W małym domku – Wikipedia, wolna encyklopedia

W małym domku – utwór dramatyczny autorstwa Tadeusza Rittnera z 1904 roku.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Akcja utworu rozgrywa się w małym mieście w Galicji. Młoda kobieta zostaje uwiedziona przez przystojnego lekarza. Kiedy zachodzi w ciążę, lekarz decyduje się zachować z honorem i ożenić się z nią, choć wie, że w ten sposób zaprzepaszcza swoją karierę. Po ślubie jednak traktuje swoją niewykształconą żonę z bardziej lub mniej uświadomioną pogardą. Kobieta znajduje sobie więc kochanka. Kiedy mąż przyłapuje ją na zdradzie, zabija ją i sam popełnia samobójstwo.

Charakterystyczne w utworze jest to, że żaden z bohaterów nie jest jednoznacznie dobry, ani jednoznacznie zły. Autor nie ocenia ani nie kategoryzuje bohaterów. Interesuje go głównie psychologia występujących w dramacie postaci. Utwór cieszył się dużą popularnością w okresie Młodej Polski. W 1921 roku dramat ten został sparodiowany przez Stanisława Ignacego Witkiewicza w jego sztuce W małym dworku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Z. Makowiecki Literatura Młodej Polski. Podręcznik dla kl. III szkoły średniej, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1997

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• W małym domku (wyd. 1907) w bibliotece Polona