WIDMO – Wikipedia, wolna encyklopedia

WIDMO (ang. SPECTRE – Special Executive for Counter-intelligence, Terrorism, Revenge and Extortion, tłum. WIDMO - Wspólna Inicjatywa Dla Manipulacji i Odwetu) – fikcyjna organizacja terrorystyczna znana z serii książek Iana Fleminga o Jamesie Bondzie i opartych na nich filmach. Zarządzana przez Ernsta Stavro Blofelda, pierwszy raz pojawia się w powieści Thunderball (Operacja Piorun), następnie zaś w wielu filmach, włączając w to pierwszy z nich, Doktor No (1962). Organizacja jest najbardziej zaciekłym przeciwnikiem fikcyjnego agenta.

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

WIDMO zarządzane jest przez czarny charakter, Ernsta Stavro Blofelda, który w filmach pojawia się zwykle w towarzystwie białego perskiego kota. Zarówno w książkach, jak i filmach, drugą w kolejności osobą jest Emilio Largo. Po raz pierwszy pojawia się w Operacji Piorun. W powieści stwierdzone zostaje, że w przypadku śmierci Blofelda to właśnie Largo przejąłby dowodzenie organizacją.

W książkach numery poszczególnych członków WIDMA są z premedytacją przydzielane losowo i regularnie zamieniane w celu przeszkodzenia śledztwu. W Operacji Piorun Blofeld, mimo bycia liderem, nazywany był Numerem 2, podczas gdy Numer 1 przydzielono Emilio Largo.

W filmach numery odpowiadają rzeczywistej hierarchii organizacji. Blofeld zawsze określany jest jako Numer 1, zaś Largo w Operacji Piorun to po prostu Numer 2.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

W oryginalnej bondowskiej serii autorstwa Fleminga WIDMO po raz pierwszy pojawia się w Operacji Piorun. Organizacja zostaje rozbita po tym jak Bond wraz z Felixem Leiterem niweczy plan WIDMA dotyczący zaszantażowania NATO skradzioną bronią jądrową. W W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości, drugiej części tzw. Trylogii Blofelda, Blofeld pracuje na własną rękę, jedynie z pomocą swej współpracowniczki, Irmy Bunt. Nigdy jednak nie udało się reaktywować tej organizacji, pomimo spekulacji Bonda, że Blofeld usiłował tego dokonać. Szef WIDMA po raz ostatni pojawia się w Żyje się tylko dwa razy (You Only Live Twice).

Dopiero później, w bondowskiej powieści Johna Gardnera For Special Services (1982) pojawia się zreaktywowane WIDMO pod wodzą córki Blofelda, Neny Bismaquer. Chociaż Bond ostatecznie przeszkadza w odnowieniu organizacji, odgrywa ona znów istotną rolę prowadzona przez Tamila Rahani w Role of Honour (1984) i Nobody Lives For Ever (1986). Kolejny autor książek o Bondzie, Raymond Benson, wprowadza postać Irmy Bunt w swoim opowiadaniu Blast From the Past (1997).

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o organizacji WIDMO w filmach pojawiła się już w pierwszej oficjalnej części cyklu, Doktorze No. W powieści dr Julius No współpracował z Sowietami. Jednak w filmie opartym na książce zostaje to zmienione, podobnie jak w kolejnych adaptacjach powieści, gdzie pierwotnie głównym przeciwnikiem 007 byli właśnie Sowieci i ich kontrwywiad, SMERSZ. SMERSZ odgrywa jednak pewną rolę w Pozdrowieniach z Rosji.

W odróżnieniu od pierwowzoru w postaci powieści Fleminga, filmowe WIDMO jest zdecydowanie prężniejsze. Po każdej porażce z Bondem powraca z większym rozmachem i planami na szerszą skalę. WIDMO stoi za nikczemnymi intrygami w czterech bondowskich filmach: Doktorze No, Pozdrowieniach z Moskwy, Operacji Piorun oraz Żyje się tylko dwa razy, gdzie zostaje ostatecznie pokonane. Po raz ostatni nazwa WIDMO pojawia się w W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości, jednak zarówno w tym filmie, jak i kolejnym, Diamenty są wieczne, Blofeld pracuje samodzielnie. Postać Blofelda pojawia się jeszcze raz we wstępie filmu Tylko dla twoich oczu.

W 1983 WIDMO zostaje wskrzeszone przez twórców drugiej adaptacji powieści Operacji Piorun, zatytułowanej Nigdy nie mów nigdy, nakręconej poza oficjalnym cyklem filmowym.

