Wojsko Polskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Żołnierz polski, ilustracja z dwutygodnika „Trubadur Polski”, 1919

Wojsko Polskie – ogólna nazwa polskich sił zbrojnych stanowiących: formacje zbrojne państwa polskiego, zorganizowanych wojsk Polaków na terytorium dawnego państwa polskiego, zorganizowanych wojsk Polaków niebędących częścią struktury państwa polskiego, działających poza terytorium Polski[potrzebny przypis]. Według portalu Global Firepower, jest na dwudziestym miejscu w rankingu najpotężniejszych wojsk świata (stan na 2023 r.)[1].

Nazwa „Wojsko Polskie” jest używana od początku XIX wieku, a oficjalnie została wprowadzona w 1918 roku. Używana jest także obecnie jako synonim oficjalnej nazwy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[2].

Znaczenie nazwy[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni dziejów możemy wyodrębnić:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 2017 Military Strength Ranking [online], www.globalfirepower.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  2. Wojsko Polskie [online], www.wojsko-polskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, wyd. I, Warszawa 1971.