Witold Jabłoński (pisarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Witold Jabłoński
Ilustracja
Witold Jabłoński (2005)
Data i miejsce urodzenia

1957
Łódź

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Dziedzina sztuki

fantastyka

Ważne dzieła
  • Gwiazda Wenus, Gwiazda Lucyfer
Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Jabłoński (ur. 1957[1] w Łodzi) – polski pisarz fantastyki oraz tłumacz literatury rosyjskojęzycznej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim[1], sekretarz Jerzego Andrzejewskiego, w latach 1995–1997 dziennikarz i recenzent teatralny Gazety Wyborczej[2] oraz publicysta dodatku kulturalnego „Verte”. Od 1998 dyrektor Wydziału Kultury i Sztuki w łódzkim urzędzie miejskim, od 1999 do 2003 dyrektor Śródmiejskiego Forum Kultury, zwolniony z tej posady przez prezydenta Jerzego Kropiwnickiego. Zdaniem pisarza, jest to wynik oskarżeń o antykościelność powieści Uczeń czarnoksiężnika. Z drugiej strony rzecznik prezydenta Łodzi twierdził, że stało się tak, ponieważ dom kultury nie przynosił spodziewanych dochodów.

Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich od 1996 roku.

Laureat nagrody Towarzystwa Kultury Teatralnej za osiągnięcia w dziedzinie „prasa popularyzatorem teatru”. Powieść Fryne hetera była nominowana do Nagrody im. Jerzego Żuławskiego.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • 1988 – Gorące uczynki[3]
  • 1990 – Wyznania Chińskiej Kurtyzany. Tortury miłości (razem z Maciejem Świerkockim)
  • 1991 – Uczennica Chińskiej Kurtyzany (razem z Maciejem Świerkockim)
  • 1992 – Trędowaci
  • 1992 – Tajemnica Baronessy
  • 1992 – Syn Ordynata
  • Dziedziczka
    • 1992 – tom I
    • 1993 – tom II
  • 1993 – Polska klasa (powieść obyczajowa opublikowana pod pseudonimem Maciej Witkowski, razem z Maciejem Świerkockim)
  • 2003 – Dzieci Nocy (horror fantastyczny z elementami political fiction)
  • Cykl „Gwiazda Wenus, Gwiazda Lucyfer”, inspirowany życiem Witelona:
    • 2003 – Uczeń czarnoksiężnika[4]
    • 2004 – Metamorfozy
    • 2006 – Ogród miłości[5]
    • 2007 – Trupi korowód[6]
  • 2008 – Fryne hetera[7]
  • 2011 – Kochanek Czerwonej Gwiazdy[8]
  • 2013 – Słowo i miecz
  • 2015 – Ślepy demon. Sieciech[9]
  • 2017 – Dary bogów[10]
  • 2019 – Popiel. Syn popiołów
  • 2021 – Ślepy demon. Zbigniew
  • 2022 – Prawdziwa historia Frankensteina. Tom 1. Nowożytny Prometeusz[11] (razem ze Sławomirem Folkmanem)
  • 2023 – Wszyscy kochamy Mikołaja (w dwóch tomach)

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Witold Jabłoński [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-05-18].
  2. ↑ a b Witold Jabłoński [online], TaniaKsiazka.pl [dostęp 2022-05-18].
  3. ↑ Witold Jabłoński, Gorące uczynki, wyd. 1, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1988, ISBN 83-218-0647-3, OCLC 28034100 [dostęp 2022-05-18].
  4. ↑ Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika, Warszawa: SuperNowa, 2003, ISBN 83-7054-157-7, OCLC 56325658 [dostęp 2022-05-18].
  5. ↑ Witold Jabłoński, Ogród miłości, Warszawa: SuperNowa, 2006, ISBN 83-7054-180-1, OCLC 74651724 [dostęp 2022-05-18].
  6. ↑ Witold Jabłoński, Trupi korowód, Warszawa: SuperNowa, 2007, ISBN 978-83-7054-195-8, OCLC 749285415 [dostęp 2022-05-18].
  7. ↑ Witold Jabłoński, Fryne hetera, Warszawa: SuperNowa, 2008, ISBN 978-83-7578-010-9, OCLC 297651234 [dostęp 2022-05-18].
  8. ↑ Witold Jabłoński, Kochanek Czerwonej Gwiazdy, Warszawa: Abiekt.pl, 2011, ISBN 978-83-926968-7-2, OCLC 750441548 [dostęp 2022-05-18].
  9. ↑ Witold Jabłoński, Ślepy demon. Cz. 1, Sieciech, Warszawa: SuperNowa, 2015, ISBN 978-83-7578-091-8, OCLC 909989162 [dostęp 2022-05-18].
  10. ↑ Adrian Turzański: Wywiad z Witoldem Jabłońskim. kawerna.pl, 2017-09-26. [dostęp 2019-08-15].
  11. ↑ Powrót Frankensteina – wywiad z Witoldem Jabłońskim i Sławomirem Folkmanem. kmfsagitta.pl, 2022-05-08. [dostęp 2024-04-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Witold_Jabłoński_(pisarz)&oldid=73477862”