Walenty Dąbrowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walenty Dąbrowski
Szambelan papieski
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1847
Gowino

Data i miejsce śmierci

15 lutego 1931
Wejherowo

Proboszcz parafii Trójcy Świętej w Wejherowie
Okres sprawowania

od 1887 do 1924

Dziekan Dekanatu Wejherowo
Okres sprawowania

od 1895 do 1924

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymsko-katolicki

Inkardynacja

diecezja chełmińska

Prezbiterat

12 lipca 1874

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Pro Ecclesia et Pontifice

Walenty Dąbrowski (ur. 14 lutego 1847 w Gowinie, zm. 15 lutego 1931 w Wejherowie) – duchowny katolicki, kaszubski działacz społeczno-kulturalny i charytatywny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do gimnazjum w Wejherowie. Po maturze studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie i na uniwersytetach we Fryburgu Bryzgowijskim oraz w Münster. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 lipca 1874 w Pelplinie. Następnie był przez 13 lat nauczycielem religii. Od 1887 został proboszczem parafii w Wejherowie. Był też delegatem biskupim i dziekanem dekanatu puckiego. W 1895 został także pierwszym dziekanem nowo utworzonego dekanatu wejherowskiego. W 1924 przeszedł na emeryturę. Przemawiał do zgromadzonych w Wejherowie pątników w języku kaszubskim.

Od 1915 był kanonikiem honorowym kapituły chełmińskiej. Władze kościelne przyznały mu również godność szambelana papieskiego (prałata). 2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1927 otrzymał Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
  2. Regina Osowicka: Bedeker wejherowski. Wejherowo: Drukarnia ACTEN, 2006. ISBN 83-922059-2-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Gerard Labuda: Zapiski kaszubskie, pomorskie i morskie, Gdańsk : Oficyna Czec, 2000, Wyd. 1, s. 332