Wolfgang Templin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wolfgang Templin w Warszawie, 2012

Wolfgang Templin (ur. 25 listopada 1948 w Jenie) – działacz opozycji demokratycznej w NRD i publicysta.

Po maturze 1965 rozpoczął naukę drukarstwa, lecz jej nie ukończył. W latach 1966-1968 zdobył zawód bibliotekarza, a następnie studiował do roku 1970 informatykę i dokumentację w szkole zawodowej bibliotekarstwa w Berlinie Wschodnim.

W latach 1970-1974 studiował filozofię na uniwersytecie im. Humboldta w Berlinie Wschodnim. W roku 1970 został członkiem SED. Od stycznia 1973 do dekonspiracji w październiku 1975 był informatorem służby bezpieczeństwa Stasi. Przed grupą dyskusyjną studentów opowiedział o swojej działalności, Uczestniczył w nielegalnych studenckich ugrupowaniach trockistowskich. W latach 1976-1977 przebywał w Warszawie, gdzie nawiązał pierwsze kontakty z polską opozycja demokratyczną, m.in. z Komitetem Obrony Robotników KOR.

W latach 1977-1983 pracował w Centralnym Instytucie Filozofii Akademii Nauk NRD i uczestniczył w działaniach zbliżonych do Kościoła ugrupowaniach obrońców praw człowieka. Władze pozbawiły go możliwości zdobycia doktoratu, wskutek czego Templin wystąpił z SED. Został pozbawiony pracy, utrzymywał się jako sprzątacz, palacz i robotnik leśny.

W roku 1985 został współzałożycielem grupy obrońców praw człowieka "Initiative Frieden und Menschenrechte” (Inicjatywa Pokój i Prawa Człowieka) oraz uczestniczył w wydawaniu nielegalnego pisma Grenzfall (Przypadek Graniczny). W jego mieszkaniu spotykali się dysydenci NRD. Był śledzony przez służby bezpieczeństwa. 25 stycznia 1988 został uwięziony wraz z małżonką Lotte i innymi działaczami opozycji, jak Bärbel Bohley, Stephan Krawczyk i Freya Klier pod zarzutem zdrady państwa. Został zmuszony do wyjazdu do RFN, gdzie wznowił studia w Bochum.

Po zjednoczeniu Niemiec powrócił na teren dawnego NRD, uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako przedstawiciel Initiative Frieden und Menschenrechte i jej rzecznik. Został współpracownikiem partii Bündnis 90. W wyborach 1990 kandydował do Bundestagu. Był współzałożycielem partii Bündnis 90, lecz opuścił ją po jej zjednoczeniu z partią Zielonych.

W latach 1994-1996 był referentem ds. prasy w Domu przy Checkpoint Charlie, a następnie został niezależnym publicystą. Uczestniczył w redagowaniu „Encyklopedii Dysydentów” polskiej organizacji „Karta” i niemieckiej organizacji im. Roberta Havemanna.

W roku 2009 otrzymał Nagrodę Dialogu Towarzystwa Polsko-Niemieckiego (Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband). Od lipca 2010 do końca 2013 roku kierował biurem Fundacji Heinricha Bölla w Warszawie.

W roku 2010 otrzymał w gmachu Reichstagu w Berlinie z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego medal Europejskiego Centrum Solidarności.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wolfgang_Templin&oldid=68147517”