Ulica Przyokopowa w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulica Przyokopowa w Warszawie
Czyste
Ilustracja
Ulica Przyokopowa, po lewej
biurowiec Wola Center
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
ul. Grzybowska
droga wewnętrzna
ul. Hrubieszowska
ul. Prosta
← ul. Szarych Szeregów, ul. Karolkowa
ul. Kolejowa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Przyokopowa w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Przyokopowa w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Przyokopowa w Warszawie”
Ziemia52°13′48,3″N 20°58′46,1″E/52,230083 20,979472

Ulica Przyokopowa – ulica na warszawskiej Woli.

Ulica składa się z dwóch niepołączonych ze sobą odcinków: od ulicy Grzybowskiej do Prostej oraz od ulicy Szarych Szeregów do Kolejowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XVIII wieku droga prowadząca od rogatek Wolskich do Szczęśliwic i Rakowca[1]. U zbiegu z ulicą Karolkową znajdowały się zabudowania wsi Czyste[2]. Dalszy odcinek drogi przekształcił się z czasem w ulicę Szczęśliwicką[3].

Pierwotnie była nazywana Przy Okopach, gdyż biegła po zachodniej stronie Okopów Lubomirskiego[3]. Obecna nazwa została poświadczona w 1808[1].

W 1844 ulica została przecięta torami Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej; ok. 1885 powstała tam stacja towarowa[3].

W końcu XIX wieku przy Przyokopowej znajdowały się liczne składy i magazyny. Zamieszkiwali ją głównie kolejarze i robotnicy[2].

W latach 1905–1909 przy ulicy wzniesiono Zespół Elektrowni Tramwajów Miejskich (od 2004 siedziba Muzeum Powstania Warszawskiego)[4].

W 1923 na działce pomiędzy ulicami: Karolkową, Grzybowską i Przyokopową Polsko-Holenderska Fabryka Lampek Elektrycznych należąca do koncernu Philips rozpoczęła produkcję m.in. żarówek. W kolejnych latach zakład został rozbudowany[5].

W czasie II wojny światowej zabudowa Przyokopowej została prawie całkowicie zniszczona[2]. Po powstaniu Niemcy wywieźli sprzęt z fabryki Philipsa, a zabudowania wysadzili w powietrze. Po wojnie w miejscu zniszczonej fabryki wzniesiono nowe hale z przeznaczeniem dla państwowych Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg[6].

Po 1945 bieg ulicy został przerwany zabudowaniami Warszawskich Zakładów Farmaceutycznych Polfa[3].

Od 2020, w związku z rozszerzeniem strefy płatnego parkowania, na odcinku od ul. Hrubieszowskiej do ul. Grzybowskiej jest ulicą jednokierunkowa[7].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Obiekty nieistniejące[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 242. ISBN 83-86619-97X.
  2. a b c Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 710. ISBN 83-01-08836-2.
  3. a b c d Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 171.
  4. Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 284–285. ISBN 978-83-931723-5-1.
  5. Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 244–245. ISBN 978-83-931723-5-1.
  6. Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 245. ISBN 978-83-931723-5-1.
  7. Michał Wojtczuk: Duże zmiany w ruchu na Woli: aż 13 ulic stanie się jednokierunkowymi. [w:] Gazeta Stołeczna [on-line]. warszawa.wyborcza.pl. [dostęp 2021-09-13].