Włodzimierz Szczepański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Szczepański
	; Włodzimierz Szczepański w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1898 ; Słodowiec
Data i miejsce śmierci	25 listopada 1954 ; Warszawa
	Poseł IV i V kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 8 września 1935; do wrzesień 1939
Przynależność polityczna	BBWR, OZN
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Szczepański, ps. Ramocki, Żywiec (ur. 9 maja 1898 w Słodowcu pod Warszawą, zm. 25 listopada 1954 w Warszawie) – polski adwokat, działacz związkowy i polityczny, poseł na Sejm w II Rzeczypospolitej, sekretarz Prezydium Zarządu Koła Parlamentarnego Obozu Zjednoczenia Narodowego w 1938 roku^[1].

W latach 1908–1912 uczył się w gimnazjum filologicznym w Warszawie. W 1915 r. ukończył Kursy Nauk Ekonomicznych i handlowych Zgromadzenia Kupców, następnie uczył się na wieczorowych kursach maturalnych, a później na kursach podoficerskich i dla podchorążych. Po zwolnieniu z wojska (15 lipca 1921 r.) zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. 18 października 1926 r. otrzymał tytuł doktora praw na Uniwersytecie Warszawskim i rozpoczął aplikację sądową, a w 1929 r. – aplikację adwokacką.

Harcerstwo i POW[edytuj | edytuj kod]

W 1913 r. wstąpił do drużyny harcerskiej im. Marcina Borelowskiego (następnie Jeremiego Wiśniowieckiego), podległej tajnej Naczelnej Komendzie Skautowej. 15 lipca 1916 r. wstąpił do POW i uczęszczał do organizowanej przez nią szkoły podoficerskiej. Od 1916 r. pracował też jako drużynowy i instruktor po utworzeniu ZHP. Od lutego 1918 r. pracował w kontrwywiadzie POW. Uczestniczył w rozbrajaniu wojsk austriackich w Lublinie i niemieckich w Warszawie.

Był ochotnikiem w wojnie 1920 r. i uczestnikiem powstań górnośląskich.

Praca i działalność poselska[edytuj | edytuj kod]

Od 1932 r. prowadził praktykę adwokacką. W wyborach do Sejmu w 1935 r. kandydował z listy BBWR, reprezentując grupę polityczną „Jutra pracy”. Uzyskał mandat z Warszawy i uczestniczył w komisjach sejmowych: pracy i prawniczej oraz był zastępcą członka w komisji budżetowej. W wyborach do Sejmu w 1938 r. ponownie uzyskał mandat i wszedł do komisji: budżetowej, pracy, prawniczej, regulaminowej oraz dla zmiany ordynacji wyborczej.

Wojna i po wojnie[edytuj | edytuj kod]

W czasie wojny prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie. Po powstaniu warszawskim pracował jako robotnik w cukrowni w Józefowie. W maju 1945 r. wrócił do Warszawy i wznowił praktykę adwokacką. Od 1949 r. był kierownikiem sekcji prawnej Ministerstwa Przemysłu Rolnego i Spożywczego.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Piotra i Marii z Danielewskich^[2]. Ożenił się w 1925 r. z Reginą Skrzyńską, nauczycielką, a po 1945 r. urzędniczką, z którą miał córkę Krystynę (ur. 1938).

Zmarł 25 listopada 1954 r. Pochowany 27 listopada 1954 r. na cmentarzu w Służewie^[3] przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie

Członkostwo w organizacjach[edytuj | edytuj kod]

członek zarządu Zrzeszenia Polskich Pracowniczych Związków Zawodowych (od 1923 r.)
sekretarz generalny Centralnej Organizacji Związków Zawodowych Pracowników Umysłowych (od 1928 r.)
wiceprezes Unii Związków Zawodowych Pracowników Umysłowych
członek zarządu Związku Zawodowego Pracowników Handlowych, Przemysłowych i Biurowych RP
członek Zarządu Głównego Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej

Książki i opracowania[edytuj | edytuj kod]

Organizacja kas chorych w świetle ustawy z dn. 19 maja 1920 r. z uwzględnieniem projektowanych zmian (1926)
Wskazówki dla obradujących (1927)
W organizacji i pracy przyszłość pracującej Polski (1933)
Prawo pracy w świetle orzeczeń sądowych (1933–1938)
Zasady obradowania (1936, 1947 jako wyd. I, 1948 jako wyd. II popr. i uzup.)
Prawdzie w oczy przed wyborami (1935)
Zniesienie ordynacji rodowych (1938)
Rady zakładowe: zakres działania i funkcjonowania (1947)
Korespondencja pracownicza (1948)
Kodeks pracy. Teksty, objaśnienia, orzecznictwo (1948)
Życie i prawo. Poradnik z zakresu prawa cywilnego (wspólnie z Antonim Ferskim) (1949).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)^[4]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1938)^[5]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[6]
Krzyż Walecznych (1921, 1922)
Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej (1919)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Prace parlamentarne O.Z.N. 1938/39 r., Warszawa 1939, s. 39.
↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 717.
↑ Nekrolog, Życie Warszawy. R. 11, 1954 nr 229=3400 (25 IX), Warszawa, 1954 [dostęp 2020-05-13] .
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Polski Słownik Biograficzny, Warszawa-Kraków, 2011, tom 47, strony 363-364
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

[1] Prace parlamentarne O.Z.N. 1938/39 r., Warszawa 1939, s. 39.

[2] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 717.

[3] Nekrolog, Życie Warszawy. R. 11, 1954 nr 229=3400 (25 IX), Warszawa, 1954 [dostęp 2020-05-13] .

[4] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[5] Polski Słownik Biograficzny, Warszawa-Kraków, 2011, tom 47, strony 363-364

[6] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]