French
DeutschWilhelm Łyczkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 tytularny generał major | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 grudnia 1843 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 sierpnia 1925 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1862–1903 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
.png){kind=small}
Wilhelm Łyczkowski von Orszan (ur. 5 grudnia 1843 we Lwowie, zm. 22 sierpnia 1925 w Krakowie) – tytularny generał major cesarskiej i królewskiej Armii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem urzędnika państwowego. Służbę wojskową rozpoczął 1 września 1862 po ukończeniu z wynikiem celującym inżynieryjnej szkoły wojskowej w Krems i St. Pölten. Wstąpił jako kapral do 62 pułku piechoty stacjonującego w północnych Włoszech. W 1865 otrzymał awans na stopień porucznika, w wojnie prusko- austriackiej brał udział jako adiutant batalionu. W 1867 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 80 we Lwowie. W 1869 został komendantem szkoły podoficerskiej, a następnie oficerem uzbrojeniowym batalionu. W latach 1871-1873 działał w komisjach poborowych na terenie pułkowego okręgu uzupełnień w Złoczowie. 1 maja 1873 został mianowany porucznikiem. W następnym roku został odkomenderowany do Dyrekcji Inżynierii w Krakowie.
W latach 1875-1877 był słuchaczem Szkoły Wojennej w Wiedniu. Studia ukończył z wynikiem dobrym, otrzymał tytuł „oficer przydzielony do Sztabu Generalnego” i został skierowany do 9 Brygady Piechoty w Ołomuńcu na stanowisko oficera sztabu[1]. 1 maja 1879 został mianowany na stopień kapitana i przydzielony do 2 Brygady Górskiej w Trebinje na stanowisko oficera sztabu[2]. W 1881 został przydzielony do Komendy 18 Dywizji Piechoty w Mostarze. W czasie studiów w Szkole Wojennej oraz służby sztabowej pozostawał oficerem nadetatowym Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 80[3]. W 1882 wziął udział w stłumieniu powstania w Hercegowinie. W tym samym roku otrzymał tytuł „oficera Sztabu Generalnego” i został przeniesiony do Sztabu Generalnego w Wiedniu[4]. W 1884 został przydzielony do Komendy 7 Korpusu w Timişoarze, a w 1886 przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 9 we Lwowie. Tutaj pozostał do 1891, kiedy to otrzymał awans na stopień majora i kolejne przeniesienie do 95 pułku piechoty w Stanisławowie. W 1894 otrzymał przeniesienie do Krakowa, awansując 1 listopada na stopień podpułkownika służył w 13 pułku piechoty jako oficer sztabowy do specjalnych poruczeń. 1 maja 1900 awansował do stopnia pułkownika w stan spoczynku przeszedł w 1903.
Będąc na emeryturze otrzymał nobillitację, a 17 grudnia 1908 został mianowany na stopień tytularnego generała majora. Jako emeryt był honorowym członkiem Towarzystwa wojskowo-Naukowego we Lwowie. Nie założył rodziny, mieszkał w Krakowie gdzie zmarł i został pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 60)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Militär-Schematismus 1878 ↓, s. 147, 182, 384.
- ↑ Militär-Schematismus 1880 ↓, s. 160, 190, 406.
- ↑ Militär-Schematismus 1882 ↓, s. 159, 186, 414.
- ↑ Militär-Schematismus 1883 ↓, s. 157.
- ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 124. ISBN 83-08-01428-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1878. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1877. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1880. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1879. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1882. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1881. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1883. (niem.).
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.