Wyrzutnik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łuska usuwana z komory nabojowej wypychana poza broń przez wyrzutnik

Wyrzutnik – element lub mechanizm broni lufowej wyrzucający z broni łuskę wyciągniętą przez wyciąg (w broni strzeleckiej) lub wyciągający łuskę z komory nabojowej i wyrzucający jej poza broń (w broni artyleryjskiej).

Wyrzutnik może być częścią zamka lub być przymocowany do szkieletu lub wnętrza komory zamkowej. Wyrzutniki mogą być sztywne, odchylne (wyrzucają łuskę uderzając w jej dno), dźwigniowe i dźwigniowo-krzywkowe (wyrzucają łuskę uderzając w jej tułowie).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 243. ISBN 83-86028-01-7.