Wietcisa (rzeka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wietcisa
Ilustracja
Ujście Wietcisy do Wierzycy
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

woj. pomorskie

Rzeka
Długość 44,64 km
Źródło
Miejsce Jezioro Przywidzkie Wielkie
Wysokość

187,4

Współrzędne

54°11′26″N 18°19′05″E/54,190556 18,318056

Ujście
Recypient Wierzyca
Miejsce

na północ od Czarnocina

Wysokość

102,5 m n.p.m.[1]

Współrzędne

54°02′32″N 18°24′57″E/54,042222 18,415833

Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Wietcisarzeka na Pomorzu Gdańskim, lewy dopływ Wierzycy[2]. Jest najdłuższym lewym dopływem tej rzeki[3].

Morfometria[edytuj | edytuj kod]

Śluza w Skarszewach

Rzeka ma długość 44,64 km[4] lub 47 km[3]. Jej dorzecze ma powierzchnię około 273 km²[3].

Wypływa z torfowisk koło wsi Pomlewo, a potem przepływa przez Jezioro Przywidzkie Wielkie. Znajduje się tutaj rezerwat przyrody Wyspa na Jeziorze Przywidz, który chroni cenne lasy bukowe. Do Horników nurt jest wartki, a płytka i wąska rzeka płynie na południowy zachód. Miejscami spadek przekracza 4%. Woda jest czysta, a dno pokryte piaskiem i częściowo żwirem. Na tym odcinku stanowi tarlisko pstrąga potokowego. Wkrótce bieg zmienia się na południowo-wschodni, a koryto rozcina teren tworząc głęboką dolinę z licznymi meandrami. Z czasem dolina się rozszerza, zajmują ją łąki, a na brzegach rosną łozy, krzewy i drzewa, głównie olchy. Dno staje się tu ciemniejsze. W głębokich jamach na zakrętach chętnie bytują ryby. Z lewej strony wpływa dopływ Rudkownica. Za Wolnym Dworem do głębszej już tutaj rzeki, wpada ciek odwadniający jezioro Krawusińskie. Zaraz zmienia też ona bieg na południowy, mijając podmokłe łąki. Prąd staje się znów szybszy. Przed Skarszewami mija most kolejowy nieczynnych linii do: Starogardu i Pszczółek, a potem (już w mieście) most drogi wojewódzkiej nr 224. Za Skarszewami dolina staje się bardzo malownicza i atrakcyjna krajobrazowo. Rzeka silnie meandruje, a nurt jest miejscami rwący. Pojawiają się bystrza, powalone drzewa i głazy. Za Czystą Wodą, tuż przed ujściem do Wierzycy, na krótkim odcinku pojawiają się łąki[3].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W nurcie rzeki bytują pstrąg potokowy, kleń, okoń, szczupak i płoć. Wodami zarządza Okręg PZW z Gdańska[3].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości Stary Wiec rozpoczyna się szlak spływów kajakowych. Fragmentem biegu rzeki prowadzi również Szlak Skarszewski.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]