Włodzimierz Smolarek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Smolarek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Włodzimierz Wojciech Smolarek

Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1957
Aleksandrów Łódzki

Data i miejsce śmierci

7 marca 2012
Aleksandrów Łódzki

Wzrost

171 cm

Pozycja

pomocnik, napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1967–1973 Włókniarz Aleksandrów Łódzki
1973–1976 Widzew Łódź
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1977 Widzew Łódź 0 (0)
1977–1979 Legia Warszawa 18 (4)
1979–1986 Widzew Łódź 224 (71)
1986–1988 Eintracht Frankfurt 63 (13)
1988–1990 Feyenoord 46 (13)
1990–1996 FC Utrecht 166 (33)
W sumie: 517 (134)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1980–1992  Polska 60 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–2009 Feyenoord (grupy młodzieżowe)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Hiszpania 1982 Piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośm.)

Włodzimierz Wojciech Smolarek (ur. 16 lipca 1957 w Aleksandrowie Łódzkim, zm. 7 marca 2012 tamże) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, trener i działacz piłkarski.

W latach 1980–1992 reprezentant Polski. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Srebrny medalista (za zajęcie 3. miejsca) Mistrzostw Świata 1982, uczestnik Mistrzostw Świata 1986. Dwukrotny klubowy mistrz Polski (1981, 1982) oraz zdobywca Pucharu Polski (1985) z Widzewem Łódź, zdobywca Pucharu Niemiec z Eintrachtem Frankfurt w 1988.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 lipca 1957 w Aleksandrowie Łódzkim. Był synem Jadwigi i Ryszarda Smolarków. Z wykształcenia był czeladnikiem cukierniczym. Absolwent szkoły średniej[1].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Włókniarz Aleksandrów Łódzki[2]. W sezonie 1969/1970 awansował do IV ligi z Włókniarzem. 1973 przeszedł z Aleksandrowa do Widzewa[3]. W 1977 z polecenia Władysława Stachurskiego został piłkarzem Legii Warszawa[4]. W sezonie 1977/1978 był podstawowym zawodnikiem Legii. Pierwszą bramkę w Ekstraklasie strzelił w meczu przeciwko drużynie ŁKS-u[5]. W kolejnym meczu przeciwko Zagłębiu Sosnowiec strzelił gola i na polecenie Kazimierza Deyny przetrzymał piłkę w narożniku boiska[5]. W meczu przeciwko Lechowi Poznań strzelił bramkę na 3:1 ustalając wynik spotkania[6]. W tym sezonie zagral 3 meczach ligowych a nastepnie w rezerwach Legii Warszawa[7]. Po sezonie podpisał papiery na zawodowego żółnierza i przedłużył pobyt w Legii Warszawa[8]. W 1978 został drugim najbardziej utalentowanym piłkarzem według tygodnika Piłka Nożna przegrywając z Michałem Wróblem z Wisły Kraków[9].W 1979 ponownie został piłkarzem Widzewa Łódź[6]. Grał we Włókniarzu w latach 1967-1973, później przeszedł do Widzewa Łódź (1973–1977 i 1979–1986), następnie grał w Legii Warszawa (1977–1979), niemieckim Eintrachcie Frankfurt (1986–1988, zdobywca pucharu Niemiec w 1988) oraz holenderskich klubach: Feyenoord (1988–1990, bilans meczów i bramek 46–13) oraz FC Utrecht (1990–1996, bilans meczów i bramek 165–33).

Największe sukcesy Włodzimierz Smolarek święcił w Widzewie Łódź. W I lidze w barwach Widzewa rozegrał (1979–1986) 181 meczów, strzelając 61 bramek. Dwukrotny mistrz Polski (1981, 1982), zdobywca pucharu Polski (1985).

W 1983 roku wyprzedził Zbigniewa Bońka jako najlepszego strzelca ligowego Widzewa, a potem z bilansem 61 goli w ekstraklasie był liderem aż do maja 1996, gdy wyprzedził go Marek Koniarek.

Eintracht Frankfurt[edytuj | edytuj kod]

W 1986 po mistrzostwach świata w Meksyku został zawodnikiem Eintrachtu Frankfurt[10]. W pierwszym meczu przeciwko Fortunie Dusseldorf strzelił 2 gole[11].

Włodzimierz Smolarek jest uważany za jednego z najlepszych w historii zawodników Widzewa, jak również całej polskiej piłki nożnej. Ceniony przez wszystkie pokolenia kibiców za światową klasę, ale również za niezwykłą zadziorność, waleczność, bojowość i ambicję.

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Świata[edytuj | edytuj kod]

Zostal powołany na mundial 1982 w Hiszpanii[12].Wystąpił tylko w wygranym 5-0 meczu z Peru i strzelił bramkę na 1-0[13]. W meczu o 3 miejsce nie wystąpił z powodu żółtych kartek[14]. Na 4 lata później w Meksyku był zdobywcą jedynej bramki dla Polski przecowko reprezentacji Portugalii[15].

Osiadł na stałe w Holandii, gdzie zajął się pracą trenerską, prowadził drużyny juniorskie w Feyenoordzie. Miał dwóch synów, Mariusza i Euzebiusza, który również był piłkarzem, a obecnie jest szkoleniowcem młodzieży w Feyenoordzie (był m.in. zawodnikiem klubów Eintrachtu Frankfurt, Feyenoordu, Borussii Dortmund, Racingu Santander, Boltonu Wanderers, AO Kavala, Polonii Warszawa oraz reprezentacji Polski).

