuł mistrza świata^[25].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Calrsson jest wychowankiem klubu Falkenbergs BTK, w barwach którego 2 października 1976 roku (w wieku 15 lat) zadebiutował w szwedzkiej ekstraklasie^[1]. W 1980 został zawodnikiem TTC Jülich, lecz po 5 latach powrócił do swojej pierwszej drużyny^[26]. W klubie tym występował do 1988, kiedy to został zawodnikiem Lyckeby BTK^[1]. W 1992 został zaś zawodnikiem Halmstad BTK, w którym występował do 1996^[1].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie^[26], o ile nie zaznaczono inaczej.

Sukcesy turniejowe[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

• 1987 – srebrny medal (drużynowo)
• 1985 – złoty medal (gra podwójna)
• 1985 – srebrny medal (drużynowo)

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

• 1988 – brązowy medal (gra mieszana)
• 1986 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1986 – srebrny medal (gra podwójna)
• 1986 – złoty medal (drużynowo)
• 1984 – brązowy medal (gra podwójna)
• 1980 – złoty medal (drużynowo)

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

• 1993 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Halmstad BTK)^[27]
• 1988 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)^[28]
• 1986 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)^[29]
• 1979 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)^[30]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Profil na ttstat.sv (szw. • ang.)