French
DeutschZbigniew Zieliński (duchowny) – Wikipedia, wolna encyklopedia
.JPG) Zbigniew Zieliński (2015) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1965 | ||
| Biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski | |||
| Okres sprawowania | od 2023 | ||
| Administrator apostolski archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej | |||
| Okres sprawowania | od 2024 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 18 maja 1991 | ||
| Nominacja biskupia | 26 września 2015 | ||
| Sakra biskupia | 24 października 2015 | ||
| Data konsekracji | 24 października 2015 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Gdańsk | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Zbigniew Jan Zieliński[1] (ur. 14 stycznia 1965 w Gdańsku) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor socjologii, biskup pomocniczy gdański w latach 2015–2022, biskup koadiutor koszalińsko-kołobrzeski w latach 2022–2023, biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski od 2023, administrator apostolski sede vacante archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej od 2024.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 14 stycznia 1965 w Gdańsku. Kształcił się w miejscowym Technikum Budowy Okrętów. W 1985 złożył egzamin dojrzałości, po czym rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Gdańskim Seminarium Duchownym[2]. W ich trakcie praktykował w Areszcie Śledczym w Gdańsku i w pallotyńskim domu opieki społecznej dla osób upośledzonych w Gdańsku[1]. 18 maja 1991 w bazylice Mariackiej w Gdańsku został wyświęcony na prezbitera[2] przez biskupa diecezjalnego gdańskiego Tadeusza Gocłowskiego[3]. Od 1995 kontynuował studia na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej[1]. Uzyskał licencjat z katolickiej nauki społecznej[2], a także doktorat z socjologii na podstawie obronionej w 2004 dysertacji Przekaz wartości religijnych w zreformowanej polskiej szkole publicznej po 1990 roku[1].
Pracował jako wikariusz w parafiach: Matki Boskiej Bolesnej w Gdańsku (1991–1999) i archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku (1999–2000)[2] oraz jako proboszcz w parafiach: św. Michała Archanioła w Sopocie (2004–2007), archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku (2007–2014)[1][4] i konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku (2014–2015)[2][5]. Ponadto w 2007 pełnił funkcję dziekana dekanatu Sopot, a w latach 2007–2014 dziekana dekanatu Gdańsk Oliwa. W latach 2000–2008 był dyrektorem wydziału duszpasterskiego gdańskiej kurii. Wszedł w skład rady duszpasterskiej, rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych[4]. Był kapelanem Zakładu Karnego w Gdańsku-Przeróbce, duszpasterzem m.in. studentów, leśników i Kościelnej Służby Mężczyzn „Semper Fidelis”. Brał udział w przygotowaniach wizyty papieskiej w Trójmieście w 1999, a także w pracach III Synodu Gdańskiego. Był odpowiedzialny za trwającą sześć lat peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego po archidiecezji i renowację zabytkowych kościołów[1]. W 2005 został kanonikiem honorowym kapituły katedralnej, w 2008 prałatem kapitulnym, a w latach 2013–2014 pełnił funkcję prepozyta kapituły katedralnej w Gdańsku. W 2007 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości[4]. W Gdańskim Seminarium Duchownym objął wykłady z teologii pastoralnej, a na Uniwersytecie Gdańskim wykłady z socjologii religii[1].
26 września 2015 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Medeli[6][7]. Święcenia biskupie otrzymał 24 października 2015 w bazylice archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie[8]. Udzielił mu ich Sławoj Leszek Głódź, arcybiskup metropolita gdański, w asyście arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Tadeusza Gocłowskiego, arcybiskupa seniora gdańskiego[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ut unum sint” (Aby byli jedno)[9].
10 marca 2022 papież Franciszek przeniósł go na urząd biskupa koadiutora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej[10][11], który objął 16 marca 2022[12]. 2 lutego 2023, po przyjęciu przez papieża rezygnacji biskupa Edwarda Dajczaka, objął kanonicznie urząd biskupa diecezjalnego[13][14]. Ingres do katedry Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Koszalinie odbył 4 marca 2023[15], a dzień później do bazyliki konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu[16].
24 lutego 2024 papież Franciszek mianował go administratorem apostolskim sede vacante archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej[17]. Rządy w archidiecezji przejął 26 lutego 2024[18].
W Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Rady ds. Społecznych[19]. W 2022 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego gdańskiego Piotra Przyborka[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Proboszcz gdańskiej bazyliki Mariackiej mianowany biskupem pomocniczym. episkopat.pl (arch.), 2015-09-26. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ a b c d e Nowy Biskup Pomocniczy. diecezja.gdansk.pl (arch.). [dostęp 2016-10-18].
- ↑ a b c Zbigniew Zieliński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ a b c Zbigniew Zieliński na dawnej stronie archidiecezji gdańskiej. diecezja.gdansk.pl (arch.). [dostęp 2016-10-18].
- ↑ Nowy proboszcz Bazyliki Mariackiej w Gdańsku. dziennikbaltycki.pl, 2015-11-29. [dostęp 2019-08-08].
- ↑ Nomina di Ausiliare Gdańsk (Polonia). press.vatican.va, 2015-09-26. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).
- ↑ Gdańsk: Ks. prał. Zbigniew Zieliński – biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej. episkopat.pl (arch.), 2015-09-26. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ J. Hlebowicz: Ks. Zieliński przyjął święcenia biskupie. gdansk.gosc.pl, 2015-10-24. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Święcenia biskupie w Gdańsku. episkopat.pl (arch.), 2015-10-23. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ Nomina del Vescovo Coadiutore di Koszalin-Kołobrzeg (Polonia). press.vatican.va, 2022-03-10. [dostęp 2022-03-10]. (wł.).
- ↑ Komunikat Nuncjatury: Bp Zbigniew Zieliński – biskupem koadiutorem diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. episkopat.pl, 2022-03-10. [dostęp 2022-03-11].
- ↑ A. Wilman: Bp Zbigniew Zieliński objął urząd biskupa koadiutora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. episkopat.pl, 2022-03-16. [dostęp 2022-03-16].
- ↑ Rinuncia e successione del Vescovo di Koszalin-Kołobrzeg (Polonia). press.vatican.va, 2023-02-02. [dostęp 2023-02-02]. (wł.).
- ↑ Komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce. episkopat.pl, 2023-02-02. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ K. Matejek: Bp Zieliński zasiadł na katedrze w Koszalinie. koszalin.gosc.pl, 2023-03-04. [dostęp 2023-03-04].
- ↑ K. Matejek: Jedność. Czym ona jest?. koszalin.gosc.pl, 2023-03-05. [dostęp 2023-03-05].
- ↑ Szczecin: Abp Andrzej Dzięga przechodzi na emeryturę. Bp Zbigniew Zieliński – administratorem apostolskim „sede vacante”. nuncjatura.pl, 2024-02-24. [dostęp 2024-02-24].
- ↑ Biskup Zbigniew Zieliński objął urząd administratora apostolskiego. kuria.pl, 2024-02-26. [dostęp 2024-02-26].
- ↑ Bp Zbigniew Zieliński – biskupem koadiutorem diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. episkopat.pl, 2022-03-10. [dostęp 2022-03-11].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna Zbigniewa Zielińskiego na stronie diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. [dostęp 2022-03-12].
- Nota biograficzna Zbigniewa Zielińskiego na stronie archidiecezji gdańskiej (arch.). [dostęp 2022-03-12].
- Nota biograficzna Zbigniewa Zielińskiego w Encyklopedii Gdańska. [dostęp 2023-01-28].
- Zbigniew Zieliński na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-18].
- Zbigniew Zieliński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2015-09-26] (ang.).