Wiktor Stasiak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktor Stasiak

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1961 Trześń
Senator II kadencji
Okres	od 25 listopada 1991 do 31 maja 1993
Przynależność polityczna	NSZZ „Solidarność”
Odznaczenia

Wiktor Stasiak (ur. 30 listopada 1961 w Trześni) – polski polityk i urzędnik samorządowy. Senator II kadencji w latach 1991–1993, w latach 1997–1998 wojewoda tarnobrzeski (ostatni pełniący tę funkcję), w latach 1999–2002 wicemarszałek województwa podkarpackiego, w latach 2002–2010 wiceprezydent Tarnobrzega.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława^[1]. Ukończył technikum chemiczne w Tarnobrzegu^[2]. Został również absolwentem socjologii w filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli^[3].

W 1981 podjął pracę w Kopalniach i Zakładach Przetwórczych Siarki „Siarkopol”^[2]. W latach 1982–1984 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W trakcie kampanii przez wyborami parlamentarnymi w 1989 pełnił funkcję zastępcy komisarza wyborczego w komitecie wyborczym powołanym przez regionalny Komitet Obywatelski w Sandomierzu^[4]. Od 1989 członek tymczasowego zarządu regionu NSZZ „Solidarności” w Stalowej Woli^[2]. Od października 1989 do czerwca 1991 był członkiem zarządu Regionu Ziemia Sandomierska. Został delegatem na III Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”^[2]. Od kwietnia 1990 był delegatem pełnomocnika rządu ds. reformy samorządu terytorialnego w Tarnobrzegu^[2].

W wyborach parlamentarnych w 1991 z ramienia NSZZ „Solidarność” kandydował do Senatu z okręgu tarnobrzeskiego. Uzyskał mandat senatora, zdobywając 38 542 głosy^[5]. W Senacie II kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej^[2]. W wyborach parlamentarnych w 1993 z tego samego okręgu (i ponownie z listy NSZZ „Solidarność”) bezskutecznie ubiegał się o reelekcję, otrzymał wtedy 50 566 głosów^[6]. Od 1997 do 1998 był ostatnim w historii województwa wojewodą tarnobrzeskim.

W wyborach samorządowych w 1998, startując z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność, uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Podkarpackiego I kadencji. W 1999 objął stanowisko wicemarszałka w nowo powołanym zarządzie województwa^[7]. W wyborach samorządowych w 2002 jako kandydat KWW Podkarpacie Razem zdobył 4899 głosów, co zapewniło mu reelekcję do sejmiku II kadencji^[8][9]. Wkrótce zrzekł się jednak mandatu radnego^[9] w związku z pełnieniem funkcji wiceprezydenta Tarnobrzega, którą wykonywał od 2002 do 2010. Stanowisko przestał pełnić po odejściu z funkcji prezydenta miasta Jana Dziubińskiego^[10]. Dopatrzono się nieścisłości w jego oświadczeniu majątkowym, w 2007 sąd umorzył warunkowo postępowanie, orzekając tysiąc złotych na cele społeczne^[11]. Podczas powodzi w 2010 kierował Miejskim Zespołem Zarządzania Kryzysowego w Tarnobrzegu^[12]. Podczas wyborów samorządowych w 2010 był pełnomocnikiem wyborczym KWW Tarnobrzeskiego Porozumienia Prawicy^[13].

W grudniu 2013 został pełniącym obowiązki dyrektora Wojewódzkiego Szpitala im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu^[14]. W marcu 2014, po wcześniejszym wygraniu konkursu, objął funkcję dyrektora szpitala^[15]. W wyborach samorządowych w 2014 ubiegał się bezskutecznie o stanowisko prezydenta Tarnobrzega (otrzymał poparcie od Prawa i Sprawiedliwości^[16]). W I turze zdobył 4557 głosów^[17], uzyskał w tych samym wyborach mandat radnego miejskiego^[18]. Przed II turą poparł kandydaturę bezpartyjnego Grzegorza Kiełba^[19]. W Radzie Miasta Tarnobrzega VII kadencji objął funkcję wiceprzewodniczącego komisji rewizyjnej^[20]. W 2018 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach samorządowych.

W czerwcu 2021 złożył rezygnację z kierowania tarnobrzeskim szpitalem wojewódzkim^[21]. Powołany na członka zarządu do spraw operacyjnych w Zakładach Chemicznych „Siarkopol” Tarnobrzeg, w czerwcu 2022 został prezesem zarządu tego przedsiębiorstwa^[22][23].

Został też członkiem Rady Państwowej Uczelni Zawodowej im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu na kadencję 2021–2024^[24]. W 2024 wystartował ponownie z listy PiS do sejmiku^[25].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Medal za Ofiarność i Odwagę (2010)^[26]
• Srebrna Odznaka Honorowa Podkarpackiego Stowarzyszenia Samorządów Terytorialnych^[27]
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Związku Sybiraków (2010)^[28]
• Odznaczenie „Za Zasługi dla Polskiego Związku Działkowców” (2008)^[29]
• Zasłużony Tarnobrzeżanin (2019)^[30]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Urszulą^[2]. Ma syna Karola (ur. 1991)^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]