Włodzimierz Smolarek bez powodzenia startował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 z listy Porozumienia dla Przyszłości w okręgu łódzkim; uzyskał 2871 głosów i nie objął mandatu (koalicja nie osiągnęła progu wyborczego)[16].

W ostatnich latach swojego życia pracował jako skaut w Polskim Związku Piłki Nożnej[17].

Zmarł podczas snu w swoim domu w Aleksandrowie Łódzkim[18]. 10 marca 2012 został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Aleksandrowie Łódzkim.

Widzew Łódź uhonorował swoją legendę, jaką był Włodzimierz Smolarek – zastrzegając dla niego numer 11. Oznacza to, że już żaden inny piłkarz w historii klubu nie założy koszulki z tym numerem. Po śmierci Smolarka, jego pamięć minutą ciszy uczciły jego byłe kluby. Widzew Łódź przed meczem z GKS-em Bełchatów uczcił jego pamięć minutą ciszy a na stadionie odegrana została pieśń żałobna. Także dwa byłe kluby Smolarka- Feyenoord i FC Utrecht przed wspólnym meczem uczciły pamięć swojego byłego piłkarza minutą ciszy a zawodnicy wybiegli na ten mecz z czarnymi opaskami.

23 lutego 2017, Rada Miejska w Łodzi, podjęła uchwałę, o nadaniu nowo powstałej ulicy obok stadionu Widzewa, imienia Włodzimierza Smolarka[19]. 14 czerwca 2017, ulica została oficjalnie otwarta. W uroczystościach uczestniczyli m.in. żona i syn piłkarza- Euzebiusz[20].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Polski rozegrał 60 meczów (będąc równocześnie zawodnikiem Widzewa – 52 razy, Eintrachtu 5 razy, Feyenoordu 2 razy i raz Utrechtu). W reprezentacji strzelił 13 bramek, dziewięciokrotnie wystąpił jako jej kapitan. Był uczestnikiem mistrzostw świata w 1982 (3. miejsce) i 1986 (1/8 finału).

Lp. Data Miejsce Spotkanie Rezultat Rozgrywki Uwagi
1. 7 grudnia 1980 Gżira  Malta Polska
0-2
el. MŚ'82
Gol 55'
2. 10 października 1981 Lipsk  NRD Polska
2-3
el. MŚ'82
Gol 5' Gol 62'
3. 15 listopada 1981 Wrocław  Polska Malta
6-0
el. MŚ'82
Gol 47' Gol 64'
4. 22 czerwca 1982 La Coruña  Polska Peru
5-1
MŚ'82
Gol 55'
5. 8 września 1982 Kuopio  Finlandia Polska
2-3
el. ME'84
Gol
6. 17 kwietnia 1983 Warszawa  Polska Finlandia
1-1
el. ME'84
Gol
7. 17 października 1984 Zabrze  Polska Grecja
3-1
el. MŚ'86
Gol
8. 31 października 1984 Mielec  Polska Albania
2-2
el. MŚ'86
Gol
9. 19 maja 1985 Ateny  Grecja Polska
1-4
el. MŚ'86
Gol
10. 7 czerwca 1986 Monterrey  Polska Portugalia
1-0
MŚ'86
Gol 68'
11. 17 maja 1987 Budapeszt  Węgry Polska
5-3
el. ME'88
Gol

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty. Świadkiem na jego ślubie był Zbigniew Kakietek[22] Miał dwóch synów Mariusza i Euzebiusza, który również został piłkarzem.

Zdjęcie z pogrzebu Smolarka w Aleksandrowie Łódzkim

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 10 rocznicę śmierci, 15 listopada 2022 roku przy ulicy św. Kazimierza 11 w Łodzi został odsłonięty mural z wizerunkiem Włodzimierza Smolarka w ramach inicjatywy STS – „Pamiętajmy o sportowcach”[23].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Perzyński 2012 ↓, s. 15.
  2. Perzyński 2012 ↓, s. 17.
  3. Perzyński 2012 ↓, s. 24.
  4. Perzyński 2012 ↓, s. 82.
  5. a b Perzyński 2012 ↓, s. 71.
  6. a b Perzyński 2012 ↓, s. 72.
  7. Perzyński 2012 ↓, s. 83.
  8. Perzyński 2012 ↓, s. 73.
  9. Perzyński 2012 ↓, s. 75.
  10. Perzyński 2012 ↓, s. 413.
  11. Perzyński 2012 ↓, s. 417.
  12. Perzyński 2012 ↓, s. 225.
  13. Perzyński 2012 ↓, s. 227.
  14. Perzyński 2012 ↓, s. 235.
  15. Perzyński 2012 ↓, s. 283.
  16. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2016-05-08].
  17. Włodzimierz Smolarek pośmiertnie odznaczony. polskieradio.pl, 2012-03-10. [dostęp 2016-05-08].
  18. Włodzimierz Smolarek nie żyje. wyborcza.pl, 2012-03-07. [dostęp 2012-03-07].
  19. Wyborcza.pl [online], lodz.wyborcza.pl [dostęp 2017-06-15].
  20. Ebi Smolarek otworzył w Łodzi ulicę imienia swojego ojca Włodzimierza, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-06-15] (pol.).
  21. Pośmiertne odznaczenie dla Włodzimierza Smolarka. prezydent.pl, 2012-03-10. [dostęp 2012-03-10].
  22. Perzyński 2012 ↓, s. 89.
  23. W Łodzi powstał mural Włodzimierza Smolarka. Mecenasem sponsor reprezentacji i Widzewa Łódź [online].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]