Viktoria Luise von Preußen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Viktoria Luise von Preußen

Viktoria Luise Adelheid Mathilde Charlotte

księżna Brunszwiku
Okres	od 2 listopada 1913 do 8 listopada 1918
Jako żona	Ernesta Augusta
Dane biograficzne
Dynastia	Hohenzollernowie
Data urodzenia	13 września 1892, Marmorpalais, Poczdam
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1980 Hanower
Ojciec	Wilhelm II Hohenzollern
Matka	Augusta Wiktoria von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg
Mąż	Ernest August III Hanowerski
Dzieci	Ernest August, Georg Wilhelm, Fryderyka, Christian Oskar, Welf Heinrich
Multimedia w Wikimedia Commons

Viktoria Luise Adelheid Mathilde Charlotte von Preußen (ur. 13 września 1892 w Marmorpalais, Poczdam; zm. 11 grudnia 1980 w Hanowerze) – księżniczka Prus, księżna Hanoweru i Brunszwiku.

Viktoria Luise była jedyną córką i siódmym dzieckiem cesarza Wilhelma II Hohenzollerna i jego żony cesarzowej Augusty Wiktorii. W chwili śmierci była ich ostatnim żyjącym dzieckiem. Była 141. w sukcesji do brytyjskiego tronu. Księżniczka Luiza jest babką ze strony matki: Zofii Greckiej, królowej Hiszpanii i byłego króla Grecji, Konstantyna II.

Księżna opisuje w swojej autobiografii, że gdy się urodziła artyleria oddała w Poczdamie 21 strzałów, by uczcić narodziny córki cesarza. Gdyby była chłopcem oddano by znacznie więcej strzałów bo 101, ponieważ, jak komentuje Viktoria Luise, nie myślano wtedy jeszcze o równouprawnieniu^[1].

Księżniczka Wiktoria była ukochanym dzieckiem cesarza. Była do niego również bardzo podobna i najinteligentniejsza z całego rodzeństwa. Jej brat, Wilhelm stwierdził: "była jedyną z nas, której w dzieciństwie udało się zdobyć miejsce w sercu ojca"^[2]. Historyk Justin C. Vovk napisał, że Viktoria Luise była tak inteligentna jak jej babka ze strony ojca Wiktoria Koburg, tak majestatyczna i dostojna jak jej matka cesarzowa Augusta oraz silna i władcza jak jej ojciec. Gdy oświadczyła rodzinie, że chce poślubić Ernesta Augusta, księcia Hanoweru, wywodzącego się z dynastii pozbawionej królestwa w 1866 roku za poparcie Austrii w wojnie prusko-austriackiej, wzbudziło to w rodzinie Hohenzollernów żywe emocje.

Nienawiść dynastii hanowerskiej do Hohenzollernów wcale nie wygasła, ale małżeństwo to pozwalało odzyskać temu rodowi znaczącą pozycję w państwie, z drugiej zaś strony Wilhelm II niczego nie umiał odmówić córce. Ślub odbył się 24 maja 1913 roku w Berlinie, było jedno z ostatnich wielkich wydarzeń towarzyskich europejskiej rodziny królewskiej przed I wojną światową. Cesarzowa Augusta źle zniosła rozłąkę ze swoją jedyną córką i całą noc przepłakała^[3].

Wiktoria i Ernest mieli piątkę dzieci; a były to:

• książę Ernest August IV Hanowerski (18 marca 1914 – 9 grudnia 1987);
• książę Georg Wilhelm von Hannover (25 marca 1915 – 8 stycznia 2006);
• księżniczka Fryderyka Hanowerska (18 kwietnia 1917 – 6 lutego 1981), królowa Grecji;
• książę Krystian Hanowerski (1 września 1919 – 10 grudnia 1981);
• książę Welf Henryk Hanowerski (11 marca 1923 – 12 lipca 1997).

Tytulatura[edytuj | edytuj kod]

• Jej Królewska Wysokość Księżniczka Pruska Viktoria Luise (1892–1913)
• Jej Królewska Wysokość Księżna Hanoweru Viktoria Luise (1913)
• Jej Królewska Wysokość Księżna Brunszwiku (1913–1953)
• Jej Królewska Wysokość Księżna Wdowa Brunszwiku (1953–1980)

Jako żona księcia Hannoweru, Viktoria Luise była tytułowana księżna Hanoweru, księżna Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz księżna Brunszwiku-Lüneburga.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]