Władysław Trzeciak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Trzeciak
major piechoty major piechoty
Data urodzenia

20 października 1891

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1931
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

do 1931

Siły zbrojne

Armia Polska we Francji
Wojsko Polskie

Jednostki

Instytut Badań Inżynierii

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Odznaka „Znak Pancerny”

Władysław Trzeciak[a] (ur. 20 października 1891, zm. 14 stycznia 1931 w Warszawie) – major piechoty inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 października 1891 roku[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Armii Polskiej we Francji. Dowodził kompanią karabinów maszynowych[2].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w kompanii zapasowej 1 pułku czołgów, a jego oddziałem macierzystym był 42 pułk piechoty[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1349. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 42 pp w Białymstoku[4]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku kierownika referatu czołgów[5][6]. Z dniem 1 stycznia 1925 roku został przydzielony do macierzystego 1 pułku czołgów[7]. W lutym 1925 roku został odkomenderowany do Polskiej Misji Wojskowej Zakupów w Paryżu do dnia 1 lutego 1926 roku[8]. Następnie był komendantem Centralnej Szkoły Czołgów[2]. Uzyskał dyplomy inżyniera elektryka i inżyniera mechanika[2]. Od jesieni 1927 roku pełnił służbę w Instytucie Badań Inżynierii na stanowisku kierownika referatu czołgów Biura Konstrukcyjnego Broni Pancernych[9][1]. Obowiązki służbowe łączył z pracą dydaktyczną na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[9][2]. 2 grudnia 1930 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. Zmarł 14 stycznia 1931 roku w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie po miesięcznej przeszło chorobie. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc i powstały w związku z tym wrzód[11][12]. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[9][13] (kwatera A10-5-3)[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Trzeciak”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 112, 192.
  2. ↑ a b c d Wspomnienie pośmiertne ↓.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 144, 923.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 60.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 16, 248, 416.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 16, 338, 360.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 30 stycznia 1925 roku, s. 47.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 13 lutego 1925 roku, s. 72.
  9. ↑ a b c Nekrolog ↓.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  11. ↑ Zgon mjr. W. Trzeciaka. „Polska Zbrojna”. 15, s. 7, 1931-01-15. Warszawa. .
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 131.
  13. ↑ Pogrzeb ↓.
  14. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 112.
  16. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
  17. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 16.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 295.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Trzeciak&oldid=71863067”