Vincenzo Vannutelli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	2 lutego 1880
Konsekrator	Giovanni Simeoni
Współkonsekratorzy	Giulio Lenti; Antonio Maria Grasselli
Konsekrowani biskupi
Teofilo Massucci	21 listopada 1880
Antonio Tomas da Silva Leitão e Castro	8 grudnia 1883
Joaquim Augusto de Barros	18 maja 1884
Augusto Eduardo Nunes	4 stycznia 1885
José Alves de Mariz	15 listopada 1885
Antonio Dias Ferreira	24 kwietnia 1887
Giulio Tonti	25 lipca 1892
Antônio Manoel de Castilho Brandão	18 listopada 1894
Henry Hanlon	25 listopada 1894
Dominique Jacquet	10 marca 1895
Gaetano Maria de Angelis	14 lipca 1895
Domenico Rinaldi	1 grudnia 1895
Francisco Plancarte y Navarrette	16 lutego 1896
Gaetano Quattrocchi	16 lutego 1896
Pasquale Gagliardi	25 kwietnia 1897
Jozsef Medard Kohl	27 grudnia 1900
Remigio Guido Barbieri	10 listopada 1901
Giovanni Barcia	24 czerwca 1902
Francesco Maria Raiti	28 czerwca 1903
Giovanni Battista Nasalli Rocca di Corneliano	10 lutego 1907
Joseph-Marie-Désiré Guiot	28 maja 1908
Roberto Calai-Marioni	18 grudnia 1910
Giuseppe Angelucci	19 marca 1911
Ramón Zubieta y Les	14 sierpnia 1913
Paul-Gaston Laperrine d’Hautpoul	29 czerwca 1915
Calogero Licata	29 czerwca 1916
Współkonsekrowani biskupi
José Macchi	14 marca 1880
Biagio Sibilia	19 sierpnia 1883
Tullio Sericci	19 sierpnia 1883
Tommaso Mesmer	19 sierpnia 1883
Bernardino Caldajoli	19 sierpnia 1883
Federico Federici	10 czerwca 1888
Bartolomeo Bacilieri	10 czerwca 1888

Vincenzo Vannutelli
	Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1836 ; Genazzano
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1930 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	6 grudnia 1915–9 lipca 1930
	Datariusz Apostolski
Okres sprawowania	15 grudnia 1914–9 lipca 1930
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	23 grudnia 1860
Nominacja biskupia	23 stycznia 1880; wizytator apostolski w Konstantynopolu i apostolski administrator łacińskiego patriarchatu konstantynopolitańskiego
Sakra biskupia	2 lutego 1880
Kreacja kardynalska	30 grudnia 1889; in pectore; Leon XIII
Kościół tytularny	biskup Ostii i Palestrina
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Vincenzo Vannutelli (ur. 5 grudnia 1836 w Genazzano, zm. 9 lipca 1930 w Rzymie) − włoski kardynał. Brat kardynała Serafino Vannutelli.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie przyjął w grudniu 1860. 3 lata później przeszedł do służby w papieskiej dyplomacji (był m.in. audytorem nuncjatury w Belgii). W 1880 został mianowany tytularnym arcybiskupem Sardes, wizytatorem apostolskim w Konstantynopolu i apostolskim administratorem łacińskiego patriarchatu konstantynopolitańskiego. Jego głównym zadaniem w Turcji było rozwiązanie kwestii ormiańskiej schizmy. Był reprezentantem papieskim na koronacji cara Aleksandra III. W latach 1883-90 był nuncjuszem apostolskim w Portugalii.

