Wojska lotnicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojska lotnicze – podstawowy rodzaj wojsk sił powietrznych występujący prawie we wszystkich armiach świata.

Wojska lotnicze przeznaczone są do prowadzenia różnorakich działań bojowych, zarówno bezpośrednio na polu walki we współdziałaniu z innymi rodzajami wojsk, jak i samodzielnie na zapleczu przeciwnika.

Podstawowymi zadaniami realizowanymi przez jednostki lotnicze są: obrona przestrzeni powietrznej, niszczenie celów powietrznych, naziemnych i nawodnych, prowadzenie rozpoznania, transport ludzi i sprzętu. Wykonują także zadania w systemie ratownictwa lotniczego^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 484. ISBN 83-11-06229-3.
• Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971, s. 523.
• Krzysztof Załęski: Siły zbrojne. Teoria i praktyka funkcjonowania. Warszawa: Dyfin SA, 2018. ISBN 978-83-8085-693-6.