Włodzimierz Domagalski-Łabędzki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Domagalski-Łabędzki
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1957 ; Łódź
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
	Odznaczenia

Włodzimierz Domagalski-Łabędzki (ur. 4 maja 1957 w Łodzi) – polski historyk, opozycjonista i działacz związkowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wywodzi się z rodziny o patriotycznych tradycjach. Działalność opozycyjną podjął w październiku 1980, jako student na wydziale Historii Uniwersytetu Łódzkiego (UŁ) w NZS. Uczestnik strajku studentów łódzkich w styczniu i lutym 1981. Po wprowadzeniu stanu wojennego działał w środowisku aktywistów studenckich (samokształcenie i kolportaż). Od lata 1985 był współzałożycielem i organizatorem oddziału łódzkiego tajnej "Solidarności Walczącej" oraz sieci hurtowego kolportażu konspiracyjnych wydawnictw prasowych i książkowych (do 1989)^[1].

Obecnie historyk związany ze Stowarzyszeniem Wolnego Słowa^[2]. Autor szeregu publikacji dotyczących historii opozycji w Łodzi i regionie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

2007 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej^[3].