W 2015 WIDMO powróciło w najnowszym filmie o przygodach Jamesa Bonda Spectre. Na czele złowrogiej organizacji znów stoi Ernst Stavro Blofeld. Okazuje się wówczas, że Bonda i Blofelda łączy wspólna przeszłość. W filmie organizacja organizuje i wspiera zamachy terrorystyczne na całym świecie m.in. Hamburgu, Tunezji i RPA. Bond na początku filmu powstrzymuje zamach na stadion w Meksyku. Poprzez serie aktów terrorystycznych organizacja planuje wpłynąć na rządy światowe, aby wyraziły poparcie dla proponowanej przez szefa połączonych służb Wielkiej Brytanii ,,C” (który jest agentem WIDMA) Komisji Dziewięciorga Oczu. W zamyśle 9 państw (wliczając w to Wielką Brytanię) dzieliłoby się informacjami wywiadowczymi między sobą. W rzeczywistości całość informacji wywiadowczych byłaby przekazywana organizacji WIDMO, która mogłaby w ten sposób kontrolować świat. Bond wraz z córką byłego członka WIDMA Pana White'a udaje się do bazy organizacji w Maroku, gdzie stawia czoła Blofeldowi. Wychodzi na jaw, że wszyscy nieżyjący wrogowie Bonda, należeli do WIDMA. Okazuje się, że Blofeld jest jego przybranym bratem i jest odpowiedzialny za wszystkie cierpienia Bonda m.in. śmierć M z rąk ludzi Raoula Silvy, czy śmierć dawnej ukochanej Bonda, Vesper Lynd. Doprowadza do wybuchu bazy, raniąc szefa organizacji. W Londynie Bond, Madeleine i M próbują powstrzymać uruchomienie Komisji Dziewięciorga Oczu. Ponownie muszą zmierzyć się też z Blofeldem, który przeżył wybuch bazy w Maroku i porwał Madeleine do starej siedziby MI6 (opuszczonej po ataku Raoula Silvy w filmie Skyfall i przeznaczonej do wyburzenia). Bondowi udaje się uratować Madeleine z pułapki Blofelda, zaś M wraz z Q powstrzymują uruchomienie Komisji Dziewięciorga Oczu. C ginie podczas walki z M. Bondowi udaje się zestrzelić helikopter Blofelda. Szef organizacji WIDMO zostaje aresztowany przez M z ramienia MI6, spoglądając na odchodzących w oddali Bonda i Madeleine.

Współpracownicy WIDMA[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Doktor Julius No (Doktor No)
Profesor R. J. Dent (Doktor No)
Panna Taro (Doktor No)
Rosa Klebb (Numer 3, Pozdrowienia z Rosji)
Donald Red Grant (Pozdrowienia z Moskwy)
Kronsteen (Numer 5, Pozdrowienia z Moskwy)
Morzeny (Pozdrowienia z Moskwy)
Emilio Largo (Numer 2, Operacja Piorun)
Fiona Volpe (Operacja Piorun)
Pułkownik Jacques Boitier (Numer 6, Operacja Piorun)
Hrabia Lippe (Operacja Piorun)
Angelo Palazzi (Operacja Piorun)
Vargas (Operacja Piorun)
Janni (Operacja Piorun)
Profesor Ladislav Kutze (Operacja Piorun, zdezerterował)
Quist (Operacja Piorun)
Helga Brandt (Numer 11, Żyje się tylko dwa razy)
Hans (Żyje się tylko dwa razy)
Pan Osato (Żyje się tylko dwa razy)
Irma Bunt (W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości)
Grunther (W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości)
Pan Wint i Pan Kidd (Diamenty są wieczne)
Bert Saxby (Diamenty są wieczne)
Marco Sciarra (Spectre)
Pan Hinx (Spectre)
C (Max Denbigh) (Spectre)
Pan White (postać z Casino Royale i Quantum of Solace; dowiadujemy się o tym w Spectre)
Le Chiffre (postać z Casino Royale; dowiadujemy się o tym w Spectre)
Dominic Greene (postać z Quantum of Solace; dowiadujemy się o tym w Spectre)
Patrice (postać ze Skyfall; dowiadujemy się o tym w Spectre)
Raoul Silva (postać ze Skyfall; dowiadujemy się o tym w Spectre)
Wielu agentów pozostaje bezimiennych

Filmy nieoficjalne[edytuj | edytuj kod]

Maximillian Largo (Numer 1, Nigdy nie mów nigdy)
Fatima Blush (Numer 12, Nigdy nie mów nigdy)

Książki[edytuj | edytuj kod]

Wszyscy wymienieni niżej współpracownicy pojawiają się w Operacji Piorun

Emilio Largo - Numer 1
Giuseppe Petacchi - brat Domino Petacchi
Pierre Borraud - zabity przez Blofelda za zgwałcenie porwanej dziewczyny
Doktor Kandinsky
Doktor Kotze
Hrabia Lippe
Agent #6 - zabija hrabiego Lippe z rozkazu Blofelda za bycie nierzetelnym