Walończycy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walończycy, także: walonowie – poszukiwacze minerałów i rud opisani przez średniowieczne i późniejsze legendy mieszkańców gór środkowoeuropejskich. Nazwanie profesji nieodnoszące się do narodu Walonów[1]. W Karkonoszach gospodarka turystyczna nawiązała do legendy i często korzysta z nazwania[2].

Znawca minerałów – ilustracja ze Schwazkiej ksiegi gorniczej, 1556

W niemieckojęzycznych siedliskach górskich nazywano poszukiwaczy Venediger albo Walen, nazwa pochodna od Welsche, określająca obcokrajowców, najczęściej ludzi mówiących językami romańskimi[3]. Według ówczesnych dokumentów i legend mieli pochodzić z Włoch, Francji czy Hiszpanii. Rzekomi gwarkowie złota i kamieni szlachetnych posługiwali się nie tylko obcym dla Niemców językiem, ale także niezrozumiałymi znakami i zachowaniem. Mają od nich pochodzić zapisy i księgi walońskie opisujące rzekome dojścia do skrytych skarbów i bogatych pokład rud.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Erich Bohn, Der Spuk von Oels und von den Walen und den Schätze des Zobten (1918)[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wiater u Ducha Gór [online] [dostęp 2019-12-23].
  2. ↑ Sudeckie Bractwo Walońskie – Muzeum Ziemi – Juna [online] [dostęp 2019-12-23] (pol.).
  3. ↑ Erhard Krause, Von alten Walenzeichen im Riesen- und Isergebirge [online] [dostęp 2019-12-23].
  4. ↑ Licht und Schatten. [dostęp 2024-03-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • P. Wiater: Walonowie u Ducha Gór: podziemne skarby Karkonoszy i Gór Izerskich, Jelenia Góra 2010 r., Wydawnictwo „Ad Rem”, ISBN 978-83-61719-71-7.
  • Peuckert W. E., Das älteste schlesische Walenbuch, Breslau 1938 (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Walończycy&oldid=73038803”