French
DeutschWłodzimierz Wiśniewski (powstaniec warszawski) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 11 sierpnia 1927 |
|---|---|
| Data śmierci | 30 stycznia 2022 |
| Zawód, zajęcie | inżynier melioracji |
| Odznaczenia | |
     | |
Włodzimierz Wiśniewski ps. Szczerba (ur. 11 sierpnia 1927 w Łomży[1], zm. 30 stycznia 2022[2]) – polski działacz konspiracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej, uczestnik powstania warszawskiego w szeregach Batalionu Chrobry I[1]. Honorowy Obywatel Miasta Lipna[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
_01.jpg)
Był synem Józefa i Marii z domu Cis[1]. Jego ojciec walczył w Legionach, zaś w dwudziestoleciu międzywojennym był zawodowym żołnierzem. Służył między innymi w Łomży, gdzie na świat w 1927 przyszedł Włodzimierz. Józef Wiśniewski na wojskową emeryturę przeszedł w 1936 i wtedy też Wiśniewscy powrócili do rodzinnego Jastrzębia. W trakcie okupacji niemieckiej rodzina Wiśniewskich zaangażowana była w organizację konspiracji niepodległościowej w ramach Związku Walki Zbrojnej na terenie Lipna. Od 1940 jego ojciec był komendantem ZWZ w powiecie lipnowskim. Włodzimierz Wiśniewski w ramach działalności konspiracyjnej brał udział w przekazywaniu meldunków i prowadzeniu obserwacji. Po aresztowaniu ojca w sierpniu 1942 i jego wykupieniu z aresztu, rodzina przeniosła się do Warszawy[3], gdzie Włodzimierz Wiśniewski do wybuchu powstania ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem (Władysław Malinowski)[1].
W Warszawie kształcił się jako uczeń tajnych kompletów w Szkole Handlowej Dudzińskiego przy ul. Zielnej 19[1]. W Warszawie kontynuował także działalność konspiracyjną wstępując do Szarych Szeregów. Uczestniczył w znakowaniu afiszy, zrywaniu afiszy propagandowych, śledzeniu niemieckich agentów, dostarczaniu rozkazów i meldunków, roznoszeniu listów oraz akcjach ulotkowych. W marcu 1944 otrzymał przydział do Batalionu Chrobry I w ramach, którego walczył także w powstaniu warszawskim. Uczestniczył między innymi w ataku na Pocztę Główną Towarową oraz walkach o Hale Mirowskie[3]. Po kapitulacji był jeńcem Stalagu 344 Lamsdorf, a następnie Stalagu XVIII C Markt Pongau[1]. Po wyzwoleniu służby w Polskich Siłach Zbrojnych we Włoszech i Wielkiej Brytanii (zdemobilizowany został 17 maja 1947)[3].
Do Polski powrócił 26 maja 1947[2]. W 1948 uzyskał małą maturę, zaś w 1951 ukończył Liceum Wodno-Melioracyjne w Gdańsku, uzyskując dyplom technika. Następnie pracował w Oddziale Państwowego Instytutu Hydrologicznego w Słupsku. Przez kilka miesięcy był kierownikiem Stacji Hydrologicznej w Tczewie. Od 1955 przez kolejne 42 lata był pracownikiem Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie. W 1961 uzyskał dyplom inżyniera melioracji ze specjalnością budowli małych cieków na Wydziale Melioracji Wodnych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Na emeryturę przeszedł w 1992[3].
17 września 2014 został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatela Miasta Lipna[4].
Zmarł 30 stycznia 2022[2].
Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1],
- Krzyż Walecznych[1],
- Krzyż Armii Krajowej[1],
- Warszawski Krzyż Powstańczy[1],
- Krzyż Partyzancki[1],
- Medal za Warszawę 1939–1945[1],
- Medal Wojska[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m ''Włodzimierz Wiśniewski'' [online], 1944.pl [dostęp 2022-02-01] (pol.).
- ↑ a b c ''Kiedy wybuchło Powstanie Warszawskie, miał 17 lat. Nie żyje Włodzimierz Wiśniewski "Szczerba"'' [online], tvn24.pl [dostęp 2022-02-01] (pol.).
- ↑ a b c d e ''Włodzimierz Wiśniewski'' [online], umlipno.pl [dostęp 2022-02-01] (pol.).
- ↑ ''Honorowi Obywatele Miasta Lipna'' [online], umlipno.pl [dostęp 2022-02-01] (pol.).