Wiktor Tichonow (1930–2014) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy radzieckiego hokeisty urodzonego w 1930 roku. Zobacz też: Wiktor Tichonow – rosyjski hokeista urodzony w 1988 roku.

Wiktor Tichonow

Wiktor Tichonow (2010)
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1930 Moskwa
Data i miejsce śmierci	24 listopada 2014 Moskwa
Obywatelstwo	Rosja
Pozycja	obrońca
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktor Wasiljewicz Tichonow (ros. Виктор Васильевич Тихонов; ur. 4 czerwca 1930 w Moskwie, zm. 24 listopada 2014 tamże) – radziecki hokeista, rosyjski trener hokejowy.

Hokeistami zostali także jego syn Wasilij (1958-2013^[1][2][3])^[4] i wnuk Wiktor (ur. 1988)^[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Reprezentant ZSRR – rozegrał 413 meczów (338 zwycięskie).

W przeszłości prezes klubu CSKA Moskwa, następnie pełnił tę funkcję honorowo i był członkiem rady nadzorczej^[6].

Zmarł 24 listopada 2014 w Moskwie^[7][8]. Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie^[9].

Kariera zawodnicza

• WWS MWO Moskwa (1949-1953)
• Dinamo Moskwa (1953-1963)

Kariera trenerska

• Dinamo Moskwa (1964-1965) – asystent trenera
• Dinamo Ryga (1968-1977) – I trener
• / CSKA Moskwa (1977-1996)
• Związek Radziecki / Rosja (1977-1994, 2004)^[10]
  • Russian Penguins (1993-1994)

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze

• Złoty medal mistrzostw ZSRR (3 razy): 1951, 1952, 1953 z WWS, 1954 z Dinamem
• Srebrny medal mistrzostw ZSRR (1 raz): 1949 z WWS, 1959, 1960, 1962, 1963 z Dinamem
• Brązowy medal mistrzostw ZSRR (18 razy): 1955, 1956, 1957, 1958 z Dinamem
• Puchar ZSRR (1 raz): 1952 z WWS

Trenerskie klubowe

• Złoty medal mistrzostw ZSRR (13 razy): 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989
• Puchar ZSRR (12 razy): 1979, 1988
• Puchar Europy (13 razy): 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990
• Puchar Spenglera (1 raz): 1991

Trenerskie reprezentacyjne

• Złoty medal mistrzostw świata (8 razy): 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 1986, 1989, 1990
• Srebrny medal mistrzostw świata (1 raz): 1987
• Brązowy medal mistrzostw świata (2 razy): 1985, 1991
• Złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich: 1984, 1988, 1992
• Srebrny medal igrzysk olimpijskich: 1980
• Złoty medal mistrzostw Europy (10 razy): 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 1985, 1986, 1987, 1989, 1991
• Canada Cup: 1981
• Trzecie miejsce w Canada Cup: 1987
• Trzecie miejsce w Canada Cup: 1976, 1984

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Order Czerwonego Sztandaru Pracy: 1978
• Order Przyjaźni Narodów: 1981
• Order Lenina: 1983
• Order Rewolucji Październikowej: 1988
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II stopnia: 1996
• Galeria Sławy IIHF: 1998
• Order Wybitnej Pracy: 1999
• Order Honoru: 2000
• Order Przyjaźni: 2010
• Order Olimpijski
• Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy: 2014

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Władze rozgrywek KHL od sezonu 2014/2015 nadały patronat Wiktora Tichonowa dla Nagrody dla Najlepszego Trenera Sezonu KHL^[11], a w listopadzie 2015 postanowiły o nazwaniu imieniem Wiktora Tichonowa Pucharu Kontynentu^[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wiktor Tichonow (1930–2014) w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Wiktor Tichonow o kulisach radzieckiego hokeja (Wojciech Święch, sportowefakty.pl 2008)