30 grudnia 1889 papież Leon XIII kreował go kardynałem in pectore, udzielając mu dyspensy z racji obecności w Św. Kolegium jego brata Serafino Vannutelli; nominację ogłoszono w czerwcu 1890. Rok później otrzymał tytuł prezbitera San Silvestro in Capite i został oficjalnie notyfikowany jako kardynał-protektor królestwa Portugalii przy Stolicy Apostolskiej. Archiprezbiter Bazyliki Santa Maria Maggiore od 1896, w tej roli uczestniczył w obchodach roku jubileuszowego 1900 i 1925. Biskup Palestriny od 1900 roku. Wielokrotnie był legatem papieskim na kongresy eucharystyczne w różnych krajach. Przewodniczył także pracom Św. Kongregacji Kościelnych Immunitetów (1902), Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego (1902-1908), Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (1908-1914) oraz Datarii Apostolskiej (1914-1930). Uczestniczył w konklawe 1903 i konklawe 1914. Członek papieskiej komisji ds. kodyfikacji prawa kanonicznego (1904-1917). Dziekan Kolegium Kardynalskiego Prefekt Św. Kongregacji ds. Ceremonii oraz biskup suburbikarnej diecezji Ostia (obok już posiadanej diecezji Palestrina) po śmierci brata w 1915 roku. Przewodniczył konklawe 1922.

Zmarł w wieku 93 lat, będąc wówczas najstarszym członkiem Kolegium Kardynalskiego i ostatnim kardynałem wyniesionym do tej godności w XIX wieku, a także najstarszym żyjącym biskupem katolickim (od śmierci w październiku 1928 r. irlandzkiego biskupa Abrahama Brownrigga).

W 1925 odznaczony Orderem Orła Białego^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 299.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy

[1] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 299.

[1]

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)

Prefekci Kongregacji Soborowej	Giovanni Girolamo Morone (1564–1575) Francesco Alciati (1575–1580) Antonio Carafa (1580–1591) Girolamo Mattei (1591–1603) Paolo Emilio Zacchia (1603–1605) Francesco Maria Bourbon del Monte (1606–1607) Girolamo Pamphili (1607–1610) Pompeo Arrigoni (1610–1616) Orazio Lancellotti (1616–1620) Roberto Ubaldini (1621–1623) Cosimo de Torres (1623–1626) Bonifacio Bevilacqua (1626–1627) Roberto Ubaldini (1627–1635) Fabrizio Verospi (1636–1639) Giovanni Battista Pamphilj (1639–1644) Francesco Cennini de’ Salamandri (1644–1645) Pietro Luigi Carafa (1645–1655) Francesco Paolucci (1657–1661) Giulio Cesare Sacchetti (1661–1663) Angelo Celsi (1664–1671) Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1673 proprefekt) Vincenzo Maria Orsini (1673–1675) Federico Baldeschi Colonna (1675–1691) Galeazzo Marescotti (1691–1696 proprefekt) Giuseppe Sacripante (1696–1700) Bandino Panciatici (1700–1718) Pier Marcellino Corradini (1718–1721) Curzio Origo (1721–1737) Antonio Saverio Gentili (1737–1753) Mario Millini (1753–1756) Giuseppe Spinelli (1756–1757 proprefekt) Giovanni Giacomo Millo (1756–1757) Clemente Argenvilliers (1757–1758) Ferdinando Maria de Rossi (1759–1775) Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1775–1784) Guglielmo Pallotta (1785–1795) Tommaso Antici (1795–1798) Filippo Carandini (1800–1810) Giulio Gabrielli (1814–1820) Emmanuele de Gregorio (1820–1834) Vincenzo Macchi (1834–1841) Paolo Polidori (1841–1847) Pietro Ostini (1847–1849) Angelo Mai (1851–1853) Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1853–1860) Prospero Caterini (1860–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902–1908) Casimiro Gennari (1908–1914) Francesco di Paola Cassetta (1914–1919) Donato Raffaele Sbarretti (1919–1930) Giulio Serafini (1930–1938) Luigi Maglione (1938–1939) Francesco Marmaggi (1939–1949) Giuseppe Bruno (1949–1954) Pietro Ciriaci (1954–1966)
Prefekci Kongregacji ds. Duchowieństwa	Jean Villot (1967–1969) John Joseph Wright (1969–1979) Silvio Oddi (1979–1986) Antonio Innocenti (1986–1991) José Tomás Sánchez (1991–1996) Darío Castrillón Hoyos (1996–1998 proprefekt) Darío Castrillón Hoyos (1998–2006) Cláudio Hummes (2006–2010) Mauro Piacenza (2010–2013) Beniamino Stella (2013–2021) Lazarus You Heung-sik (2021–2022)
Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa	Lazarus You Heung-sik (od 2022)