Ulica Stefana Banacha we Lwowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Stefana Banacha
Rejon łyczakowski
Ilustracja
Ulica Stafana Banacha w kierunku północnym, po lewej nowy mur Cmentarza Łyczakowskiego
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Lwów

Położenie na mapie Lwowa
Mapa konturowa Lwowa, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Stefana Banacha”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Stefana Banacha”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Stefana Banacha”
Ziemia49°49′49,0″N 24°03′34,0″E/49,830278 24,059444

Ulica Stefana Banacha – ulica we Lwowie, w dzielnicy Cetnerówka, w rejonie łyczakowskim.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica bierze początek na Cetnerówce, odchodzi od ulicy Marka Czeremszyny i biegnie na południe. Mija od zachodu ogród botaniczny Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki i od wschodu Cmentarz Orląt Lwowskich, za którym skręca na zachód i przy pętli tramwajowej linii 7 łączy się z ulicą Anatola Wachnianina.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Droga od Cetnerówki na południe istniała już pod koniec XVIII, nazywaną ją wówczas „Drogą przy cmentarzu” (od leżącego na zachód Cmentarza Łyczakowskiego). Następnie używano nazwy „Na Cetnerówce”, od dzielnicy, w której się znajduje. W 1871 otrzymała oficjalną nazwę „Mazurówka” od niewielkiego osiedla położonego na wschód od niej, które zamieszkiwali chłopi pochodzący z Galicji Zachodniej nazywani we Lwowie „Mazurami”. Podczas okupacji hitlerowskiej obowiązywała nazwa „Mauerwerk”. Obecną nazwę nadano w 1946 na cześć Stefana Banacha, wybitnego polskiego matematyka, który zmarł rok wcześniej i spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim. W 1971 władze radzieckie rozpoczęły proces dewastacji Cmentarza Orląt Lwowskich, jednym z jego przejawów była realizacja planu przedłużenia ulicy Stefana Banacha przez teren cmentarza. Z premedytacją ustalono przebieg ulicy środkiem kwater XX-XXIV, gdzie w latach 1921–1939 dokonywano pochówków walczących podczas obrony Lwowa w 1920[1]. Wszystkie mogiły splantowano, część zmarłych została ekshumowana zarówno legalnie, jak i potajemnie (akcją kierowała Maria Tereszczakówna)[2]. Do 1975 ulica połączyła Cetnerówkę i Pohulankę przez teren cmentarza. Podczas renowacji Cmentarza Orląt Lwowskich wzdłuż ulicy wybudowano nowy mur, ale sprawa ta dotychczas budzi kontrowersje.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Grzegorz Rąkowski: „Lwów. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Część IV”. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. s. 285 ISBN 978-83-89188-70-8.
  2. ↑ Anna Fastnacht-Stupnicka „Zostali we Lwowie” Wydawnictwo: Sator Media, Wrocław 2010 ISBN 978-83-92984-60-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Б. В. Мельник „Довідник перейменувань вулиць і площ Львова” Світ, Львів 2001 c. 7. ISBN 966-603-115-9 /j.ukr./.
  • І. Лемко, В. Михалик, Г. Бегляров „1243 вулиці Львова” Апріорі, Львів 2009 c. 200. ISBN 978-966-2154-24-5 /j.ukr./.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Stefana_Banacha_we_Lwowie&oldid=71582302”