Ulica Polanki w Gdańsku – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Polanki
Oliwa, VII Dwór
Ilustracja
Brama wjazdowa II Dworu przy ul. Polanki 124
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdańsk

Długość

2,9 km

Przebieg
światła 0m ul. Opata Rybińskiego
światła 110m ul. Westerplatte/ul. Liczmańskiego
310m ul. Żeromskiego/ ul. Podhalańska
440m ul. Stanisława Witkiewicza
550m ul. Derdowskiego
840m ul. Władysława Orkana
1140m ul. Tetmajera
1250m ul. Kasprowicza
światła 1500m ul. Bażyńskiego
1700m ul. Macierzy Szkolnej w Gdańsku
1810m ul. Czarnowskiego
2060m ul. Ogryczaków i Kurzyńskiego
2310m ul. Doroszewskiego
światła 2520m ul. Abrahama
światła 2790m ul. Drożyny/ul. Chełmońskiego
2900m ul. Michałowskiego
ul. Żeglarska
Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Polanki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Polanki”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Polanki”
Ziemia54°23′53,2″N 18°33′50,6″E/54,398100 18,564056

Ulica Polanki (niem. Pelonkerweg) – jedna z ważniejszych ulic w dzielnicy GdańskaOliwie. Ulica ta przez długie wieki była głównym traktem pocztowym prowadzącym z Gdańska, przez Wrzeszcz, do znajdującego się w Oliwie opactwa cystersów i dalej, jako Via Mercatorum wzdłuż wybrzeża Bałtyku na zachód[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Polanke (lub Polane) pojawiła się w 1279 roku w odniesieniu do szeregu osad, jakie powstały wzdłuż traktu na śródleśnych polanach u wylotu dolinek morenowych wzgórz okalających Gdańsk od zachodu. Na rozwój i kształtowanie się osad przemożny wpływ miał zakon cystersów, który był gospodarzem tych ziem od końca XII wieku.

V LO, ul. Polanki 130

W XVII wieku, po zachodniej stronie traktu, u stóp wzgórz morenowych, wybudowano osiem reprezentacyjnych rezydencji zamożnych gdańszczan[2]: I Dwór, II Dwór, III Dwór, IV Dwór, V Dwór, VI Dwór, VII Dwór, VIII Dwór[3].

Początkowo, w XVII wieku były to założenia niewielkie, parterowe, o budowie szkieletowej z charakterystycznymi mieszkalnymi wystawkami poddasza[4]. W XVIII wieku nadawano im kształt jednopiętrowego dworku z kolumnowym gankiem od frontu, nad którym był taras. Istotną częścią były ogrody, gdzie wytyczano malownicze ścieżki, wznoszono posągi i stawy z mostkami, kaskady i fontanny. Do rezydencji prowadziły wysadzane drzewami aleje[5].

Na przełomie XVIII i XIX wieku dwory otrzymały formy klasycystyczne, przy czym dwory III i V zostały zmodernizowane, a I i II wzniesione od nowa; w ich ogrodach powstały dalsze altany, pawilony i groty. Dzięki tym przemianom Polanki zyskały pełnię uroku bogatej architektury[6].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica, która w średniowieczu rozpoczynała się u domu bramnego opactwa, w XVIII lub XIX wieku została wyprostowana i zaczyna się obecnie przy ulicy Opata Rybińskiego na wysokości wschodniej pierzei Starego Rynku Oliwskiego, skąd biegnie prosto na południe mijając po lewej, przed skrzyżowaniem z ulicami Obrońców Westerplatte i Alfa Liczmańskiego, targowisko miejskie.

Dalej, po prawej – przed skrzyżowaniem z ulicami Stefana Żeromskiego i Podhalańską – znajdują się dom zakonny (Parafia Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Gdańsku) oo. cystersów i V Liceum Ogólnokształcące. Później, aż do ulicy Antoniego Abrahama, prawą pierzeję ulicy stanowią stoki wzgórz morenowych i wspomniane wyżej dwory oraz kilka większych budowli, jak Dom Opieki Społecznej, Szpital Dziecięcy, czy 7 Szpital Marynarki Wojennej.

Po lewej stronie, na wysokości szpitala dla dzieci (IV Dwór) i nienazwanej (obsadzonej na krótkim odcinku topolami, a dalej starymi wierzbami) alei biegnącej w głąb lasu, znajduje się rezydencja byłego prezydenta RP, Lecha Wałęsy[7]. Dalej po tej samej stronie, między ulicami Macierzy Szkolnej i Tadeusza Czarnowskiego, znajdują się domy studenckie oraz hotel asystencki należące do Uniwersytetu Gdańskiego.

Latem 2020 na filarach wiaduktu kolejowego przy ul. Polanki powstał mural z wizerunkiem Brunona Zwarry[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. F. Mamuszka, Oliwa, s. 13.
  2. Dwory przy Polankach. trojmiasto.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-31)]..
  3. F. Mamuszka, Oliwa, s. 57.
  4. Historia Gdańska, T. III/1, s. 27.
  5. Historia Gdańska, T. III/1, s. 722-723.
  6. Historia Gdańska, T. III/2, s. 11.
  7. Tak mieszka Lech Wałęsa. Bajeczna willa, spełnienie marzeń. 2021-11-28. [dostęp 2022-08-28].
  8. Mural z wizerunkiem gdańskiego pisarza Brunona Zwarry powstaje na wiadukcie PKM. 2020-07-28. [dostęp 2020-07-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Franciszek Mamuszka: Oliwa: Okruchy z dziejów, zabytki. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985. ISBN 83-03-00938-9.
  • Teresa Grzybkowska: Gdańsk. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000. ISBN 83-7023-770-3.
  • Edmund Cieślak, Zbigniew Nowak, Jerzy Stankiewicz, Jerzy Trzoska: Historia Gdańska. T. III / 1: 1655-1793. Gdańsk: Instytut Historii PAN, 1993. ISBN 83-215-3251-9.
  • Czesław Biernat, Edmund Cieślak, Zbigniew Nowak, Jerzy Stankiewicz, Władysław Zajewski: Historia Gdańska. T. III / 2: 1793-1815. Gdańsk: Instytut Historii PAN, 1993. ISBN 83-215-3257-7.